Kalkstuc..?

Door Peter
Het is zo snel gezegd: "... en de buitenkant stuccen we met kalk".

Dat kalkgebeuren is nieuw voor me. Ik heb wel ooit een workshop met kalkstuc gedaan en lees de kalk-onderwerpen op het ecologieforum grondig. Maar naarmate ik me er meer in verdiep krijg ik steeds meer een hekel aan het spul. Het is een lastig te verwerken goedje, er zijn heel veel kwaliteiten / mengsels, die niet allemaal even makkelijk te verkrijgen zijn, het is duur, agressief, stelt hoge ondergronds-eisen, veel lagen over elkaar etc. Nee, geef mij maar een berg leem. Simpel en pragmatisch.

De regen vandaag liet zien dat veel muren bij een flinke bui echt goed nat worden. De watervastheid van kalk is dus waarschijnlijk echt wel nodig. Ik ga me maar over de kalk-weerstand heen zetten. Of verder zoeken naar een andere oplossing.

Kalk heeft nog wel een voordeel boven leem; je kan tot veel later in het jaar stuccen. En dat gaan we nodig hebben, want het is al bijna september en er zit nog geen baaltje in de muur...

Tussendoor...

Door Marleen

Zomer
Het is zomervakantie, en daar genieten we met volle teugen van! Lekker luieren met dekentjes, kussens, boeken en poezen.

 Maar af en toe is er ook een flinke bui waar je voor moet rennen...

Vakantie
Een paar daagjes ontspannen op camping Het Goeie Leven. De dichtstbijzijnde camping (5 minuten rijden!) en meteen ook leukste. Er is een klein vennetje met een strandje, een klein buitenzwembad en een speeltuintje. Meer hebben de kinderen toch niet nodig..? En wij hebben genoeg aan een goed boek, een vlieger en vrolijke kinderen.

Met de oldtimer familie camper, die nog altijd trouwe dienst doet.

Daaf's Kleifabriek 
Daaf heeft een kleifabriekje gemaakt. We hebben een enorme berg leem liggen, maar die is niet echt schoon en egaal. Daaf laat die leem nu weken, zeven, en daarna weer opdrogen. Mooie schone klei krijgt hij daarmee, en daar kan je leuk mee kleien. Maar hij vond dat die werkzaamheden beter in de schaduw konden gebeuren, dus hij heeft een afdakje gemaakt. Lekker bezig dus! En heel mooi geworden...

Leem laten weken, overgieten, zeven, laten bezinken, afgieten en laten drogen. Hard werken!

Afdak maken

Spit
Ik heb intussen een spit-aanval, en schuifel door het huis. Laten we hopen dat dat snel over gaat. Ik ben er in elk geval al helemaal klaar mee...

Met kussens in m'n rug, thee en laptop onder handbereik, probeer ik de tijd een beetje door te komen.

Nog meer kozijnen

Door Peter
Afgelopen week stond in het teken van kozijnen. Een nieuwe lading balken zagen bij collega boomverzorger, vervolgens bij de timmerman schaven, vlakken, frezen, nog wat balken meer ophalen, en ook deze schaven, vlakken en frezen.

En zo lagen er weer vele profielen te wachten op montage.

Alle stijlen (verticale delen van de kozijnen) zijn intussen klaar. De komende tijd kan ik van elk kozijn de breedte meten, dorpels op die lengte zagen, kozijn in elkaar zetten en plaatsen. En dan wordt het tijd voor de strobalen...!

Strobalen halen

Door Peter
De 500 balen die we vorig jaar hadden opgehaald waren er niet genoeg. Dat wisten we, maar meer konden we er gewoon niet kwijt. Daarom zouden we dit jaar nog nieuwe balen bijhalen.

Na telling (van de balen op zolder en de balen voor de muren) bleek dat we nog maar 20 balen extra nodig hadden. Nou, daar maken we dan 40 van, dan hebben we zeker genoeg.

De boer belde maandagavond; hij was net begonnen met persen, we konden de balen al meteen meenemen. Zo snel kon ik natuurlijk geen trekker, aanhanger en mensen regelen. Wel voor de volgende ochtend.

Die volgende ochtend begon koud en vochtig. Niet goed voor strobalen.... Bovendien zag het er in het westen al heel donker uit, terwijl de regen pas voor in de middag voorspeld was. Voortmaken dus!

Daaf op de trekker

Met de buurtjes op hun trekker met aanhanger naar het veld. De balen lagen langs de rand van het veld, geen goed teken... Daaf achter het stuur, Willem en ik gooiden de balen op de kar. Zo gepiept, al waren er een aantal balen bijna niet te tillen zo zwaar. Ook geen goed teken.

Op weg naar huis wat druppeltjes, snel de balen in het huis leggen. We waren er net mee klaar of de regen barstte los. Timing!

Omdat de balen niet helemaal droog waren, liggen ze op de roosters, los van elkaar.

De zware balen bevatten veel (te veel) gras en groen riet. Deze balen waren al warm van de broei, en zijn niet te gebruiken. Uiteindelijk zijn er 20 balen acceptabel. Niet veel voor de moeite die we er voor gedaan hebben. Maar goed, misschien zijn het er wel genoeg.

Te veel gras door het stro...

Santiago de Compostella

Door Peter
Laatst hoorde ik van mensen dat ze naar Santiago de Compostella gingen lopen. Een lange reis waar ze maanden mee bezig zouden zijn. Ik keek op de kaart, en probeerde me de enorme afstand voor te stellen: België, Frankrijk, over de Pyreneeën en dan de hele noordkust van Spanje... 

Een stap is maar een stap. Maar veel stappen maken een reis. Om in Santiago aan te komen, zal elke stap wel gezet moeten worden. Tijdens zo'n lange tocht zal elke stap anders zijn. Koud, nat, warm, droog, fris, vermoeid, omhoog, met blaren, de verkeerde kant op, naar beneden, vol vertrouwen, blij... Soms zal de weg duidelijk zijn, soms zal je je op je kaart moeten vertrouwen, of hulp vragen aan voorbijgangers.

Naarmate de tocht vordert, zal het landschap veranderen, het weer, het seizoen, het klimaat. Er gebeurt van alles tijdens zo'n reis: soms loop je samen met mede-reizigers, onverwachte gesprekken in de avond, schuilen voor een onweersbui, genieten van plaatselijke lekkernijen...

Zo'n reis doet vast wat met je. De ontberingen laten je de mooie momenten nog intenser beleven. Er is tijd voor overpeinzingen: je kan rustig nadenken over je leven, het pad dat je volgt. Reflectie: klopt het nog wel wat je doet? Wat gaat goed, wat zou je graag anders willen? Acceptatie: dingen die gebeurd zijn, iets dat onoverkomelijk is. En je gelukkig voelen...

De bouw van ons huis heeft eigenlijk wel wat weg van zo'n pelgrimstocht. Het begon met die eerste handeling: het zetten van je handtekening onder het koopcontract. De eerste van een lange serie handelingen. Maar ze moesten wel allemaal gedaan worden. Als je er genoeg doet, dan bouw je in je eentje een heel huis.

Elke handeling is maar een handeling. Elke handeling is weer anders. Het slopen van een schuur, het verleggen van een rioolbuis, het uitzetten van de maten, metselen, zagen, schroeven. In de zon, regen, sneeuw. Fit, vermoeid. Soms is duidelijk wat er moet gebeuren, soms geeft de bouwtekening richting, soms is hulp nodig. Soms schiet het lekker op, soms blijkt dat je eerder een verkeerde keuze hebt gemaakt.

Net als bij een lange voettocht verandert het uitzicht langzaam maar gestaag. En de seizoenen komen en gaan. Het einddoel, hoewel nog erg ver, komt met elke handeling een handeling dichterbij. En er gebeurt van alles tijdens de reis: mensen komen af en toe meewerken, midden in de nacht met zeilen in de weer, er komen schoolklassen kijken, nieuwe materialen leren verwerken, mooie avonden met kampvuur.

En het project doet iets met je. Er is tijd voor overpeinzingen, reflectie, weerstand en acceptatie. Klopt het wel? Waarom voel ik haast / druk? Waarom zijn die kozijnen nog niet besteld? Elke drempel, weerstand die overwonnen is, maakt je zelfverzekerder. Elk stukje huis krijgt steeds meer de vorm die je eerder bedacht had, volgens je eigen verwachting. Of zelfs mooier. Hoe blij je daar van wordt...!

Het huis zal zeker een keer af zijn. Zou dat net zo voelen als aankomen in Santiago de Compostella?

Ramen in de bovenverdieping

Door Peter
Het kozijnhout is op. Dat wil zeggen: er zijn geen complete stapeltjes meer. Enerzijds waren niet alle kozijn-profielen gemaakt, anderzijds heb ik best wat profielen afgekeurd. En om die kozijnen toch af te kunnen maken, "plunderde" ik andere kozijn-profielen-stapels. En ja, die stapels zijn dus niet meer compleet...

Pas volgende week kan ik nieuwe kozijn-profielen maken, dus ik heb nu tijd om alle ramen voor te bereiden. Dus ook op de bovenverdieping.


Om te voorkomen dat ik oneindig vaak de trap op- en af moest met gereedschap, schroeven, hout etc., heb ik erg mijn best gedaan om alles in 1x mee te nemen voor een klein kozijntje. Meten, alle balkjes en plankjes gezaagd, alle gereedschap mee: schroeven maar! Dacht ik. Want meteen het eerste balkje bleek op een "er-niet-zittend"-plankje geschroefd te moeten worden. Naar beneden dus om dat plankje te zagen. Paste net niet, dus weer naar de zaagtafel beneden. Rolmaat vergeten, weer naar boven. Waarop ik besloot dat het hoe dan ook niet helpt om ver vooruit te kijken...

Het eerste (en voorlopig ook even laatste) kozijntje op de bovenverdieping:

Het kleinste kozijntje van het hele huis!

Vandaag een dubbel kozijn voorbereid, en begonnen aan het volgende dubbele kozijn.

Steeds meer kozijnen, dus ook steeds meer "een huis".

Mijn verwachting is dat over een kleine 2 weken de muren zo ver af te hebben, dat de strobalen in de muren kunnen komen.

Keukenramen

Door Peter
Het plaatsen van de kozijnen begint met het doorzagen van een aantal panelen. Dat kan niet overal straffeloos gebeuren: de panelen dragen een deel van het dak. En bij de keukenramen ook de veranda...

De keukenramen komen ook achter een houten paal. Die paal is er om alle draagkrachten van de panelen op te vangen. En deze paal krijgt ook de veranda te dragen. Al moest dat nog wel gemaakt worden. De meest simpele oplossing hiervoor was het tegen de paal aanschroeven van een stuk dikke balk, met een latje nog iets dikker gemaakt, en daar een blok hout tegenaan om de veranda te dragen. Nu kunnen de panelen worden doorgezaagd.

Hier zijn alle panelen door, en de balk waar het kozijn op komt te staan ligt er al. Nu kan ik opmeten hoe breed het kozijn precies moet worden (die panelen staan nooit exact even ver uit elkaar) en kan het kozijn in elkaar worden gezet.

De kozijnen zet ik op een vlakke plank in de woonkamer in elkaar. Ze moeten een klein uurtje drogen voor de lijm hard is, en dan kunnen ze in de muur.

Hier staat het andere keukenraam, en de deurpost van de buitendeur in de woonkamer klaar voor montage. 

Morgen afwerken, en de deurpost van de woonkamer plaatsen. Het gaat best goed zo!

Bijkeuken

Door Peter
De kozijnen van de bijkeuken zijn (op wat afwerking na) klaar. Ook het muurtje is nu links en rechts tot tegen het deurkozijn aangemetseld.

De poezen hebben de kuip met het laatste metselzand als kattenbak gebruikt. Dat geeft een aparte reuk aan de metselspecie... getver... (Ik heb niet het idee dat het er beter of slechter van wordt) 

De lijmtang ligt daar om de onderkant van het kozijn naar buiten te drukken. Tegen de tijd dat het cement hard genoeg is om de kozijnankers vast te houden mag de klem weg.

Op naar de volgende kamer! De keuken dus...

Deurkozijn

Door Peter
Augustus. En niet het weer dat je bij deze maand zou verwachten: niet bepaald warm, en niet bepaald droog...

Langzaam aan verschijnen er steeds meer kozijnen in de muren, waarmee het huis er steeds meer als huis gaat uitzien. Helaas ben ik vrij snel klaar, want ik heb alleen alleen profielen geschaafd voor de benedenverdieping, en heb ik inmiddels best wat profielen afgekeurd. Scheurtjes op vervelende plekken, te grote knoesten, te veel houtworm-gaten. Soms pak ik van een kozijn dat toch niet geplaatst kan worden een profiel dat ik verzaag voor een ander kozijn dat ik wel wil plaatsen. De administratie daarvan moet ik nog wel bijwerken voor ik weer nieuwe planken tot profielen ga zagen!

Na de badkamer-ramen en het WC-raam ben ik nu bij de deur van de bijkeuken. Voor de bouwvak had ik nog drempels laten maken. Deze heb ik gisteren vast gemetseld. Toen het kozijn er netjes op stond, bleek dak ik de onderkant van het kozijn niet geschilderd had. En hoewel dit kozijn niet vol in de regen staat, wilde ik toch een beschermde onderkant. Dus: scheefzetten en schilderen maar!

Ook het kozijn van de buitendeur in de woonkamer is in elkaar gezet (en onderkant geschilderd). Morgen hoop ik de bijkeuken en de keuken van ramen te voorzien.

Ik had vandaag gezien dat de schroeven waarmee de dakliggers vastzitten aan de curve allemaal los zaten. Dat is een beetje zorgelijk. Het zou kunnen dat dit gebeurd is bij het plaatsen van de strobalen: de balen drukken zo'n balk met veel kracht naar de zijkant tot ook de andere kant van een balk met stro gevuld is.

Ik heb ze allemaal weer aangedraaid, en hou het nu in de gaten....

Weer een kozijn af

Door Peter
Na het kelder-raam (ingemetseld raam), het opkamer-raam (enkele raam in een strobalen muur) nu een slaapkamerraam (dubbel kozijn in een strobalen muur) vastgezet. Daarmee zijn alle variaties een keer gedaan, en ik hoop dat daarmee het gepuzzel nu een beetje voorbij is...

Deze twee kozijnen gaan achter de paal langs. Ze raken elkaar net niet. De kier wordt met folie en isolatie gedicht.

Voor de volgende ramen is het makkelijker als ik eerst het frame maak waar het kozijn op komt te staan. Dan kan ik de breedte van het kozijn opmeten, en op die maat het kozijn in elkaar zetten. Dat scheelt het pas-maken van de zijkanten.

Overigens zal het gepuzzel nooit over zijn. Ik was begonnen met de kozijnen van de badkamer. Precies daarboven zitten ook de kozijnen voor een slaapkamer. Van dat laatste raam hebben we besloten dat het linkerdeel van dat raam een stuk smaller wordt, want dan kan ik het hele kozijn een stuk hoger plaatsen. De stijl had ik al doorgezaagd, die kon ik dus eerst weer repareren... 

Oogsten!

Door Marleen
Hoewel de groentetuin ook dit jaar niet veel oplevert, doen sommige gewassen het prima, en kan ik af en toe lekker wat oogsten.

