dinsdag 31 maart 2020

Riolering beneden

Door Peter
De volgende stap voor de bouw van het huis is het ophogen van de vloer met schuimbeton, en daarvoor moeten er eerst alle leidingen in. Ik ben met de riolering begonnen, later in de week komen de waterleidingen. Het is leuk werk om te doen. Zeker omdat in dit huis geen enkele hoek 90 graden is; passen en meten dus.

Het schuimbeton kan je het beste gieten in een "bak" die met folie is bekleed. Daarom heb ik eerst de ruimte leeg gemaakt, folie gelegd en dan de buizen gemonteerd. De buizen komen later dus in het schuimbeton te liggen.

Hier ben ik met de badkamer begonnen. Links hangt een (blauw) inbouwreservoir voor de wc, verder komt er een bad, een douche en twee wasbakken. Dat zijn dus 5 aansluitingen voor het riool...
Steeds meer leidingen...

Na de badkamer gaat er een dikke buis naar de bovenverdieping, voor het geval dat we er ooit een wc gaan aanleggen. De meterkast heeft nu een zijkant gekregen, van pallet-hout. En de vloer is bedekt met folie.
Hierna is de bijkeuken aan de beurt. Eerst moet dus alles eruit, folie erin en kunnen de leidingen weer doorgelegd.

donderdag 26 maart 2020

Aardappelveldje

Door Marleen
Tijd om aardappels te poten! Aardappels vind ik wel het belangrijkste gewas in mijn groentetuin. Als mensen zouden weten hoeveel gif er gespoten wordt op aardappels, zou waarschijnlijk niemand ze meer kopen. En biologische aardappels zijn hartstikke duur. Dus ik kweek ze zelf.

Als ik voor ons gezin aardappels wil kweken voor een heel jaar, dan moet ik ca 12 m2 aan aardappelplanten hebben. Nu heb ik een grote groentetuin, maar 12 m2 is toch best veel. En dan moet je ook rekening houden met wisselteelt: pas na 4 jaar mag je aardappels weer op hetzelfde stukje grond telen. In de groentetuin waren mijn vierkante meters nu toch wel op, dus ik besloot het (met gras overwoekerde) bloementuintje van vorig jaar te gebruiken voor aardappels. En dan houd ik nog een stukje over, daar zet ik uien neer.

Peter wil wel even met de Skidster de graskluiten losrieken. In een mum van tijd is hij klaar.
Maar als hij klaar is met rieken laat hij me toch een ravage achter...!
Ja hoor, ik los het wel weer op ;-)
Met de hand spit ik de zware graskluiten eruit. Gratis fitness! Pfff....
De kluiten zijn dik en zwaar van de vochtige grond. Dit werkje was beter geweest in een droge zomer.
Maar na een paar dagen is het dan toch klaar! Paadjes van houtsnippers. De aardappels zitten er ook al in (in het middenvak en rechts). Links komen de uien. En ik heb een permanente sproeier geïnstalleerd, zodat water geven lekker makkelijk gaat.
Nu moet ik de grond nog mulchen (tegen uitdrogen en onkruid) en langs de randen wil ik nog bloemen zaaien.

Corona-crisis: van doen naar zijn

Door Peter
De wereld komt langzaam een beetje tot stilstand.

En dat is nodig ook. We hebben de ene crisis nog niet onderkend (laat staan opgelost) of we botsen al weer tegen de volgende aan. En ondertussen draaien wij maar door. Alles ten behoeve van "de economie". Ook al brandt de aarde, ook al vervuilen we ons nest, we moeten doorgaan!

De natuur geeft ons nu een aanleiding om even een pas op de plaats te nemen. Wat eerder onmogelijk leek, blijkt nu toch te kunnen: stoppen met doorgaan. Stoppen met niet-cruciale werkzaamheden, thuisblijven, afstand houden, niet naar school gaan.

Maar wat hebben we het er moeilijk mee! Hoe lastig is het om zelf, van binnen, ook te stoppen. Blijven rennen is het makkelijkst; dan hoef je zelf niet te veranderen. Dan hoef je je niets wezenlijks af te vragen: waarom doe ik wat ik doe? En helpt mij dat, en help ik daarmee de ander, of een betere wereld?

Dus we gaan door. We proberen alle ballen in de lucht te houden, je baas op afstand tevreden te houden, met video-verbindingen, GoogleDrive, telewerken. We blijven (thuis) sporten. We proberen sociaal te blijven zonder bij anderen op bezoek te gaan. We laten kinderen thuis schoolwerk doen. We proberen leuke dingen voor ze te bedenken, zodat ze zich niet vervelen. En ondertussen nog iets leren.

De scholen gaan ook gewoon door. Ze geven kinderen bergen huiswerk, schema's, roosters, les-video's en educatieve websites, rekenboekjes, taalboekjes en goede adviezen over veel bewegen mee. Alle docenten nog een tandje erbij, want onderwijs MOET doorgaan!

Maar stoppen met doorgaan betekent vooral een verschuiving in je mindset. Van rennen naar stilstaan, denken naar kijken, van werken naar leven, van weten naar voelen, van doen naar zijn. Niet-weten. Zijn.

Kinderen kunnen dat, als ze tenminste die vaardigheid in het reguliere onderwijs niet hebben verloren. Dus laat kinderen nu met rust, laat ze zichzelf zijn, en geef ze de ruimte om de wereld die wij zo naar de klote helpen, vanuit een zijns-mindset opnieuw vorm te geven. Om ons, volwassenen, te leren (of te herinneren) om weer te zijn. Want het gaat niet om de online wereld, om de rekenles, om de prijs van aandelen, of het oplossen van een tweedegraads vergelijking. Het gaat om een nieuwe, verbonden relatie met onszelf, met elkaar en met de aarde.


 Inspiratie: Judith Penninx

woensdag 25 maart 2020

Kippen klimrek

Door Marleen
We hebben een leuk vrolijk kippenhok, maar door de vele kieren (vooral de messing-groef verbindingen van de planken) een ideale leefomgeving voor bloedluis. Ik kon wel blijven bestrijden, maar die krengen kwamen altijd binnen de kortste keren weer terug. Gewoon omdat ze zich met z'n miljarden in die kieren verstopten. Grrr...
Daarom had ik afgelopen zomer besloten het hok maar weg te doen. Zie dit blogje.
Nu slapen kippen ook heel graag in bomen, dus voor de kippen was het geen probleem zonder hok.
Maar tegen de winter had ik nog steeds geen alternatief kippenhok gevonden, en ik vond het zielig als de kippen in de kou en regen buiten moesten slapen. Het oude kippenhok stond nog ergens op ons terrein, en omdat bloedluis toch niet actief is in de winter, vond ik dat we het hok wel terug konden zetten voor de koude maanden. Zo gezegd zo gedaan. De hele winter stond het hok op de rode kar in de kippenwei. De meeste kippen gingen 's nachts weer lekker in het hok, maar een paar eigenwijze beesten bleven gewoon in de bomen slapen. Ook goed, hoor! Eigen schuld als je het dan koud krijgt...

Nu wilden we de kar eigenlijk wel weer kunnen gebruiken, dus moest het hok eraf en op een permanente plaats neergezet worden. Als in de zomer de bloedluizen weer oprukken, doen we gewoon het deurtje van het hok dicht en mogen de kippen weer in de bomen slapen. Wat een simpele oplossing! Dat ik daar niet eerder aan gedacht had. Had ons een hoop gesjouw gescheeld. Maar goed, beter laat dan nooit. Het hok staat nu dus op een mooi plekje in de kippenwei. Oude dakpannen schoongemaakt, erop gelegd en vastgeschroefd (voor als het weer eens gaat stormen).

En toen ik toch in de kippenwei aan het werk was, wilde ik ook meteen een ander projectje doen wat ik al lang van plan was: een kippen klimrek. Kippen zitten (ook overdag) graag op een stok. Lekker opwarmen in het zonnetje, beetje dommelen of veren poetsen. Ik heb nu van stammen en takken een klimrek gemaakt, waar de kippies fijn op kunnen zitten. EN schommelen, want ik heb er ook een schommeltje bij gemaakt. Je ziet wel eens filmpjes op internet van schommelende kippen. Dat moest ik natuurlijk ook uitproberen!

Het klimrek is een beetje moeilijk te zien op deze foto.
Hopelijk binnenkort een betere foto met de kippen erop!


Hierboven een filmpje van schommelende kippen. Hopelijk gaan de mijne het net zo leuk vinden!

vrijdag 20 maart 2020

Kas

Door Marleen
Nu de kinderen thuis zitten ivm het coronavirus, doen we allemaal leuke projectjes samen.
vandaag hebben we de kas opgeruimd en schoongemaakt. En natuurlijk de eerste plantjes gezaaid!




donderdag 19 maart 2020

Paadje

Door Marleen
Het paadje van de units naar de vuurplaats was hoognodig aan wat onderhoud toe. Het stond vol met onkruid, de stenen waren verzakt waardoor het gras eroverheen groeide, en de houtsnippers moesten aangevuld worden. Zo gezegd zo gedaan. Een heerlijk klusje voor de eerste warme lentedagen!

Zoals je ziet nogal een rommeltje...
Stenen eruit halen, zand in het gat om op te hogen, en de stenen met een hamer terug op de goede hoogte timmeren.
Met een mooi (bijna te) strak paadje als resultaat! De plantjes aan de randen zijn driekleurige viooltjes, die de hele lente en zomer bloeien met vrolijke, eetbare bloemetjes. Ze zaaien zich ieder jaar opnieuw uit, en aan de randen mogen ze van mij dus lekker blijven staan.

woensdag 18 maart 2020

Slakken

Door Marleen
Ja hoor, het is half maart en de groentetuin wordt nu alweer belaagd door een leger slakken. Of slakJES moet ik eigenlijk zeggen, want ze zijn nog maar zo klein dat je ze bijna schattig zou kunnen noemen. Maar het probleem is dat het er vooral VEEL zijn. Misschien dat door de zachter winter (eh... welke winter?) er meer dan normaal slakkeneitjes hebben overleefd? In ieder geval heb ik dit andere jaren nog niet zo extreem gezien.
Hier wat fotootjes:
palmkool
prei
boerenkool
een oude doorgeschoten raapsteel
Hier stond een pot, en eronder zaten talloze slakjes verstopt. Ik weet niet of het op deze foto te zien is? Al die bruine vlekjes zijn slakken. Ernaast veldsla, tot op de steeltjes afgegeten.

Maar, dit jaar ga ik serieus de strijd aan. Ik houd echt absoluut niet van dieren bestrijden, maar ik laat niet jaar na jaar de oogst mislukken door die kleine slijmerige mormeltjes. Ik heb slakkenkorrels en zes slakkenvallen gekocht. De korrels zijn biologisch, die onschadelijk zijn voor vogels, egels en andere dieren. Dat hoop ik dan maar. De slakkenvallen zijn simpele bakjes met afdakjes (voor bijna gratis te koop bij de Action). Je doet er een laagje bier in, wat slakken schijnbaar niet kunnen weerstaan. 's Nachts drinken ze ervan, en al lallend verdrinken ze in de bakjes. Na drie dagen zaten de slakkenvallen al behoorlijk vol. Ook veel korrels zijn opgegeten, en als ik nu 's avonds een rondje loop, zie ik geen enkele slak meer. Het lijkt geholpen te hebben..!

Goeie vangst! In de linker vooral veel grote huisjesslakken, het rechter bakje zit helemaal vol met kleine mini naaktslakjes.

Gesloten scholen

Door Peter
De scholen zijn dicht. Drie weken! Overal op (sociale) media gonst het van de vraag: "Hoe houden we de kinderen aan het werk?".

De leerplichtwet is begin vorige eeuw aangenomen om kinderen te beschermen tegen kinderarbeid. Om kinderen die van hun ouders moesten werken tijd te geven om zich te ontwikkelen, om te leren. Het woordje 'school' komt dan ook van het Griekse woord 'σχολή' (scholi) dat 'vrije tijd' betekent. Tijd, vrij om te besteden aan wat je wilt leren of waarin je je wilt ontwikkelen.

Maar in de geschiedenis van ons onderwijs-systeem is er ergens wat mis gegaan. Op school moeten kinderen werken. Ze moeten dingen doen waar ze niet voor betaald krijgen, ze kunnen geen ontslag nemen en een andere school zoeken, er is geen CAO, en de arbeidsomstandigheden zijn minder gunstig dan bij veel bedrijven. De pauze is kort, je kan geen vrije dagen nemen, je krijgt straf als je iets verkeerd doet, je zit met alleen leeftijdsgenoten bij elkaar.

Deze 3 weken zijn de kinderen opeens thuis. En oeii....! Thuis is er geen controle meer over wat ze doen! Dus docenten werken zich uit de naad om ze met zoveel mogelijk huiswerk, educatieve filmpjes, videolessen, roosters en schema's in het stramien te houden. Want anders....?

Inderdaad: Want anders! Want anders... zouden ze misschien wel eens van het echte leven kunnen leren. Misschien kunnen ze nu eindelijk eens doen wat ze al zo lang zouden willen doen, maar hadden ze er nooit tijd voor? Misschien hebben ze nu eindelijk eens de tijd om stil te staan bij de vraag 'wat wil ik nu eigenlijk?'. Als ze die vraag in drie weken tijd kunnen beantwoorden zou ik dat zeer nuttig bestede tijd noemen! 

Dus daarom pleit ik voor het volgende: laat de kinderen eens vrij. Echt vrij, niet vakantie-vrij, of Pasen-vrij, of studiedag-vrij. Maar vrij in de zin van: "Dit is jouw leven, jouw tijd. Doe er mee wat jij wilt, leef het, en leer er van!". 

Een mens kan namelijk niet niet-leren. 






O, en voor degenen die zich zorgen maken over de leerlingen die dit jaar eindexamens moeten maken: het is in de recente geschiedenis vaker voorgekomen dat kinderen in de aanloop naar eindexamens niet naar school konden (aardbeving Christchurch 2011 en lerarenstakingen in Denemarken, 2012). De resultaten van die leerlingen liggen, tegen de verwachtingen in, altijd hoger dan het gemiddelde. Soms is minder onderwijs beter....

dinsdag 17 maart 2020

Nestkastjes

Door Marleen
We hadden dit jaar echt absurd veel koolmeesjes en pimpelmeesjes op ons terrein. Ik heb ze afgelopen "winter" volop gevoerd met vetbollen, pinda's en strooivoer. Maar al die vogeltjes moeten natuurlijk ook een plekje hebben om hun nestje te bouwen. Daarom kochten we bij timmerman Dorus vijf super leuke zelfgemaakte nestkastjes. We hebben er al jaren een stuk of vijf hangen en die worden ieder jaar bewoond. De moeite om te proberen of de nieuwe huisjes ook gebruikt gaan worden!

Emke en Steef wilden er eerst nog eentje schilderen voor ze opgehangen zouden worden.
Schattig toch he? Ik zou er zelf wel willen wonen!
Deze was van Emke, en hangt nu te pronken in de perenboom. Fleurt de hele tuin op!
En hier en daar dan nog een ongeschilderde, lekker puur natuur.
Peter voorzag de dakjes nog van een lapje empd-folie. Hopelijk gaan ze zo wat langer mee.

Vliegen

Door Peter
Bij het opruimen van de nieuwe woonkamer kwam ik nog twee raam-uitzetters tegen. Die lagen nog te wachten om gemonteerd te worden, dus meteen maar even gedaan.

Boven aangekomen bleek het nieuwe glas het uitvliegen van vliegen in de weg te zitten. Want alle ramen zaten er helemaal vol mee...


Deze vliegen zijn overwinteraars. Maar ik weet niet precies waar ze hebben overwinterd: waarschijnlijk tussen de kieren in de leem van de strobalen in het dak. Ze konden de afgelopen jaren makkelijk in- en uitvliegen, maar nu helaas (voor hun) niet meer!

Maar het zijn er wel VEEL!
HEEL VEEL!

maandag 16 maart 2020

Kelderventilatie

Door Peter
Onze kelder gaat twee ruimtes krijgen: een droog koel deel en een vochtig koel deel. Sommige groenten en fruitsoorten (zoals appels) kunnen namelijk het best heel vochtig bewaard worden, want anders drogen ze uit. Er moet dus een muurtje komen dat de kelder in tweeën splitst.

Een paar dagen geleden was ik begonnen met deze muur: het gieten van een cementen drempel. Het vochtige deel van de kelder gaat waarschijnlijk een vloer van een laagje gravel met water krijgen, en hout vindt het niet zo leuk natte voeten te hebben. Helaas was de kant-en-klare cement die ik kocht geen metselcement, maar vloerencement, die heel langzaam hard wordt. Een maand of zo. Maar goed: uiteindelijk wordt deze drempel wel sterker dan gewone metselcement.

Dattie nog niet volledig is uitgehard is niet erg, want de plug zit in de betonnen vloer onder de drempel.

Het kozijn (de afgelopen dagen in de olie gezet) staat mooi in het midden van de muur. Ik heb het een beetje korter moeten maken omdat het plafond niet hoger is. Links- en rechtsboven twee uitsparingen voor de ventilatiebuizen.


Aan de achterkant van het muurtje zitten palletplanken voor de kalkstuc, aan de voorkant (droge ruimte) heb ik geschuurde dakbeschotplanken. Er tussenin isolatie van wol/hennep, maar meer voor het geluid. Beide ruimten zijn koud namelijk...


Toen het muurtje af was, konden de ventilatiebuizen er in. Als het buiten kouder is dan in de kelder, dan valt de koude lucht door de verticale buis de kelder in terwijl de warme lucht uit het raampje direct onder het plafond (vochtige ruimte) of de andere ventilatiebuis (droge ruimte) uit de ruimte stijgt. Als het goed is stopt dit proces vanzelf als het buiten warmer is dan binnen. We gaan het zien!

Aanvoer van koude lucht in het vochtige deel van de kelder
Het muurtje met dakbeschot planken. En een mooi gat voor de ventilatiebuis.

De afvoer van de warme lucht uit het vochtige deel van de kelder gaat via het raampje. Maar het droge deel moet ook warme lucht kwijt. Daar is deze buis voor, mooi in het hoekje weggewerkt. Er komt nog een schuifje voor, zodat we de hoeveelheid ventilatie kunnen bepalen. 


De volgende stap is het plafond maken, dan kan daarna de vloer van de opkamer eraf om van boven dit plafond dampdicht te isoleren.

zaterdag 14 maart 2020

Populieren opkronen

Door Peter
Met de koop van de maïsakker afgelopen herfst, zijn de populieren die eromheen staan (Aakendonk (onze straat) en de Veghelsedijk) van ons geworden. Deze bomen zijn 4 jaar geleden geplant, en het was tijd voor de eerste ronde "opkronen": takken snoeien die te laag zitten.

Nu ben ik boomverzorger, en ik kijk iets anders naar opkronen. Met onderstaand plaatje laat ik zien  waarom ik niet zomaar de onderste takken weghaal. Voor details kijk op onze boomverzorgers-website.


In het kort: je zaagt een paar van de dikste (gerelateerd aan de stamdikte op die plek) takken er tussen uit op de onderste 6 meter van de boom. Zodat je later, over een paar jaar, geen grote snoeiwonden hoeft te maken als er dikke takken te laag zitten.

Dat snoeien kon ik in mijn eentje met de stokzaag, lekker de rommel laten liggen in de berm.

Rommel? Behalve afgezaagde takken lagen er, verspreid over een paar meter berm, zo'n 25 lege wodkaflessen, met Poolse etiketten. Dat wordt een ritje naar de glasbak...

Emke en Steef hadden zin om mee te helpen, zij hebben de takken verzameld en op mooie stapels gelegd.


Daarna kwamen Marleen en ik met de kar en snipperaar om de stapeltjes te snipperen. Als je op de openbare weg gaat werken naast je eigen huis, maken veel voorbijgangers een praatje. Heel gezellig, en ik doe er ook met plezier aan mee, maar doorwerken gaat dan even iets minder goed... 


Toen de laatste takken op stapels waren gelegd, zijn de kinderen met een schepnetje zwerfafval gaan verzamelen. Daarbij kwam Steef nog een verzameling pauwenveren tegen, genoeg om een hele pauw van te knutselen.

Steef met twee pauwenveren in zijn handen

Artikel AD

Door Peter
Vandaag stond er een artikel in het Algemeen Dagblad en alle regio-kranten, over hoe wij met geld omgaan. Als je erop klikt, zie je een grotere foto, en als je dan met je rechter muis klikt en "view image" klikt wordt 'ie nog groter.



woensdag 11 maart 2020

Nestkast voor steenuil

Door Peter
De afgelopen maanden hoorden (en soms zagen) we een steenuiltje. De bosuil-kast die in de rij sparren hangt, wordt niet door een uil bewoond, dus ik had aan de uilenwerkgroep gevraagd of het zin had hier een steenuilenkast te hangen. Dat vonden ze de moeite, en ze hadden er nog eentje staan. Sinds vandaag hangt deze kast in de noot naast de kippenwei.


De kast is zo gemaakt dat andere dieren (zoals boommarter) niet bij het nestgedeelte kunnen komen.


Ik heb Mari de klimtechnieken laten gebruiken die ik voor mijn bomenwerk gebruik, en hij vond het heel prettig werken. Anders dan hoe ze het normaal doen in de uilen werkgroep.


Ondertussen is het kletsnat op het terrein: dit is het zandpad (nou ja, blubberspoor...) naast de kippenwei.

Meteen dezelfde avond hoorden we het uiltje weer, we zijn benieuwd of ze er gaan wonen!

Begin keldermuur

Door Peter
Terwijl de loodgieter een moment zoekt om mijn tekeningen te bekijken, ben ik verder gegaan met de kelder. Daar moet eerst een tussenmuur gemaakt worden, die het vochtige deel van de kelder scheidt van het droge deel.

Ik had nog een kozijn van het EcoExpo huis uit Boxtel (de achterdeur) en een oude hardhouten achterdeur van Ferry, dat leek een goede combi. Natuurlijk past het allemaal niet, maar daar is eigenlijk altijd wel wat aan te doen.


Eerst de buitensponning van het kozijn vergroten zodat de deur in het muurtje gaat passen. En omdat de kelder niet hoog genoeg is, heb ik het kozijn ingekort. In de deursponning bleek een latje aangebracht, kennelijk was de oude achterdeur net te smal...



Daarna de deur op maat gemaakt. Deze deur was 5mm te smal voor de juiste speling: 2mm bij de scharnieren (hangnaad) en 4mm bij de kruk (sluitnaad). Ik had nog mooie eiken latten liggen van de kozijnen, maar die waren 9mm dik. Daarom heb ik van de zijkant van de deur 4 mm afgezaagd, zodat deze naad meteen mooi haaks en recht werd. En daar de latten op gelijmd. Er zitten lekker wat spijkertjes in, zodat het goed vlak vastlijmt. Alleen bedacht ik later dat er nog scharnieren in gefreesd moeten worden, hmm!

En ondertussen ligt in de kelder de onderkant van het tussenmuurtje uit te harden: een strook cement van 3cm dik. Want mochten we de vloer van het achterste deel van de kelder met gravel en water vochtig willen houden, dan ligt het hout een stukje boven de vloer. En is de drempel van watervast materiaal.


Een terechte klacht van werken met beton / cement is dat je twee keer moet bouwen. Het maken van de bekisting van dit simpele strookje cement was meer werk dan het vullen, en als het cement hard is, breek je al dat mooie bekistingswerk weer af. Maar goed, dit ging niet anders....