Als we de strobalen in de muur zetten, dan persen we deze met spanbanden aan. Daardoor worden ze zo ver in elkaar gedrukt dat de touwtjes los komen te zitten. Die kunnen er dus van af!
En die touwtjes moeten ergens blijven. Ik gooi ze allemaal om de losse-strobaal-houder heen.
Natuurlijk gaan we deze touwtjes ooit wel een keer gebruiken. Maar de belangrijkste reden om de touwtjes te verzamelen is een andere... Elke keer als een baal vast zit, is het lossnijden van de touwtjes het moment waarop je hebt besloten dat 'ie helemaal goed zit. En daarmee worden de touwtjes een soort "trofee", een beloning voor verrichte arbeid. En de steeds groter wordende verzameling trofeeën bij elkaar laten je zien dat het lekker opschiet: kijk, dit is allemaal al gedaan!
Deze weken is Ismael hier. Hij werkt een paar uur per dag mee, voor kost en inwoning tijdens zijn vakantie door Europa. Het is gezellig met hem, en werkt goed mee. Hier is hij leem aan het pleisteren.
En nog even een foto van wat balen op de eerste verdieping: 3 tegelijk. De rij die hier boven komt zijn er zelfs 4. Dat schiet lekker op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten