's Ochtends nog gauw een goede plek bedacht voor de waterput en deze uitmeten. Aan het eind van de ochtend kwam Henk al aan met zijn auto vol low tech put-boor-spullen. Nog voor de lunch zijn we aan de slag gegaan door eerst met de 'appelboor' de eerste (droge) meters te boren.
Met handige dwars-stangen aan de boorstang (deze was vierkant) konden we met twee mensen de boor laten draaien. Henk staat op een voetsteun, zodat zijn gewicht helpt de boor dieper in de grond te duwen. Na een paar rondjes zat de boor vol en kon het zaakje naar boven. Daar had Henk twee aambeeldjes in de grond geslagen om het zand en leem (silt) uit de boor te drukken.
Al vrij snel kwamen we in het dikke pakket leem terecht. Gelukkig stond het grondwater extreem laag, waardoor een groot deel van de leem droog genoeg was om met de appelboor naar boven te halen.
Een deel van de leemlaag lag wel in het grondwater en bleef niet meer hangen in de appelboor. Daarom werd het tijd de home made wokkelboor te gebruiken. Dit ging al een stuk langzamer, omdat er maar weinig leem per boorbeurt naar boven kwam. Steef kwam ook helpen.
Na een uur ploeteren met een halve meter leem kwamen we in de zandlaag terecht. Zand blijft niet in de wokkel hangen, dus konden we niet meer verder boren. Dat blijft 'bailen', pompen met een 'bailer' over.
Een bailer is een metalen buis met een klepje in de punt dat wel water (blubber) naar boven laat gaan, afsluit als het water naar beneden wil. Door de bailer krachtig op en neer te bewegen helemaal onder in de put, kun je water (met zand) naar boven pompen waardoor de put heel langzaam dieper wordt.
Dat werkt natuurlijk alleen goed als de buis in de put zit, omdat anders de zijkanten te veel gaan instorten. Dus de buis (met filter, in totaal 5 meter lang) kon naar beneden!
Door op een ibc vat te staan konden we de bailer in de buis laten zakken en gaan pompen. In het begin was dat nog onhandig hoog, maar naarmate we de buis verder naar beneden kregen (soms helemaal niet, soms opeens 30cm) konden we er steeds beter bij.
Dit was het vrachtje IBC-vaten. Ze waren bijna gratis op te halen bij een 'boer'. Zeg maar gerust fabriek. 12 grote silo's met varkensvoer, enorme hallen, stank, en 100 van deze vaten met organisch zuur, iets dat erg bijt maar wel door het krachtvoer voor de dieren wordt gemengd....
Willard en ik hebben samen veel gebailerd. We kregen door dat de bailer schuin onder de pijp uit steekt omdat de buis krom is. Daardoor moesten we de buis tijdens het pompen rond-draaien, zodat de bailer op alle plekken onder de buis zand weghaalde. Dat hielp enorm om de buis te laten zakken.
Aan het eind van de dag hadden we de buis tot zo'n 70 cm de grond in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten