De laatste maanden gebruik ik amper andere materialen dan hout, stro, leem en ijzer. Laatst had ik wat strookjes gips nodig (om stro branddicht op te sluiten), en dan ontstaat er opeens weer afval.
Het deed me denken aan een prachtig verhaal van Ianto Evans, een cob-huis- (cob is een klei-zand-stro-mengsel) en rocket stove bouwer:
"Als er een cob-huis gebouwd wordt, dan gonst het in de buurt dat er iets bijzonders gebeurt. Allerhande mensen komen langs, meestal met voorspelbare vragen. Laatst kwamen er twee aannemers langs. Ze stonden het huis van een afstandje te bekijken, blikje cola in de hand, en discussieerden samen over wat ze zagen. Uiteindelijk vroeg er eentje aan me: "Waar is de container?" en kneep zijn blikje fijn. "We hebben geen container", antwoordde ik. Ze keken elkaar aan. "Waar laat je dan je afval?" "We hebben geen afval: alles wat we overhouden kan de kachel in of op de composthoop". Het was even stil. "Nou, maar je hebt toch wel een prullenbak?" "Nope, geen prullenbak".
Ze keken met nieuwe ogen naar het huis. En zo leerden ze in dat ene moment meer dan in een week cob-huis-kijken. Want inderdaad, als je giftige materialen gebruikt, heb je giftig afval. Maar als al je bouwmaterialen natuurlijk zijn, kunnen de restjes gewoon op je terrein blijven. En daarom ontbreekt hier het meest geziene object van een bouwplaats: de container."
(Evans / Smits / Smiley: "The Handsculpted House", blz 22)In het begin van de bouw van ons huis zijn er wel materialen gebruikt die afval veroorzaakten: baksteen (onderste 50cm van de muren), piepschuim (isolatie onderste 50cm van de muren), spaanplaat (dak) en EPDM. De bakstenen en de EPDM komen op het terrein nog wel van pas, maar de restjes piepschuim en spaanplaat zijn met een aanhanger naar de stort gegaan. Achteraf zou ik liever een pannendak gemaakt hebben; EPDM is mooi spul, maar wel erg chemisch. En spaanplaat.... mwah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten