Nu het warmer wordt (ook binnen) beginnen de boktorren weer van zich te laten horen. Tijd dus om met de bestrijding te beginnen. Maar daarvoor moeten we natuurlijk eerst de magnetron leren kennen; we willen wel weten waar we mee bezig zijn.
De proefjes deden we op de wei voor het huis. Een testopstelling
met wat afscherming er omheen om de buurt niet te veel op te warmen.
Er zat een grote schakelaar op de unit met 'AAN/UIT' bij de ene stand van de schakelaar, en niets bij de andere. Hmm...
Als de unit aan staat (alle ventilatoren beginnen te blazen) kan je met een handschakelaar op 10 meter kabel de magnetron laten werken. Op dat moment begint 'ie te piepen en weet je zeker dat 'ie aan staat.
De eerste proefjes waren gedaan met een koude natte handdoek om te kijken hoe deze doek op verschillende afstanden wordt opgewarmd. Met een warmtecamera (Uni-T) zagen we dat de straling snel breder en minder intensief wordt. Na 30cm is er weinig van over.
Direct tegen de unit aan wordt de handdoek snel warm (36C). Maar als we de handdoek wat verder van de unit af hangen, dan verandert het patroon en is de handdoek een stuk minder warm.
Het warmte deel van de handdoek is nu 29C, en de doek is over een groter deel verwarmd.
Bij 20cm is er nog wel iets van verwarming te zien, maar bij een grotere afstand is de straling al zo verspreid dat er niet veel werking meer in zit.
Daarna hebben we een hele serie proeven gedaan met metaal in het hout. Schroeven, spijkers, nietjes, electriciteits-buis (met en zonder 230V er op), stro met leem, van alles dat je in het huis tegen kan komen. En, opmerkelijk genoeg, namen al die elementen geen extra warmte op. Dat is fijn om te weten!
Daarna het echte werk: larves koken. Omdat we geen echte larven hebben, maken we ze na van lege pilhulzen met eiwit.
Deze boren we op verschillende plekken in het hout om te kijken hoe ze warmer worden, met welke tijd en op welke afstand ze afdoende verhit zijn.
Lekker buiten,
We hebben heel veel verschillende proefjes gedaan, en de conclusie is dat het apparaat best lang aan moet staan (9 minuten per plekje (ca 15cm stam)) en dat de larven ongeveer 10 graden warmer worden dan het hout. Dat betekent dat je het hout tot ongeveer 100C moet verwarmen op het oppervlak om een larve 15cm in het hout stuk te verhitten (ca 55C). Dat valt eigenlijk wel een beetje tegen.
Op deze foto zie je dat de licht gele vlekken (de 'larves') warmer zijn dan de omgeving, en dat ze tot de helft van de balk heet genoeg zijn geworden om het loodje te leggen.
Maar, want, dus, het werkt best aardig. Als we de klus hiermee kunnen klaren scheelt dat wel heeeel veel geld t.o.v. een vergassing met giftig fluorgas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten