Het stuccen van de kelder gebeurt met kalk. Vochtvast, ademend, schimmelwerend. Fijne eigenschappen! Gebluste kalk zelf is niet zo fijn; irriterend. Ik heb de betonmolen buiten gezet. De Mekal-kalk (CL70) kan met 1:5 gemengd worden voor een raaplaag, maar ik wilde de diepste laag iets harde hebben en heb 1:3,5 gemengd en een klein beetje cement er bij. En verder een paar handen stro omdat het wat extra stevigheid nodig heeft tegen uitzakken tussen de draden van het betonijzer.
Zo ziet de kalkmassa er uit: redelijk zwaar, niet supergoed plakkend maar prima te gebruiken als stuc.
Met een dagje stuccen heb ik de halve kelder bedekt.
De rest zou ik dan de volgende dag wel doen. Niet dus; het spoelmechaniek van de wc in de unit ging stuk en was niet meer te maken. Er stond nog een andere pot in de witte schuur, dus ik heb de oude pot vervangen door die andere. Ook de bril verwisseld, die natuurlijk allemaal niet zomaar paste. En tussendoor kwamen er een paar ouders hun kinderen ophalen, en een buurman die me vroeg het zadel van de fiets van zijn kleinkind te verzetten. Heel gezellig, maar tegen de tijd dat ik weer kon stuccen was de dag al bijna om. Zo gaat dat, gelukkig hebben we geen haast!
En de andere muur:
Tot slot een laag gaas (van die grote rol) in de kalk gewreven. Er komt nog een laag overheen, zodat het gaas mooi in het midden komt.
Kalk hardt heel langzaam uit. Dat komt omdat de uitharding gebeurd door het binden van de CO2 uit de lucht in plaats van droging (zoals bij leem) of chemische reactie van de ingredienten (zoals bij cement). Over een paar weken is de kalk hard genoeg, over 20 jaar is de maximale sterkte nog niet bereikt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten