Vandaag trokken wij ten strijde tegen onze bezetters: distels. (Toevallig viel deze invasie gelijk met de verjaardag van D-day, 6 juni 1944).
Zevenblad, akkerwinde, brandnetel, riet en paardenstaart woekeren natuurlijk ook, maar daar is ofwel niets tegen te doen, ofwel niet erg overlast-gevend. Maar de distel was ons een letterlijke doorn in het oog... Auw...
Het begon allemaal in "de punt", de zuidwesthoek van het terrein. Daar hebben we twee jaar geleden tonnen herfstblad uitgespreid om de bodem te verbeteren. Dat werkt prima, alleen zien woeker-onkruiden hun kans schoon om als eerste de vruchtbare bodem te bezetten. En dat gaat als een trein!
Het was een hele klus in de warmte (27 graden), maar leuk om te doen. Je trekt ze er makkelijk uit (hoewel niet de hele wortel mee komt, want hij woekert onder de grond), en je ziet direct resultaat. Dit klusje zullen we de komende jaren steeds moeten herhalen, want de distels lopen straks gewoon weer uit. Maar hopelijk neemt de groeikracht af door ze steeds weg te trekken, en krijgen ze minder kans omdat m.n. de struiken in de haag concurrenten worden. In ieder geval kunnen ze zich nu niet uitzaaien!
Als je kijkt naar de hoeveelheid onkruid op "de punt", zakt de moed je in de schoenen. Manshoog, en je moet je er echt een weg doorheen slaan. Maar tegelijkertijd is het er één berg leven: overal fluitende vogels, rupsen, insecten, kikkers en wormen. En dat in twee jaar tijd! Nu alleen zorgen dat het niet ons hele terrein overneemt.
Zeker 10 van deze bergen hebben we eruit getrokken. Ik kan je vertellen, dat zijn aardig wat distels! |
De hele bos groen rechts van Peter zijn distels. Op de achtergrond zie je de haag, die we in november 2014 hebben geplant. Op sommige plekken hebben de struikjes het zwaar om boven het onkruid uit te komen, maar op andere plekken schieten ze de lucht in! Als je goed kijkt, zie je links een wilde roos die al manshoog is, en zeker net zo breed. |
En na dat harde werken is afkoelen in een metselkuip met regenwater natuurlijk héérlijk! Want oja, regenen heeft het ook gedaan afgelopen dagen:-) |
Vroeger thuis (op de boerderij) hadden wij een distelknijper van hout.
BeantwoordenVerwijderenDat is een soort grote tang met in de bek een ijzeren kartel. Het grote voordeel was dat je rechtop staande de distels uit de grond kon trekken. Ik zie hem niet op de foto, maar ga er van uit dat jullie ook een distelknijper gebruiken.
Een distelknijper kennen we niet. Klinkt handig! Toch deden we de meeste plekken staand, je kon de distels hoog pakken (zonder te bukken), en dan nog kwamen ze er in z'n geheel uit. Ik geef toe, op de foto zit Peter op z'n knieën, maar meestal was dat dus niet nodig. Maar bedankt voor je tip, want als de distels kleiner zijn, is zo'n arm-verlenger heel welkom!
BeantwoordenVerwijderen