In Wijbosch bouwen wij aan ons huis van hout, strobalen en leem. Low-tech, energie-zuinig, onafhankelijk, zongericht, milieuvriendelijk, gifvrij en toch comfortabel! We wonen nu in woonunits op het terrein.
Bij het schilderen van de leem komt er altijd verf op het geoliede hout, wat er moet dan weer afgepoetst worden.
Dat doe ik met een standenborstel en wat water. Om de leem te
beschermen, druk ik een spachtmes tegen de muur. Zo kan ik hard poetsen
zonder de leem te raken.
En uiteindelijk ziet de paal er prachtig strak uit.
Peter zette ondertussen bovenin de grote slaapkamer een latje tegen het plafond...
... en heeft Marleen weer stukken leem in de woonkamer een tweede keer geschilderd.
De palen van de balustrade in de overloop moesten nog geschuurd en geolied voor we daar de vloerbedekking konden leggen. Omdat er een vlakke kant aan gezaagd was, wilde ik deze met de elektrische kettingzaag weer rond maken.
De ketting van deze zaag sproeit olie rond, dus heb ik de muren met hardboard platen afgeschermd.
Deze paal had last van boktor, maar het bleek echt VEEL boktor te zijn. Omdat deze tor voornamelijk in het spinthout zit, hoopte ik dat er snel schoon hout tevoorschijn zou komen. Nou, dat is niet gelukt...
Zelfs toen er een paar cm van af was, kwamen er steeds nieuwe gangen tevoorschijn. Geregeld kreeg ik de neiging om het hele ding af te zagen en er een nieuwe paal voor in de plaats te zetten. Maar ja, hoe krijg je die goed vast...?
Met een acceptabele hoeveelheid gangen ben ik aan de andere paal begonnen, die gelukkig minder last had.
De hele gang was bedekt met een dikke laag zaagsel, poeder en stof...
Een stuk smaller, bobbeliger en nog steeds veel gaatjes... Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het zoals het gaat.
De vloerplanken die ik voor de binnenmuren had bewaard, bleken door houtworm te zijn aangetast. Met een redelijk onschuldig middel (petroleum) zouden we van de beestjes af kunnen raken, dus dat ben ik gaan proberen. Op de zolder van het oude huis heb ik een stapel planken bewerkt, een paar dagen op elkaar gestapeld laten liggen om vervolgens buiten in de zon uit te dampen.
Het is natuurlijk een beetje vreemd om een ecohuis te bouwen, en dan met een gasmaker op planken in te smeren. Maar ja, om de planken weg te doen en nieuwe te kopen is ook niet eco. Soms moet je iets...
Eerst zag de bijkeuken er zo uit:
Komende week gaan we over de plafonds een knoop doorhakken.
Een paar planken aan de onderkant van de hoofdmuur waren veel te donker. Ook de zijkant was nog niet afgewerkt. Daar heb ik een rijtje plankjes tegenaan gespijkerd. De bovenste 2 plankjes moesten passen tegen de ronde balk, dus daar kwam de houten luxaflex weer van pas.
Op deze foto zie je links de te donkere planken. Deze heb ik er weer afgehaald, geschuurd, wat splinters vastgelijmd en weer teruggehangen.
Op de achtergrond begint het lemen muurtje naast de kelderdeur al te drogen.
We hebben nieuwe data geprikt voor de open dagen van dit jaar. Wil je ook een keer ons huis komen bewonderen? Check dan hier de info!
Door Marleen
Door de tijd heen verzamelen we altijd spullen die zo vies zijn dat ze met de hogedrukspuit schoongemaakt moeten worden. Nu met het mooie weer vond ik het tijd om dat klusje eens aan te pakken. Heerlijk!
 |
| Alles weer schoon! Dat geeft toch een goed gevoel he? |
Door Peter
Geschaafde plankjes in een geschaafd deurframe. Tissunbietje saai. We hadden nog wat restjes beits, in stevige kleuren. De buren hadden nog wat restjes beits in lichtere kleuren. Ik heb ze allemaal op afgekeurde houtworm-plankjes gezet om eens te kijken hoe dat er uit gaat zien.
 |
| Heel mooi om te zien hoe zo'n plankje opeens van ander hout gemaakt lijkt te zijn. |
Een vrolijke combinatie, en we kunnen er prachtige deuren van maken. Maar ja, wel heel 'gemaakt'. Kleuren die in het huis nergens terugkomen. En ook erg chemisch. Het huis stinkt al dagen naar beits.
Omdat we afgelopen zomer veel last hadden van de walnootboorvlieg, had ik de aangetaste walnootschillen in een emmer verzameld om weg te doen. Daar was het gelukkig nog niet van gekomen, dus kon ik de nu pikzwarte drab uit de emmer halen om er een soort inkt van te maken. Zeven, even koken om de bacteriën te doden en uitproberen op de volgende set plankjes.
Dat gaf ook een mooi resultaat! Op de foto van boven naar beneden: 3 lagen, 2 lagen, 1 laag en geen laag inkt. Op de kachel drogen tussendoor. Met wat lijnolie er over om het te beschermen zag het er prima uit. En het past ook beter bij onze visie... Nu nog even kijken wat we het mooiste vinden en een definitieve keuze maken.
Door Marleen
Steef z'n grote hobby, en inmiddels die van mij ook: zoeken met de metaaldetector! We vinden voornamelijk kogels en granaatscherven uit de Tweede Wereldoorlog, maar soms ook oude muntjes. Ook hebben we al een aantal keer een staartstuk van een mortiergranaat gevonden. Dan bellen we de politie, en die laat het opruimen door de eod. Blijft een spannende hobby!
 |
| En ja hoor, vandaag was het weer raak... Deze bonk ijzer is een staartstuk van een mortiergranaat. Herkenbaar aan de vleugeltjes. Mooi laten liggen en de politie bellen!
|
Door Peter
Flip en Agnes kwamen weer een dagje meehelpen. Agnes helpt met het schilderwerk, Flip heeft altijd puzzelwerk met de afwerklatjes. Ze komen bijna wekelijks, wat super fijn is met deze arbeidsintensieve klussen. Het schilderen is bijna klaar, en in de gang bij de voordeur is het houten plafond nu met latjes afgewerkt.
 |
| Agnes schildert de lemen muur met Dry Paint van Tierrafino. Eerst wordt het altijd heel lelijk groen-geel. Maar het droogt prachtig creme-kleur op! |
Op 1 kg poederverf doe ik 7 gram gele kleurstof om net het spierwit eraf te halen.
 |
| Afwerklatjes: Geen enkele hoek is haaks, en de muren zijn ook niet vlak. Zo moet er vaak veel weg gefreesd worden om de latjes een beetje te laten aansluiten op de muur. Bij lastige hoeken maakt Flip eerst proeflatjes (zoals hier op de foto). Als die goed zijn, dan neemt hij de hoeken over op de uiteindelijke lat. |
 |
| Finishing touch! |
Door Peter
Marleen had in Oss een mooie betonnen schutting gevonden om gratis af te halen, al helemaal gedemonteerd. Met de bus van de buren en de grote aanhanger hebben we 70 panelen meegenomen.
We gaan de panelen gebruiken voor de nieuwe groentetuin, het worden de randen van de verhoogde bakken. Het gaat waarschijnlijk nog wel een jaar duren eer we hier aan toe komen, maar zo kunnen we ermee aan de slag zodra we daar tijd voor hebben.
 |
|
Achter op "de punt" liggen alle panelen nu op stapels. Bij de andere panelen die we al hadden. We moeten eens gaan rekenen of we nu genoeg hebben! |
Het was een prachtige dag, veel zon en niet koud. Omdat de Skidster nu toch uit de container was, de 'jib' weer uit de garage gehaald en nu het zulk lekker weer was, had ik geen excuus meer om de lampenkap terug op de paal te zetten. Deze kap was met de storm van 18 februari 2022 naar beneden gekomen, bijna een jaar geleden... Het mag een keer tijd worden die terug te zetten!
 |
|
De kap is niet heel licht, en ook niet heel klein. Met deze houten 'jib' kon ik de kap rustig op de paal laten zakken. |
 |
|
Er zit een nieuw lampje in, maar ergens is er iets met de bedrading
niet goed. |
Door Peter
Vandaag nam ik van de cursus Permacultuur van PUUR Permacultuur de dag over bouwen voor mijn rekening. Ik begeleidde de groep langs drie verschillende bouwlocaties, waaronder natuurlijk ons eigen huis.
 |
| Minitopia, in Den Bosch, blijft een prachtige plek om te bezoeken. Zoveel mensen, zoveel verschillende huizen, maar toch een community. |
 |
| Buiten laat ik de Ingmar's Klyv zien, voor het kloven van brandhout en aanmaakhout. De klover is een mooi voorbeeld van low tech / low cost. |
 |
| Binnen, naast een warme kachel, komen allerlei aspecten van bouwen en duurzaam leven aan bod, geïllustreerd met voorbeelden. |
Het is heel bijzonder om geïnteresseerden mee te nemen in onze manier van leven en ze te inspireren hun leven meer naar eigen dromen in te richten.
Komende vrijdag komt er een tweede groep. Het vraagt best wat voorbereiding, maar is zo mooi om te doen!
Door Peter
Vijf deuren, aan elk van de twee kanten 20 plankjes, Dat zijn er 200. Met een lengte van 64cm maakt dat 128 meter schrootjes verwerken. Hmm, da's best veel!
Toen de plankjes klaar waren, kwam Marleen er achter dat één van de deuren geen plankjes zou krijgen, maar glas. Om meer licht in de gang te krijgen. Da's waar!
Voor de plankjes niet zo'n ramp, maar de sponningen in het deurframe moesten een heel andere vorm krijgen. Gelukkig lag de laatste deur nog op de lijmtafel, zonder sponningen in het lange deel. Daarom hoefde ik alleen maar de korte zijden van andere sponningen te voorzien (wat stiekem toch nog veel werk was, maar het is mooi geworden) en kunnen er binnenkort twee glasplaten in.
Door Marleen
Met dit mooie lenteweer (begin februari!) jeukten mijn tuin-vingers weer zo ontzettend, dat ik onmogelijk NIET in de tuin kon werken. Laatst ben ik begonnen met een nieuw stukje plantenborder in de tuin. We hebben teveel gras (= saai en veel maaien), wat ik dolgraag, stukje voor stukje, wil inruilen voor leuke planten. Ik wil veel planten die insecten aantrekken, dus vooral inheemse planten. Maar het is ook leuk als ze een mooi winterbeeld hebben, of lekker ruiken, of het goed doen in een boeket, of eetbaar zijn, of lekker voor in de thee, of geneeskrachtig zijn. Kortom: eigenlijk is alles leuk! Ik had zelf nog allerlei planten die gescheurd konden worden, en ik had nog wat stekjes van andere mensen gekregen.
Bij de Boerenbond had ik van de
week 6 grote zakken met bloembollen gekocht. Omdat het al “te laat”
was om ze te planten, van €7,50 voor €1,00 per zak. Ik voelde me
als een kind in een snoepwinkel! Want ze doen het heus nog wel,
alleen bloeien ze dan wat later. Ook heb ik nog allerlei zaden die ik
deze lente ga proberen. Veel is al oud, dus zal wel niet meer
opkomen. Maar het is het proberen waard. Kortom; ik heb weer eens heerlijk in de tuin gewerkt en heb eindelijk mijn vitamine D weer wat kunnen aanvullen.
Laat die lente maar komen! Oja, en graag nog wat extra tijd om nog veel meer nieuwe plantenborders te maken!
 |
| Voor.... |
 |
| ... en na. 't Is maar een klein stukje, maar hey, wie het kleine niet eert...? |
Door Peter
Nu alle pen-en-gat-verbindingen klaar zijn, kunnen de deuren in elkaar gezet worden. Elke dag eentje, ze moeten 24 uur drogen.
Ik kan dat een heel eind corrigeren door de deur tegenovergesteld krom te trekken (met klemmen en blokjes hout), de meest scheve houtverbindingen wat open te zagen en de kier met wigvormige splinters te vullen. Met houtlijm natuurlijk. Als de klemmen er dan af gaan zijn de deuren meestal al bijna vlak.
Daarna kon ik de sponningen frezen waar de houten plankjes in komen te vallen. Deze plankjes komen aan de voor- en achterkant, maar ze zijn zo dik dat er bijna geen ruimte meer tussen overblijft. Daarom heb ik de sponningen wat minder diep gemaakt en maak ik de plankjes aan de randen wat dunner.
Deze twee proefplankjes liggen op een rand die dik genoeg is, en ze vallen mooi net iets naar binnen. Nu nog even tellen hoeveel plankjes ik nodig heb!
Van een aantal vloerplanken heb ik kleine plankjes gezaagd. Er zijn er 19-en-een-half nodig voor 1 kant van de deur. Ze gaan nog door de schaaf, zodat ze mooi glad worden. Hoewel...? Deze verschillende kleurtjes zijn eigenlijk ook heel mooi!
Daar gaan we nog iets voor bedenken.
Door Marleen
Nu de vloerbedekking in de logeer-/waskamer ligt, kan deze kamer ingericht worden. We hebben de zolder van het oude huis vol staan met oude Lundia kastonderdelen, overgenomen uit de erfenis van Rita en Pieter.
 |
| Een heleboel Lundia kastonderdelen, en dan is de helft al weg! Dat is al gebruikt voor de kamers van de kinderen. |
Een leuk klusje om daar een mooie kast van samen te stellen. Tenminste, dat dacht ik. Wat - een - draak... Je zou denken dat Lundia-spul gewoon in elkaar schuiven en klikken is, maar niets is minder waar. Het past allemaal net niet. Scharniertjes zitten een paar millimeter te hoog of te laag. Deurtjes sluiten niet goed, de slotjes aan de binnenkant van de deurtjes komen tegen de planken aan waardoor de planken dus niet op die hoogte kunnen die ik wil, planken klemmen waardoor ze er niet in willen, en als ze er eenmaal in zitten en ze moeten worden verzet, dan willen ze er niet meer uit. Enz. enz. enz... Ik ben er een dag mee bezig geweest en het is nog niet helemaal klaar. Maar: het wordt wel mooi dus ik ben er toch blij mee.
Peter mag nu nog een bureau voor de naaimachine maken, en omdat ook hier geen enkele hoek haaks is, moet het bureau aan alle kanten op maat gezaagd worden. Dan nog wat waslijnen ophangen, een logeerbed en de gordijnen op maat maken, en dan is er weer een kamer klaar!
Door Peter
Bij de plaatselijke houthandel wat vuren balken gekocht om de deuren van de benedenverdieping te maken. De schaafmachine heeft namelijk een lang-gat-tafel, waar je heel mooi pen-en-gat-verbindingen mee kan maken. Alleen... de boorkop waar de langgatboor in moet, kan maar 10mm open, geen 13mm. Uiteindelijk heb ik een lange dunne frees gekocht en daar lukte het ook best aardig mee.
Het tafeltje van deze constructie kan 20cm naar links/rechts en 10cm voor/achter. Maar als je aan de uiteinden van een balk wilt frezen, dan valt de hele machine om door het gewicht van de balk. Ik heb een haakje in het plafond gehangen, daar een touwtje doorheen getrokken. Het ene eind zit vast aan de balk, het andere aan een contra-gewicht dat ongeveer de helft weegt van de balk. Dat werkte uitstekend.
De frees was te dun (12mm) voor een slobgat. Dus eerst de ene kant (de onderste twee balken op de foto) en daarna nog 3mm van de andere kant (de bovenste balk).
 |
| Na de slobgaten waren de verjongingen van de liggers aan de beurt. De juiste lengte, de juiste diepte, gaan met die banaan! |
 |
| 3 liggers per deur x 5 deuren x 4 happen per ligger = 60 happen later was ook die stapel klaar. |
 |
| De sponningen uit de liggers kon ik er met de cirkelzaag uit halen. |
