Mijmerend verder metselen

Weer een dagje lekker metselen. Het waait hard, maar het is niet koud. De muur vordert gestaag. Het metselwerk wordt steeds netter! Bijna jammer om straks de hele muur achter de leem te smeren...

Nog zeker 1,5 dag werken, want zoveel laagjes doe je niet op een dag. Nog anderhalve dag, na drie dagen gemetseld te hebben?

Ik bedenk opeens iets. Ik ga dus bijna 5 dagen werken voor zo'n muurtje. Hoeveel bomen had ik kunnen snoeien in die 5 dagen, en hoeveel had me dat opgeleverd? Wat zou een metselaar kosten, en hoeveel tijd zou ik dan over houden? Hoeveel geld had ik in die overgebleven vrije tijd kunnen verdienen? Weet je wat dit muurtje eigenlijk kost? Ben ik wel goed bezig zo?

Hoe hoger hoe netter...

Natuurlijk ben ik goed bezig. Ik geniet van het bouwen. Het wordt heel mooi, steeds mooier. Elk steentje met liefde en plezier geplaatst. Ik weet waar ik het voor doe, en dat ik dit wil. En toch besloop me opeens de "kosten-gedachte".

We zijn in deze maatschappij vaak aan het streven naar "zo goedkoop mogelijk", of "dat het zo weinig mogelijk kost". Als ik dat voor dit muurtje ook gedaan had, dan was ik niet zelf gaan metselen. Of anders gezegd, dan had ik niet gedaan wat ik heel graag wilde doen. Dat komt voornamelijk omdat geld (en "tijd = geld") goed meetbaar is, en "plezier", "voldoening", "ervaring opdoen", "leren" etc niet in een getalletje om te zetten is.

Wordt ik gelukkig van metselen? Nou....., niet van metselen op zich. Maar wel van metselen als onderdeel van de tocht die we aan het maken zijn: de bouw van ons stekkie. Ons huis dat onze manier van leven gaat ondersteunen

Dit is de weg, en de weg is het doel, of zoiets...

Steef helpt en kletst lekker mee. Hier staat hij op het trapje dat in de volgelopen kelder staat. Capuchon op, want "er zijn regenwolken in de buurt".