Pad en veld in het voedselbos glad maken

Het grote ronde pad en de cirkelvormige weide zijn door Pieter gemaaid en gefreesd. Daardoor is de grond heel zacht geworden, veel te zacht om er op te lopen. Je zakt gewoon 5cm de grond in. 

Om deze stukken mooi vlak te maken moest ik alles eerst 'aanstampen'. Dat was een klus voor de Skidster.

 

 

Door steeds vlak naast het vorige spoor te rijden drukt de Skidster alles wel zo'n beetje aan. Dat geeft mooie patronen! De bocht wordt echter steeds korter, dus ben ik na verloop van tijd in rechte lijnen langs het midden gereden. 

Nadat alles was aangedrukt heb ik een pallet met drie stoeptegels er op over het pad getrokken om te vlakken. De vele graspollen maakte dat wat lastig, maar door deze weg te harken ontstond er een mooi vlak pad. Nu nog even wachten op een wisselvallige week om gras te zaaien: het is nog steeds kurkdroog!

 

Bessen planten

Afgelopen zomer hebben we een hele aanhanger vol potten met bessenplantjes opgehaald uit Heeswijk-Dinther. Deze zouden weggegooid worden omdat er een kweker failliet was, maar omdat dat zonde was heeft Manon Ossevoort het hele zaakje in een vrachtwagen laten laden en naar Brabant laten vervoeren. Ze zijn verdeeld (tegen transportkosten) onder de lokale voedselbossers waar we veel contact mee hebben. 

Zo kwamen ze indertijd op ons terrein aan.

We hebben ze toen ingekuild, en ze hebben het die zomer maar heel matig gedaan...

Ze begonnen nu toch uit te lopen, dus we zijn ze in het voedselbos gaan planten. Niet alleen de kleintjes uit Heeswijk, maar ook de grote bosbessenstruiken die al enige tijd in de groentetuin staan. 

Met roze wol hebben we de lijnen uitgezet waarlangs de struikjes moeten komen te staan.

 

Met de benzine-gatenboor maken we gaten in de harde grond om het planten snel en makkelijk uit te voeren. Helaas raken we nogal wat zand 'kwijt' omdat dat wordt weggeslingerd. Met een oude plantenpot waar ik de bodem uit heb gezaagd blijft het wel in de buurt. 

Plantje in het gat en dichtgooien maar! De grondboor maakt het zand meteen lekker los, zodat het goed tussen de wortels kan rollen.

De bladeren hebben hier al heel goed werk gedaan. Het gras dat onder het blad is terecht gekomen is al aardig aan het verteren, dus de grondboor gaat daar heel makkelijk doorheen. Op plekken waar geen blad lag was het gras taai en maakte dat het boren heel lastig was. Op die plaatsen was de bodem ook veel droger.

 

Bomen planten

De bomen die we twee weken geleden hebben laten uitgraven, staan al die tijd in de schrale, droge oostenwind. Ze moesten dus snel de grond in. We hebben een vrachtwagen zand laten komen om de gaten weer op te vullen en rieken stukje voor stukje uit om de bestaande grond schoon te maken. 

 
Er zijn een paar bomen blijven staan: de grote noot, een toverhazelaar en een nachi-peer. De rest er om heen is allemaal weg...

De mooiste bomen / struiken gaan weer terug. De skidster, hoewel wat mankementjes zoals een lekkende hydrauliekslang en olie in de luchtinlaat, doet goed werk met het rieken, graven van plantgaten en het verplaatsen van de bomen. Er staan er al een flink aantal. 

Ook in het voedselbos zijn we aan het planten. Pieter kwam de paden en wei in het midden van het voedselbos maaien en fresen zodat we deze stukken kunnen inzaaien. Ook weten we nu beter waar we het wortelgoed kunnen planten. 

Er bleken nog twee waterslangen te liggen op dit stukje bos, dat zijn er nu een heleboel meer, korte stukjes wel te verstaan... 

Het fresen was nodig om de bulten en kuilen glad te trekken. Het was anders niet te maaien. Nu nog even glad natrekken en dan kan er ingezaaid. 

De laatste partijtjes wortelgoed hebben we in de noordwesthoek geplant: esdoorn, berk, kastanje en cornus. We zijn benieuwd of er nog andere bomen / struiken tussen stonden...

De nieuwe aanplant krijgt al water, ook al zitten ze nog niet in blad. Het is zo warm en droog...

Hout uitzoeken

De bult met hout bleek na de sloop wel erg groot... De volgende dag een container laten zetten zodat we het geverfde hout hierin kunnen gooien en het onbehandelde of bruikbare hout kunnen hergebruiken.

 
Steef heeft al een beginnetje gemaakt. We zullen de container netjes vol moeten stapelen om te zorgen dat alles er in past.

Elke dag stoppen er fietsers om naar het huis te kijken. We krijgen complimenten, 'ik fiets hier elke dag langs, ik wist niet dat er zo'n mooi huis achter stond!', of we horen nog net iemand tegen de ander zeggen 'wat een puinhoop is het hier'. 

Ze hebben nog gelijk ook...! 

Sloop van het hoge deel

De muren van het hoge deel van het huis leken wel van peperkoek. Als de kraan iets pakte, schudden het hele huis heen en weer. De muren stortten ook direct in, als de kraan een stuk muur wilde oppakken viel het zo in losse stenen uit elkaar. 

Met kalk gemetseld dus! Opnieuw een aanwijzing dat het hoge deel het oudst is.

