De eerste bomen in het voedselbos!

Na kerst had ik een oproepje geplaatst in de plaatselijke facebook-groep voor kerstbomen met kluit. De winkeliersvereniging reageerde dat ik de bomen in het centrum van Schijndel mocht meenemen. Met twee vrachten, in de sneeuw, een stuk of 30 bomen meegenomen. Heel fijn! 

Het bleef echter vriezen, dus van planten was nog geen sprake. Maar nu is de dooi goed ingezet en heb ik de eerste bomen in het voedselbos geplant. 

Hier staat het eerste boompje!

Eerst met de riek als kruiwagen de bomen verspreid in 4 groepen over het terrein. Daarna de graafbak er op om op de goede plekken een gat te graven voor de bomen. Dat ging weer lekker snel! De groepen hebben tussen de 5 a 10 bomen. Er zullen er wel een paar uitvallen, maar we hopen dat het een fijne schuil- en voedselplek wordt voor verschillende vogels.

De rode zakken en potten er af en de bomen konden in de grond.

De eerste bomen staan er dus! We gaan nu volle bak aan de slag om het oude huis leeg te halen. Ergens in maart houden we nog een plant-dag om een gedeelte van de geënte bomen te planten en vooral heel veel wilg de grond in te duwen. Eerst moet de akker een schimmeldominante bosbodem vormen. 

Mantelbuis glasvezel

De nutsleidingen 'Water' en 'Electriciteit' zijn in het nieuwe huis aangesloten, maar de glasvezel moet nog. Deze cowboys vroegen een zodanig hoog bedrag voor de verhuizing van de aansluiting dat we dat geweigerd hebben. Ik heb een mantelbuis gelegd in de sleuf die de aannemer had achtergelaten. Helaas liep deze sleuf niet door naar de voordeur, maar naar de straat. Het laatste stuk moest ik dus zelf graven.

Rechtsonder komt de mantelbuis de grond uit

Met de graafbak op de Skidster kon ik de eerste 40cm prima uitgraven. Gelukkig maar, want er lag een dik pakket wortels van klimop. Met de hand zou dat veel werk geweest zijn! 

Daarna met de hand de geul dieper gegraven. Ik kwam nog een buis tegen van een putje. Dat putje gaat met de sloop weg, en wat er met de leiding gebeurt is nog niet helemaal duidelijk. Daarom de mantelbuis onder deze buis gelegd; dan blijft die tenminste heel. De waterleiding ligt er boven, maar als het oude huis weg gaat is deze leiding niet meer nodig.

Bij de voordeur lag een hele bundel glasvezel ter voorbereiding van het verleggen ervan. Het is waarschijnlijk niet genoeg, maar ze kunnen er een stuk aanlassen. 

De glasvezel ligt echter niet volgens de klikmelding en ook niet zoals afgesproken. Ze zou rechtstreeks naar de straat toe moeten, maar buigt een meter buiten het huis naar rechts om dwars door de tuin (35cm diep, veels te hoog...) de kortste weg naar de Veghelsedijk te nemen. De glasvezel-cowboys mogen dit opnieuw gaan leggen, maar nu goed.

De groene kabel is de glasvezel. Blauw telefoon, maar die doet het niet meer.

Nu de mantelbuis bij de glasvezelkabel uit komt kan ik een nieuwe aanvraag doen voor de kosten van het verzetten. Ben benieuwd waar ze nu mee aankomen, maar heb er weinig vertrouwen in... 

Als het weer onredelijk duur is, gaan we de kabel niet verleggen. Dan maak ik een groot gat in het oude huis om het kastje naar buiten te kunnen halen. Het geheel stop ik in kastje in de tuin, met stroom en UTP, en dan hebben we zonder verplaatsing nog steeds glasvezel.
 

Piano verhuizen

De piano had het koud in de units. De kachel brandt daar niet meer waardoor de temperatuur daalt naar de buitentemperatuur. En dat was de afgelopen weken rond het vriespunt... 

Maar met sneeuw en ijs is het niet fijn een piano te verhuizen! Dus toen de temperatuur wat omhoog ging heb ik met behulp van Daaf en Thomas de piano verzet. 

Met een hondje naar de keuken. Met twee rijplaten de piano voorzichtig uit de units gereden. Daarna met de Skidster de piano met hondje als beschermplank opgepakt en voorzichtig naar de tuindeuren gereden. Zo kwam de piano het nieuwe huis in.

