Dieren-update

In de loop van de tijd gaan er altijd weer wat dieren weg, en komen er dieren bij. Hier weer eens een update.

De 4 kuikens van nest 1 bleken alle vier hanen. De twee bruine "gewone" hanen hebben we geslacht. Moeten we toch echt nog een keer oefenen met begeleiding, want het ging niet zo makkelijk als we hadden gehoopt. En ook het klaarmaken van het vlees moeten we beter leren, want het was hartstikke taai! Waarschijnlijk moest het gewoon langer sudderen. De twee witte hanen waren witte barnevelders, best bijzonder. Die hebben we verkocht op Marktplaats.

Mooie kipfiletjes, maar wel erg taai.

De twee witte barnevelder hanen die we verkocht hebben op Marktplaats.

De 3 kuikens van nest 2 zijn alle drie groot geworden. 2 hanen, 1 hen: koppeltje koper-zwarte marans, en één gewone huis- tuin- en keuken haan van onszelf. Als hij gaat kukelen, gaat-ie de pan in. 

3 puberende kuikens. Bijna groot!

Van de 6 kuikens van nest 4 kwam er opeens eentje niet meer terug. Die zal gepakt zijn door een roofvogel. We hebben er nu nog 5 over, 3 hennen, 2 hanen. Brutale vlegels zijn het! Ze zitten al IN de voer-ton voor ik er ook maar iets uit heb kunnen scheppen. Ze pikken naar je handen en voeten als je niet snel genoeg eten geeft. Ze zijn er als de kippen bij, laten we maar zeggen.

Een mooi setje zwart-witte kippen, in alle variaties.

De 4 kuikens van nest 3 zijn ook allemaal groot aan het worden. Hoewel het kleine kippenrassen zijn (1 zijdehoentje en 3 prachtige wyandotjes), dus ze worden nooit echt groot. Het is een erg leuke familie om te zien, een bonte kleuren-verzameling. De kuikens zijn van half juni, maar nog steeds verzorgt mama Kareltje ze (de andere kloeken hebben steevast na 4 weken hun kuikens in de steek gelaten.) Als het koud is, kruipen de kuikens met z'n vieren onder haar vleugels. Past natuurlijk never-nooit-niet, maar schattig is het wel!

De Kareltje-familie zat altijd gezellig bij de twee cavia's in de ren (gemaakt van een oud trampoline frame), maar met de groter wordende kuikens werd dat toch wat krap. Dus sinds een paar weken mogen ze de wijde wereld in! Dat gaat erg goed, de andere kippen laten ze mooi met rust. Hoewel papa Kereltje (het rode zijdehoentje) regelmatig een grote kip durft te bespringen, en dat geeft wel wat onrust. De grote haan jaagt Kereltje dan de hele tuin door. "Blijf van mijn vrouwtjes af!" hoor je hem zeggen. En een gekakel! Nou ja, eigen schuld, denk ik dan.
's Nachts slapen ze allemaal in een hok, maar ook overdag, buiten, zijn ze toch ook kwetsbaar. Kareltje is laatst gepakt door een roofvogel. Gelukkig zag ik het gebeuren, en heb ik de roofvogel weg kunnen jagen. Kareltje was een beetje gewond, heel erg zielig en heeft een dag in een doos in de kamer gezeten. Daarna krabbelde ze langzaam weer op. Ze zag van te voren al niet zo best meer (botste steeds tegen dingen op, kon de ingang van de ren niet meer vinden e.d.), maar nu is dat nog veel slechter geworden, en ze houdt haar koppie scheef. Het voer houd ik altijd in een bakje voor haar snufferd, anders eet ze niet veel. Ze is een jaar of vijf, dus ze zou nog best wat jaartjes meekunnen.

Emke met knuffel-kipje Kareltje

Kippen zijn toch zulke rare beesten...: als er eentje broeds is en stoïcijns op haar nest zit, en de ander wil PER SE in dat ene hokje haar ei leggen, dan gaat ze er toch gewoon gezellig naast zitten? Terwijl er 2 hokjes leeg zijn...

En de grootste aanwinst tot nu toe: 2 poezen! We hebben ze in dienst genomen als muizenvangers, en die taak nemen ze heel serieus. Minstens 2 per dag.
De poezen hebben we gekregen als echte boerderijkatten, en ze hoeven ook niet naar binnen. Scheelt weer een stinkende kattenbak binnen, en ook kan ik gewoon eten op het aanrecht laten liggen. Ze zijn echt enorm knuffelig en spinnerig. De zwarte poes heet dan ook toepasselijk Spinnie :-) Klein nadeel hieraan is dat Peter niet kan doorwerken. Spinnie wurmt zich gewoon tussen de schoevendraaier en het schroefje. Of tussen de zaag en de plank. Of tussen de hamer en de spijker. En maar spinnen! De vlekjespoes is iets minder knuffelig, maar ook erg lief. Deze heet Mika.

Spinnie

Mika

 

Ons lichtgrijze konijn was opeens heel tam, volgens Emke. De volgende dag wassie dood. Waarschijnlijk een van die heersende konijnen virussen. Jammer, want het was toch altijd gezellig, zo'n huppend beestje over ons terrein.

Afscheid van het zieke konijntje...

Dezelfde dag dat het konijn doodging, zagen we twee jonge (wilde) konijntjes op ons terrein. Eén ervan is laatst gepakt door we weten niet wat, en de restjes zijn opgegeten door onze katten. Brrr... De andere zien we nog regelmatig rondhuppelen met z'n moeder.

Zoekplaatje: zoek de twee konijntjes!