Een kachel heeft een deurtje en veegluikjes. Zo'n veegluikje is nog wel te koop, maar het deurtje is zo specifiek dat je dat zelf moet maken. Dan ook maar meteen de veegluikjes...
Omdat het maken van dit ijzerwerk best wat werk is, besloot ik eerst de lashoek een facelift te geven. Het dak is al een tijdje aan het verzakken en het lekt er meer en meer...
De meest effectieve manier om de lekkages op te lossen bleek om niet de lekken de dichten, maar om wat er lekt opnieuw op te vangen. Met een oude kunststof plaat en een bakgoot. Zaterdag regende het de hele dag en afgezien van de kou stond ik wel lekker droog.
De veegluikjes hoeven maar eens per jaar open. Een niet al te ingewikkelde sluiting is een haakje waar je het deurtje achter steekt en aan de onderkant vast schuift.
Het frame waar het kachel-deurtje tegenaan valt, heeft een opening voor de secundaire beluchting. Deze lucht stroomt via een buis naar de achterkant van het vuur, zodat ze (voorverwarmd!) voor de schone na-verbranding kan zorgen. Deze opening moet wel dicht kunnen, vandaar dat ik een schuifje moest maken.
Het deurtje zelf heeft over de breedte van de deur openingen om het ruitje schoon te houden. Deze moeten ook dicht kunnen. Het knopje zit in het midden van het schuifje, heel schattig.
Het vuur heeft ook primaire lucht nodig (lucht die het vuur aanwakkert). Ook daarvoor een schuifje. Het gat was echter te groot om dat met 1 schuifje te doen, dus het zijn twee schuifjes geworden.
Hier zie je de achterkant van het deurtje. De onderste schuifjes hebben een stop, zodat ze niet voorbij de helft van de opening kunnen schuiven (zoals dat op de foto hierboven nog wel kan)
En dan zijn alle details klaar en kunnen de onderdelen in de warmtevaste verf. Ow, de sluiting van het deurtje moet nog gemaakt.... Komt goed! Morgen gaan ze in de kachel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten