Na twee weken drogen had ik het idee dat de pizzaoven best een heel eind droog was. Dus... vuur erin!
Het vuur brandde maar moeizaam. Maar belangrijker was dat alle rook door de ingang naar buiten ging, en daar had je best wel last van. Er moest dus een schoorsteentje op.
Ik had nog oude enkelwandige schoorsteenpijp liggen, dus ik heb een gat gemaakt aan de achterkant van de oven waar de schoorsteen in past.
Het maken van dat gat gaf een mooi zicht op de twee lagen waar de oven mee opgebouwd is, maar ook dat de leem nog lang niet droog was.
Om de schoorsteen stevig vast te zetten heb ik 3 M5 boutjes vastgezet zodanig dat ze in de oven vallen. Met verse leem aangesmeerd en het schoorsteentje zit muurvast.
De onderkant van de schoorsteen zit zo'n 7cm boven de vloer van de oven. Daardoor gaan de koudste gassen de oven uit, en blijft de warmte mooi in de bovenkant van de kachel hangen. Samen met het buisje om het vuur van lucht te voorzien brandde het vuur heel goed.
Nog wat oude nokpannen er op, en een windveer. Schattig!
En toen was het tijd voor pizza! Deeg gemaakt van bloem, wat olie, water, zout en gist. Een paar uur laten rijzen, bolletjes van gedraaid, nog even laten staan en met veel bloem uitgerold. Het is mogelijk om ze als pannenkoeken op een stapel te leggen, maar na een tijdje gaan ze toch aan elkaar kleven. volgende keer pas rollen vlak voor het beleggen.
Met veel bloem onder de pizza kunnen ze worden belegd. Van een deel van de kap van een oude CV-ketel heb ik een pizza-spaan gemaakt. Hij moet nog iets smaller, en die opstaande rand blijft snel haken in de ingang van de oven.
De oven blijft niet goed genoeg warm. Er moet echt veel meer isolatie omheen. Daardoor is er steeds vuur nodig om de pizza's goed te krijgen, en moet je ze roteren om ook de kant die het verst van het vuur af ligt te bakken. Maar. Dan heb je ook wat. Ze waren goed, en werden steeds lekkerder. Nog veel oefenen, en dat is geen straf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten