Malte en Steph

Door Peter
Er zijn weer twee Workawayers gearriveerd: Malte uit Duitsland met zijn Amerikaanse vrouw Stephanie. Ze werken en leven fijn mee met het gezin, en doen daarbij ook gewoon lekker eigen dingen. We zijn blij met ze!

Memory met Steef

Het begint lekker weer te worden (de maand maart is toch alweer 2 graden C boven het langjarige gemiddelde...) en we kunnen lekker op het terrein aan de slag. Grote en kleine klussen worden eindelijk opgepakt, waaronder het schoonmaken van de zandbak, braam uitrieken, en een hek plaatsen rond de noordelijke wei voor de kippen. 

We kwamen achter de zandbak een eenden-nest tegen, waar 14 eieren in verstopt lagen!

Marleen maakte wat extra bakken voor de aardappels en uien, omdat er in de groentetuin niet genoeg plaats is.

Behalve de auto is ook de snipperaar ermee gestopt. Ik heb hem uitgeleend aan twee verschillende mensen, en nu doet hij het niet meer...
Daaf vindt het een geweldige uitdaging het geval weer aan de praat te krijgen, en heeft hem al een flink eind uit elkaar liggen. Samen een aantal nieuwe onderdelen besteld, zaterdag loopt 'ie waarschijnlijk weer!

Hier kijk je zo de cilinder in.

Auto toch echt stuk...

Door Peter
Onze oude, trouwe auto, waar we zo veel mee beleefd hebben, is te stuk om nog te repareren...
De hogedruk-dieselpomp heeft het begeven, en in combinatie met de distributieriem waren de kosten voor het laatste half jaar dat we met deze auto wilden rijden te hoog. Dus ik mocht de auto komen leeghalen.

Alsof je een broek in de was wil doen, en nog even de zakken leeghaalt. Zo voelt dat. Maar de broek gaat niet in de was, maar in de prullenbak. En het is geen broek, maar een auto. Het had wel iets droevigs...

We konden gelukkig een week lang de leenauto van de garage gebruiken. Op de foto zie je hoe veel zooi er eigenlijk in de bus lag...

We zijn hard aan het zoeken naar een andere auto of bus. Het is een lastige keuze, want we rijden nu nog een paar jaar veel om de kinderen naar DOE040 te brengen, en Peter werkt nog steeds in de bomen. En de bouw vraagt af en toe wat aanhanger-trek-werk. Een taxi er bij (met blauwe nummerplaat) werd door de belastingdienst niet als mogelijkheid gezien, dus we denken dat we toch weer voor een zelfde soort bus gaan: een aanvaardbaar compromis tussen kilometers maken en boom-klussen kunnen doen.

Ondertussen moesten er palen gehaald voor de kippen-ren. Omdat de buurtjes de bus niet konden uitlenen, en de camper toch naar de garage moest, hebben we die meteen maar gebruikt om met de aanhanger de palen op te halen.

Slaapkamer-deuren

door Peter
Jamie heeft de deuren gemaakt voor de slaapkamers boven.

Eerst met Marleen overleggen hoe de deuren er uit moeten gaan zien, en de constructie.

Vervolgens heeft hij in de woonkamer van het nieuwe huis een werkplaats gemaakt om alle profielen te zagen en frezen.

Het frame is van nieuw hout, de opvulling is van oude vloerplanken.
Helaas heeft hij net niet genoeg tijd gehad om de panelen te vullen, dat heb ik later gedaan.

De laatste avond van hun bezoek hebben Dana en Jamie wat bijzonders gekookt: hamburger van noten (met een klein beetje kaas en ei) en zoete aardappelen. Lekker, en heel gezellig!

B'ons Schijndel

Mooi artikel in B'ons Schijndel, geschreven door Wendy van Lijssel. Als de weergave op het scherm te klein is, kan je met <Ctrl> en + de foto's vergroten.

Deze week...

Door Peter
De week begon matig: de auto schee er mee uit... Iets met de brandstof-pomp; de Wegenwacht kon niets meer doen dan me naar de garage brengen... Marleen en Jamie kwamen de kinderen met de fiets ophalen, gelukkig waren we maar een paar kilometer van huis. Een onvrijwillige vrije dag voor de kinderen.

Het waaide en regende nogal deze week. Twee bomen die er toch al niet zo geweldig bij stonden, waaiden los, dus heb ik ze maar omgezaagd. Emke kwam helpen de stammen op de Skidster te leggen.

De kippen zijn weer flink aan de leg. Dat betekent dat we best wel wat eieren eten. Deze keer hebben de Australiërs gepocheerde eieren gemaakt: koken in een pannetje kokend water met een beetje azijn. .

De kinderen willen wat geld verdienen, en dat doen ze door mee te helpen. Zo stapelt Steef nieuw brandhout voor volgend jaar, ...

 ... en Daaf en Emke hebben het kampvuur-houthok aangepakt: alle dikke stukken naar de klover om ze wat kleiner te hakken, een middenstuk maken (voor oud en nieuw hout) en daarna het hout weer terug stapelen.

Ondertussen is Dana aan het kloven, ze is al aan haar 3e kuub bezig...

Martijn Ballemans van Puur Permacultuur kwam met zijn cursisten langs voor een verhaal over onze manier van bouwen en leven. Als dank had hij ons 5 bessenstruiken en een appelboom (Jonagold) gegeven. Dat is een leuk cadeau: eigenlijk heeft hij ons jaren fruit gegeven!

De eerste Workawayers van dit jaar

Door Peter
Gistermiddag zijn de eerste Workawayers van dit seizoen aangekomen: Jamie en Dana. Ze komen uit Australie en Nieuw Zeeland, en zijn al ruim een half jaar op pad. We pikten ze op van het station in Eindhoven, waar het carnaval vol aan de gang was. Dat hebben ze alvast meegekregen!

Het zijn fijne mensen, rustig, heel geïnteresseerd en harde werkers. Jamie is timmerman van beroep, hij kan zelfstandig veel doen in het huis. Dana kookt graag, en werkt graag in de (groenten-)tuin, hulp die Marleen goed kan gebruiken. Ook in het gezin met de kinderen gaan ze vloeiend mee.

Het eerste dat we met ze gedaan hebben, was een flinke stam hout uit de buurt ophalen, met de Malle Jan. Dat was indrukwekkend! We hebben nog veel ander hout opgehaald van klussen van een collega, en dat mag allemaal gekloofd worden met de bijl (met veer-ketting) en Ingmar's klover. We zitten volgend jaar weer warm in de units! Of in het nieuwe huis, wie weet...! Als we meer van dit kaliber vrijwilligers krijgen, schieten we lekker op.

Brandnetels rieken

door Marleen
Vlak achter de groentetuin is er een brandnetel explosie geweest. Ca 15 m2 gras was de afgelopen jaren ingenomen door brandnetels. En omdat we er nooit maaiden, werd het erger en erger.
Deze woekeraar moest hoognodig gestopt worden, anders hebben we straks geen wei meer over... Tijd voor actie dus! En natuurlijk doen we dat zware werk met de Skidser.

Enorme kluiten brandnetels, die haal je er niet zomaar even met de hand uit.
Ow, wat zijn we blij met ons machientje!
Links zie je trouwens bergen wortels van haagwinde liggen. Die gedijen ook prima hier.

 

Dan (gedeeltelijk met de hand) de bergen wortels afvoeren naar de "afval-heuvel", die je achter op deze foto ziet. Die heuvel loopt helemaal door tot het begin van de groentetuin. Daar gooi ik al jaren al het niet composteerbaar groenafval op.

Op de foto hierboven die je ook de vijf zwarte bessenstruiken, die ik van de week heb verplant. Die stonden veel te dicht bij elkaar, zodat plukken lastig was en de struiken niet meer verder konden groeien. De kluiten waren groot, maar (ondanks de winter) was de grond dieper dan 10 cm nog erg droog. Dat maakte het werk iets lichter. Achteraf gezien eigenlijk ook een Skidster-klus, maar ik zie het maar als gratis fitness...

Naderhand alles een beetje uitvlakken met een verzwaarde pallet, die Peter heen en weer over het terrein trekt.

Nu nog gras zaaien, En dan vooral: blijven maaien! Want gegarandeerd dat er nog honderden haagwindes en brandnetels achter zijn gebleven, die de strijd gewoon opnieuw aangaan...

 
In de haag stond een wilde braam, die ook heel hard terrein aan het winnen was. Vanaf het hart van de struik was hij al zeker 5 meter rondom aan het wortelen (door afgebogen takken die de grond raken). Als je aan zo'n aflegger trekt, breekt het af en blijft de plant dus in de grond zitten. Drama-drama, want het zijn er inmiddels tientallen... De Skidster heeft de grootste klus voor zijn rekening genomen, en de rest doen we later een keer met de hand.

Het hart van de braam ligt op de vork van de Skidster, en alle meters lange takken zitten nog  verstrikt in de struiken. Gelukkig kan de Skidster hard trekken, en krijgt zo de meeste takken er wel uit. Helaas dat alleen de gewortelde uitlopers allemaal afbreken en in de grond blijven zitten...

 

De hoofdmuur wordt nat!

door Peter
Morgen komen er twee Workawayers voor twee weken meewerken, dus Marleen en ik waren hun komst aan het voorbereiden. Het mooie weer is even voorbij: wind en regen.

Opeens viel mijn oog op dikke, natte strepen op de hoofdwand. Wat is dat nu!?

De dakrand is de afgelopen dagen helemaal afgemaakt, en het regenwater van het hele dak verdwijnt nu netjes richting de sloot. Maar omdat de folie boven de hoofdwand niet meer om de dakrand is gevouwen, loopt al het water dat tegen de dakrand aan waait langs de onderkant van de balken naar de hoofdwand. Soms met behoorlijke hoeveelheden, te veel voor de lemen muur!

Ik heb daarom in de regen met kleine stukjes EPDM druiprandjes vastgeniet, en die deden het heel goed. Straks, als het boeiboord tegen de dakrand aan zit, hebben we dit probleem niet meer.