De betonnen vloer in de woonkamer is indertijd lekker ruw gelegd. Er zou een lemen vloer op komen, en dan is het voor de hechting prima om een niet te gladde ondergrond te hebben. Maar plannen kunnen veranderen!
Nu moet deze vloer op dezelfde hoogte komen als de vloer van de keuken, en even vlak. Helaas was er een plekje waar de vloer hoger was dan de vloer van de keuken. Daar moest dus wat van af. Gelukkig heb ik daar een prachtige slijper voor.
David stond tijdens het slijpen met de bladblazer al het stof naar buiten te bladen. Dat werkte best goed, slechts een klein deel is in de woonkamer blijven hangen.
De tweede stap was op verschillende plekken een plakje cement neer te leggen met de bovenkant op de goede hoogte. Een lang aluminium profiel met waterpas deed de metingen. De volgende dag, toen deze plekjes hard waren, hebben we 'dammetjes' gelegd van cement tussen deze plekjes en mooi vlak gemaakt. Deze dammetjes gaan we gebruiken om langs af te reien.
Toen kon er cement gemaakt! Terwijl David het mengsel van de juiste samenstelling maakte vlakte ik de cement uit tussen de 'dammetjes'. Een beetje zoeken naar het juiste vochtgehalte. De eerste lading was te nat, de tweede te droog.
De Floot-Witt cement (die helemaal niet wit was...) is nu op, over naar gewone cement.
Twee uur na het aanbrengen (de laag is dun en veel vocht trekt in de betonnen onderlaag, en het was best heel warm!) kan er gevlinderd worden. Dat doe ik met de hand, met een schuurplaat en een vlakke spaan.
Door het redelijk hoge vochtgehalte is de hechting met de onderlaag heel snel en goed gemaakt, maar er ontstaan strepen, bellen en blazen.
Als je het goede moment gevonden hebt om te vlinderen (met flink wat water kun je de iets te harde cement toch weer bewerkbaar krijgen) heb je deze ongelijkmatigheden er zo uitgewerkt.
Meer dan de helft van de vloer is gedaan. Vrijdag gaan we verder, dan komt Sjef weer helpen. Intussen heb ik ook de ruimte tussen de dammetjes en de muur gevuld. Dan ziet de vloer er meteen een heel stuk meer 'af' uit.