Het was nog even puzzelen om hem netjes in de hoek te zetten zonder muur, vloer en piano te beschadigen. Maar nu staat ie keurig in de woonkamer. 

Nog een weekje laten acclimatiseren, dan is het de hoogste tijd voor een stembeurt.

Sneeuw en kachel

Nog even wat sfeerplaatjes van het prachtige winterweer. 

Lage zon. Zon? Ja zon! Eindelijk schijnt 'ie weer eens!

En ook het oude huisje ligt er prachtig bij. 

Deze kou is een goed moment om eens te kijken naar de warmtelekken van het huis met onze warmtecamera. Het ziet er overal prima uit. Gordijnen zullen de verliezen van de ramen wel wat verminderen, maar de warmtelekken daar zijn niet hoog. 

Op deze plek is er echter wel een lek: de schoorsteen van de gasketel is nog niet afgedicht. De volgende dag heb ik de kieren met steenwol opgevuld en met de warmtecamera was er amper een lichter plekje te zien. 

Ook voor de kachel hebben we een beeld gemaakt. We stoken de kachel zo heet dat de temperatuurmeter op de schoorsteen '60 graden' aanwijst. Maar hoe heet is de kachel dan eigenlijk?

Zo'n 90 graden. Dat is wel zo'n beetje de max voor de verf die er op zit. Door de kachel 2x per dag tot 60graden op de schoorsteen te stoken blijft het huis heel comfortabel warm met buiten gemiddeld rond de 0 graden. 's Nachts zakt de temperatuur van 20,5 naar 18,5 en is rond 11u weer op 20 graden als de kachel aan gaat. Als de zon gaat liggen is er meer warmte van de kachel nodig, dus dan doen we hem weer even aan.

Wat een heerlijk huis!

Keukenblok weer op z'n plek

Omdat de vloer van de keuken klaar is, kan het tijdelijke keukenblok weer terug op z'n plek, en daardoor komt er ruimte om wat kasten neer te zetten in de woonkamer. 

Hier staat het keukenblokje nog in de woonkamer. Voorzichtig de keuken in getild en waterpas gesteld. De stekker van de over kon niet zomaar langs een versteviging van het achterpaneel, dat was wel even wat werk. Maar verder stond het hele keukenblok snel op z'n plek.

Iemand had nog een metalen 'koof' over voor de afzuigkap. Deze heb ik wat verbouwd zodat de buis van de afvoer er uit kan en dat het er toch nog een beetje fatsoenlijk uit ziet. De originele koof hebben we natuurlijk ook, maar die hou ik heel voor de uiteindelijke afzuiging.

 

Vloer keuken klaar

Het afweken van de keukenvloer viel wat tegen. De herstel-operatie van oudjaar had toch niet helemaal het juiste resultaat; er waren nog steeds een paar plekken ruw en korrelig.

Dus nog een dag deze plekken bijgewerkt. De sleutel zat hem in het licht; als je de lampen van boven aan hebt dan ziet het er prachtig uit. Maar zodra je strijklicht over de vloer laat schijnen zie je elk bultje en kuiltje...

Na een week uitharden de vloer nog wat geschuurd/gepolijst en daarna impregneren. Eerst de randjes...

... en daarna de grote vlakken. 

Het leek er op dat we genoeg impregneer hadden, maar de laatste laag was net iets te dun. Nog een fles besteld en een laatste laag er op gezet. 

Nu is het een mooie, gladde, geel gemelleerde vloer. Alsof de zon schijnt! En dat zegt wat, het is al weken grijs en mistig weer...

Badkamervloer voegen en voegen

Ik had nog een pak voeg staan van de goede kleur. Dit spul hadden we ook voor de keldertrap gebruikt en was prima spul. Dachten we. 

Twee dagen na het voegen bleek dat de voegen niet echt hard werden. Nog maar een dagje wachten, maar dat gaf geen verschil. Zijn de voegen in de kelder wel hard dan? Nee dus...

Gelukkig was dat spul niet helemaal hard waardoor het makkelijk los liet. Maar natuurlijk niet overal dus was het uiteindelijk nog best veel werk de voegen weer open te krijgen.

Het stoft een beetje, en deze voeg is vrij donker. Je kan goed zien waar het sponsje heeft gelegen... 

Met spul dat niet over de datum is een stukje proef-gevoegd. Dat leerde me dat voeg nog langzaam naar beneden 'zakt', dus je moet het er echt dik opzetten om te voorkomen dat de voeg te diep komt.