Het huis wordt steeds kleiner en steeds minder een huis... Bi het weghalen van het rechter deel van de kap viel de linker kopgevel spontaan om. Naar binnen, dwars door de verdiepingsvloer.

Hier zien we de resten van de verdiepingsvloer boven de 'goeikamer'. Flip had laatst zo mooi gestofzuigd...!

De gang is lekker licht geworden! Misschien moeten we het huis toch laten staan...

We willen in het voedselbos nog kruiden-biotopen maken met de mooiste en schoonste stenen van het oude huis. Daarom heeft van Rijbroek de vrachtwagen even voor de kipper gewisseld zodat we een bak stenen (15ton) in het voedselbos kunnen droppen. Dat mag waarschijnlijk niet, want agrarisch en zo, maar je kan beter achteraf om vergiffenis vragen dan vooraf af om toestemming.

De put (rechtsonder) willen we ook laten staan. Verplaatsen is erg risicovol; zo'n oud ding breekt bij het minste geringste.

Er is nog amper een huis in te zien...

En zo stonden we bij de sloop te kijken! Deels blij met deze mijlpaal, deels kijkend naar de letterlijk een enorme berg werk dat nu in het verschiet ligt.

Steef en Simeon trotseren de schrale oostenwind om de laatste stukjes huis afgebroken te zien worden.

Vanwege het instorten van de kopgevel door de verdiepingsvloer heen lag er veel hout tussen het puin. Dat moest er handmatig uitgehaald.

Gerrie liet de vloer van het huis intact, zodat hij met de dichte bak makkelijk grote scheppen puin in de vrachtwagen kon werken.

Op het laatst de vloer en het laatste puin uit de grond rieken met de puinbak. De glasvezel ligt in de cementmolen (die op zijn kant ligt, vlak voor de kraan) mooi beschut voor het geweld. De andere nutsleidingen zijn allemaal nog heel. 

Tegen 4u was de klus geklaard en reden de kraan en de vrachtwagen terug naar de werf van Van Rijbroek (nog geen kilometer verderop).

 

Sloop van de aanbouw

We noemen het lage deel van het oude huis steeds 'aanbouw', maar eigenlijk weten we niet wat er eerst stond; het hoge- of het lage deel. Het lage deel ging in elk geval het eerste om.

Door het weghalen van muren en plafonds is wat er blijft staan opeens onherkenbaar. Dit was de werkplaats van Daaf.

Hier stond de wasmachine, de badkamer (links) is al helemaal we.

Steeds meer muren moeten er aan geloven... Wat opvalt is hoe stevig de muren zijn. Deze zijn namelijk met cement gemetseld.

En toen stond alleen nog maar het hoge deel van het huis overeind.

Op deze foto is het niet zo goed te zien, maar het metselwerk van het hoge deel loopt helemaal door op de plaats waar het dak van het lage deel zat. Oftewel; het hoge deel lijkt eerder gebouwd dan het lage deel. 

Nog geen schatten gevonden trouwens. Maar wie weet! 

Sloop van de witte schuur

We stonden vroeg op, 6:30 is voor ons heel vroeg :-). De zon was nog niet op en we zagen bij het openen van het gordijn voor de laatste keer de witte schuur. Moesje zat er op een muurtje te mijmeren...

Om 7:00 precies stopten de kraan van Gerrie en de vrachtwagen van Christiaan voor het huis. Ze zijn begonnen met het weggraven van de berg puin die wij daar de afgelopen 10 jaar hebben verzameld. Het bleek een hele vrachtwagen vol te zijn (16m3!)

Daarna was de witte schuur aan de beurt. Het slopen begint met de sorteerknijper om het gebouw netjes uit elkaar te trekken en op de goede plek neer te leggen.

Het puin voor zich uit duwend reed Gerrie naar de achterkant van de schuur om daar alles uit elkaar te trekken.

Hier gaat de halve zijmuur de lucht in. Voor ons is een muur iets heel sterks en stijfs, voor een kraan van dit formaat stelt het helemaal niets voor.

Als alles gesorteerd op de grond ligt wordt de sorteergrijper weer afgekoppeld en begint het weggraven van het puin. Ook uit de grond.

Deze graafbak heeft een rooster zodat het zand er uit geschud kan worden. Stiekem gaat er toch nog veel door dat rooster heen maar het overgrote deel komt best schoon in de vrachtwagen terecht.

 Voor de eerste koffie was de witte schuur verdwenen...

Vandalen in spe

Herinneringen maken, hoe doe je dat? Door bijvoorbeeld iets te doen wat niet mag. Vandaaltje spelen.

 
Hier staat het tuig, klaar voor actie!

Daaf gooit van dichtbij een hele stoeptegel door de ruit.

... terwijl Steef een kleinere steen van grotere afstand het glas deed breken. 

Glas mag niet bij het te storten puin. Daarom halen we alle ruiten er uit. Soms kun je de vleugeltjes er uit halen, soms lukt het de ruit heel uit de sponning te halen, maar bij sommige ruiten ging dat niet. Of wilden we dat niet: we wilden ze samen ordinair ingooien. Een groot succes! Lekker baldadig hebben we een laatste herinnering gemaakt van het oude huis. Daarna samen de boel opruimen; het glas hadden we opgevangen met een stuk zeil. 

Later op de dag het water nog afgesloten. Nu is het huis klaar voor de sloop. 

 

Samen met Steef nog wat dakbeschot weggehaald, maar het was de moeite niet waard. Ze zaten te vast (tenzij je ze los zaagt) en waren te ver opgegeten door boktorren en houtwormen.

De zon ging stralend onder, wat het huis een lugubere aanblik gaf...