Badkamervloer tegelen

Nadat we de kalkvloer hadden afgekeurd en afgebroken hebben we geprobeerd de badkamer te leggen met oude betonnen tegels. We kregen ze helaas niet schoon genoeg, en het waren er ook niet genoeg, dus dit plan ging niet door. 

Een kleur die goed bij de muren past, is diepblauw. We vonden mooie gemêleerde hexagonale diepblauwe vloertegels en deze kwamen net voor de kerstvakantie binnen. Helaas hadden we het te druk met het voorbereiden van de verhuizing dat we de badkamervloer maar even zo hebben gelaten. 

Het was even puzzelen hoe te beginnen met deze tegels. Uiteindelijk heb ik de goot als startpunt genomen en ze links en rechts gelijk verdeeld. 

Vanaf de hoeken van de goot komen er extra naden om de vlakken die voor het afschot zorgen te scheiden. Daarom moest dit eerste tegeltje in 4 stukken: een deel weg dat in de goot viel, een middenstuk en twee zij-stukken.

Om er bij het lijmen voor te zorgen dat de tegels precies het goede afschot hebben, had ik een rond waterpasje gekocht. Het belletje gaf de richten van het 'opschot' aan, dus de richting naar boven. Zo kon ik elk vlak dezelfde schuinheid geven.

Die eerste tegels gaven zo veel knip- en snijwerk, dat schoot echt voor geen meter op... Maar ja, het water moet wel in de goot terecht komen. Ook de ronde muur rechts gaf aardig wat pas- en meetwerk. Vrij snel besloot ik van papier een tegel van papier te maken. Op deze papieren tegel kon ik met potlood de te snijden lijn tekenen en deze overnemen op de tegel. Dat zorgde er voor dat het snijwerk meestal in 1x goed was.

Aan het eind van de dag was ik uit de douche gewerkt. Links de ronde muur van het bad. Ik had eerder al de onderste 2cm weggeslepen zodat de tegels net iets minder nauwkeurig op maat gemaakt hoefden te worden.

Eindelijk 'open water'! Veel tegels zonder snijwerk leggen. Aan het eind van deze tweede dag lagen alle vloertegels gelijmd op de vloer. Jammer was wel dat er toen nog een klein stukje vloer 'over' was in plaats van dat er een paar tegels over waren. Met de restjes die overbleven van de 'goot' heb ik dat laatste hoekje in elkaar gepuzzeld. Er komt een kastplank overheen, niemand zal het zien.

(Behalve natuurlijk mensen die dit blog gelezen hebben, die gaan natuurlijk even onder die plank kijken, haha!)

Poezen ook verhuisd

In de units konden de poezen met een katteluikje zelf naar binnen en naar buiten. In het nieuwe huis is dat er nog niet. Moesje glipt makkelijk met ons een buitendeur door, maar Tapman blijft stoicijns volhouden dat hij in de woonunits woont. Er is geen bank en kussen meer te bekennen, dus een stapeltje oude doeken of een verdwaalde jas zijn nu de slaapplekken. 

Tijd dus voor een katteluik. 

Daarvoor zijn twee oplossingen: door de voordeur (dat is de enige buitendeur met voldoende houten oppervlak om zo'n luikje te verdragen) en dan door de gangdeur, of ergens door de buitenmuur heen. 

We kozen voor een luikje door de buitenmuur heen naast de bijkeukendeur. Eerst door de stro, dan door de piepschuim, dan door de stenen buitenmuur. Het was niet zo eenvoudig. Horizontaal naar buiten zou betekenen dat de bovenkant van de stenen muur er af moet, maar daar steunen de panelen tussen de strobalen op. Dus schuin naar beneden: dat paste allemaal maar net. 

De leem zit tegen houten plankjes, daar dus doorheen zagen. Het bovenste plankje is geen plankje, maar een deel van de houten rekjes. Daar moest het luikje dus onder blijven...

Aan de buitenkant wilde ik twee lagen stenen overhouden om nog enige stevigheid over te houden. Er bleek nog een kozijnanker in te zitten...

Van triplex en multiplex een schuine tunnel gemaakt met twee mooie planken waar de luikjes aan geschroefd konden worden.

Daar is het tunneltje. De poezen willen er echter niet doorheen, haha! Dat gaat vast komen, eerst moet de nood hoog genoeg zijn.