En daarna de hele vloer. In delen, dat wel. Dit is het laatste stukje, net na het schuren. Ik heb dit nog een half uur laten uitharden om de voeg wat steviger te laten worden. Bij het sponzen blijft de voeg dan mooi vol.

 

Badkamervloer tegelen

Nadat we de kalkvloer hadden afgekeurd en afgebroken hebben we geprobeerd de badkamer te leggen met oude betonnen tegels. We kregen ze helaas niet schoon genoeg, en het waren er ook niet genoeg, dus dit plan ging niet door. 

Een kleur die goed bij de muren past, is diepblauw. We vonden mooie gemêleerde hexagonale diepblauwe vloertegels en deze kwamen net voor de kerstvakantie binnen. Helaas hadden we het te druk met het voorbereiden van de verhuizing dat we de badkamervloer maar even zo hebben gelaten. 

Het was even puzzelen hoe te beginnen met deze tegels. Uiteindelijk heb ik de goot als startpunt genomen en ze links en rechts gelijk verdeeld. 

Vanaf de hoeken van de goot komen er extra naden om de vlakken die voor het afschot zorgen te scheiden. Daarom moest dit eerste tegeltje in 4 stukken: een deel weg dat in de goot viel, een middenstuk en twee zij-stukken.

Om er bij het lijmen voor te zorgen dat de tegels precies het goede afschot hebben, had ik een rond waterpasje gekocht. Het belletje gaf de richten van het 'opschot' aan, dus de richting naar boven. Zo kon ik elk vlak dezelfde schuinheid geven.

Die eerste tegels gaven zo veel knip- en snijwerk, dat schoot echt voor geen meter op... Maar ja, het water moet wel in de goot terecht komen. Ook de ronde muur rechts gaf aardig wat pas- en meetwerk. Vrij snel besloot ik van papier een tegel van papier te maken. Op deze papieren tegel kon ik met potlood de te snijden lijn tekenen en deze overnemen op de tegel. Dat zorgde er voor dat het snijwerk meestal in 1x goed was.

Aan het eind van de dag was ik uit de douche gewerkt. Links de ronde muur van het bad. Ik had eerder al de onderste 2cm weggeslepen zodat de tegels net iets minder nauwkeurig op maat gemaakt hoefden te worden.

Eindelijk 'open water'! Veel tegels zonder snijwerk leggen. Aan het eind van deze tweede dag lagen alle vloertegels gelijmd op de vloer. Jammer was wel dat er toen nog een klein stukje vloer 'over' was in plaats van dat er een paar tegels over waren. Met de restjes die overbleven van de 'goot' heb ik dat laatste hoekje in elkaar gepuzzeld. Er komt een kastplank overheen, niemand zal het zien.

(Behalve natuurlijk mensen die dit blog gelezen hebben, die gaan natuurlijk even onder die plank kijken, haha!)

Poezen ook verhuisd

In de units konden de poezen met een katteluikje zelf naar binnen en naar buiten. In het nieuwe huis is dat er nog niet. Moesje glipt makkelijk met ons een buitendeur door, maar Tapman blijft stoicijns volhouden dat hij in de woonunits woont. Er is geen bank en kussen meer te bekennen, dus een stapeltje oude doeken of een verdwaalde jas zijn nu de slaapplekken. 

Tijd dus voor een katteluik. 

Daarvoor zijn twee oplossingen: door de voordeur (dat is de enige buitendeur met voldoende houten oppervlak om zo'n luikje te verdragen) en dan door de gangdeur, of ergens door de buitenmuur heen. 

We kozen voor een luikje door de buitenmuur heen naast de bijkeukendeur. Eerst door de stro, dan door de piepschuim, dan door de stenen buitenmuur. Het was niet zo eenvoudig. Horizontaal naar buiten zou betekenen dat de bovenkant van de stenen muur er af moet, maar daar steunen de panelen tussen de strobalen op. Dus schuin naar beneden: dat paste allemaal maar net. 

De leem zit tegen houten plankjes, daar dus doorheen zagen. Het bovenste plankje is geen plankje, maar een deel van de houten rekjes. Daar moest het luikje dus onder blijven...

Aan de buitenkant wilde ik twee lagen stenen overhouden om nog enige stevigheid over te houden. Er bleek nog een kozijnanker in te zitten...

Van triplex en multiplex een schuine tunnel gemaakt met twee mooie planken waar de luikjes aan geschroefd konden worden.

Daar is het tunneltje. De poezen willen er echter niet doorheen, haha! Dat gaat vast komen, eerst moet de nood hoog genoeg zijn.