Kamille
Ik kweek kamille in de groentetuin voor thee. Ieder jaar drogen we een paar bossen. Ze kunnen mooi hangen in de veranda.

Rabarber
Eind juli heb ik 5 kilo rabarber geoogst. Veel mensen zeggen dat je rabarber niet moet oogsten na 21 juni, want na de langste dag zou er meer oxaalzuur in de plant komen. En als je dat te veel binnen krijgt, zou dat slecht zijn voor de botvorming. Toch vond ik ook sites die vertelden dat oxaalzuur juist weer gezond is, of dat je kilo's rabarber moet eten voor je een schadelijke hoeveelheid oxaalzuur binnenkrijgt, of dat je met het koken van de groente het oxaalzuurgehalte alweer drastisch vermindert. Ik ga me er niet in verdiepen, want iedereen zegt toch iets anders. Ik geloof maar wat mij het beste uitkomt, en dat is in dit geval: lekker rabarber oogsten! En vooral: eet het gewoon met mate. Dan kan het eigenlijk nooit kwaad.

Van die 5 kilo heb ik bramen-rabarberjam gemaakt, rabarberchutney en gewoon wat potten rabarber.

Met de jongens bramen plukken in het bos. Het schijnt verboden te zijn :-)

Pruimen
Onze pruimenboom gaf 2 volle emmers pruimen, dus daar heb ik lekkere jam van gemaakt.

Knoflook
En ook de knoflook kon geoogst worden. Die had ik eigenlijk op het verkeerde moment geplant (in het voorjaar, terwijl het eigenlijk in het najaar moet), dus de bollen waren niet zo groot. Maar in totaal was het toch best een goede opbrengst! Een paar mooie bollen heb ik gedroogd en die liggen nu in de kast. De rest heb ik gepeld. Ik heb één potje gepelde teentjes in de koelkast gezet, en in de vriezer staan nu een potje met hele teentjes, en een potje geperste knoflook. Gewoon eens kijken wat het beste bevalt. (Ik weet nu al dat dat potje met geperste knoflook niet zo'n goed idee was: dat is (logisch...) één harde bonk geworden. Volgende keer in mini ijsblokjes invriezen?)

De oogst zo uit de tuin

Alles mooi schoongemaakt

Mooie opbrengst!

Kippen update

Door Marleen
Kippen komen en gaan. Zo kregen we deze lente 2 mooie nesten, met in totaal 18 kuikens. Van die kuikens is er inmiddels eentje spoorloos verdwenen, en eentje kreeg zulke stuiptrekkingen, dat ik hem uit zijn lijden heb moeten verlossen. Ook is er zomaar een mooie grote hen verdwenen, onze koperzwarte Marans. Ze legde zulke mooie donkerbruine eieren. Toen was ook de Marans haan overbodig: ik wilde wel graag Marans kuikens, maar dat is helaas niet meer gelukt. Dus de haan belandde in de pan.

Koperzwarte Marans haan. Mooi beest, maar niet zo'n lieverdje. Rust in de tent nu die weg is!

Mooie grote bruine eieren van de Marans hen. De schillen zijn erg hard, waardoor kuikens het soms moeilijk hebben om eruit te komen. Ook ik moet harder slaan om een eitje te breken!

En dan is vandaag ons kleine Wyandotte hennetje overleden. Geen idee waaraan, maar in een paar dagen tijd werd ze steeds suffer en at ze niet meer. Tot ze vandaag dood in het hok lag. Ze was vanaf het begin al een flinke maat kleiner dan het andere hennetje, maar ze kon toch altijd goed meekomen. Jammer...

De Wyandotjes. Omdat dit kleine krieltjes zijn, zitten ze apart van de rest van de kippen.
Ze worden anders finaal onder de voet gelopen door die grote lompe kippen!
Bovendien kunnen de hennetjes het gewicht van de grote zware haan niet dragen, want die wil er nogal eens bovenop. Agossie...

Dan hebben we de kippen-ren-never-ending-story...
Ik ben het al maanden (jaren?) helemaal zat dat de kippen onze veranda zo vol poepen. Iedereen die ooit bij ons is geweest, weet waar ik het over heb... Daarom heb ik laatst een grote ren gemaakt van bouwhekken, aan 3 kanten rondom de woonunits. Een mooie grote ren van 90 m2 voor de kippen. Maar hoewel kippen echt mega-dom zijn, zijn ze blijkbaar toch slim genoeg om steeds weer te kunnen ontsnappen. Iedere keer bedachten ze wel weer wat nieuws, en iedere keer moest ik dat weer oplossen. Zo konden de meeste er gewoon overheen vliegen (2 meter hoog!), dus toen heb ik alle kippen gekortwiekt (aan één vleugel een paar veren half afknippen). Toen konden er een paar via-via naar boven springen/fladderen, dus heb ik die routes moeten barricaderen of afbreken. Toen vonden ze een gat in het net dat ik bij de sloot had gespannen. Konijnen willen blijkbaar ook in-en-uit de ren (ze hebben hun nesten onder de woonunits), dus die knagen steeds opnieuw gaten in het net, waar vervolgens ook de kippen doorheen kunnen. Het net heb ik vervangen door stevig gaas, dus nu moeten de konijnen een andere route bedenken. En de kippen dus ook. Als laatste hebben de kippen ontdekt dat ze -als ze heel hard wurmen- door de gaten van de bouwhekken kunnen. Dus ik heb alle bouwhekken met grote mazen vervangen door bouwhekken met kleine mazen, waar zelfs kuikens niet doorheen kunnen. Poehee, dat grapje kostte ruim 300 euro. Die hekken behouden hun waarde wel, maar toch. Voor 300 euro kan je een hoop eieren kopen...!

Door deze hekken komt geen kuiken meer gepiept!

Als je zo gaat denken (en ook aan al die uren dat het me al gekost heeft), is het bijna (of eigenlijk: al lang) niet meer leuk. Maar steeds denk ik dat ik nu toch wel alles opgelost heb, dus dat het vanaf nu weer makkelijker gaat. En steeds is er dan toch wel weer wat. Want vandaag zaten er opeens 2 kuikens in de wei van buurman Jan, en als ik dat wil voorkomen, dan moet ik de hele sloot af gaan zetten. En het kippenhok was te klein voor zoveel kippen, dus heb ik het kippenhok-verandaatje dicht gebouwd, 3 extra stokken opgehangen en het automatische kippenhok-luikje verplaatst naar de nieuwe ingang.

Kippenhok uitbreiding: verandaatje dicht gebouwd, 3 stokken erbij en het luikje verplaatst.

Maar denk je nou echt dat de nieuwe kippen in dat hok gaan? Natuurlijk niet joh! Die moet ik de komende 2 weken iedere avond alle 14 vangen en in het hok stoppen. Totdat ze het uit zichzelf gaan doen. En het moet echt, want toen ik het een keertje niet had gedaan omdat het 's avonds zo regende, kwam er om 5:30 een havik langs om een kuiken op te peuzelen. Gelukkig gebeurde dat onder ons slaapkamer raam (met een hoop gekakel), dus ik hoefde maar op het raam te bonzen en het beest ging er snel vandoor.

De kippen slapen net zo lief in de bomen.. Eigenlijk hun natuurlijke slaapplaats

En dan heb ik het nog niet gehad over de parasieten waar ze last van hebben. Het begon met de kalkpoten van Buufje, die echt prachtig genezen zijn. Toen ontdekte ik dat ze ook luizen had, en daarmee de rest van de kippen ook. Die heb ik behandeld met een plantenspuit met spiritus, en dat leek goed te werken. Toch werden de veren van een aantal kippen steeds slechter: de veren breken af en zijn aangevreten (happen eruit).

Aangetaste veren door veermijt

De ergst aangetaste kip begint hier en daar kaal te worden. Laatst heb ik een veer onder de microscoop gelegd, en ik zag overduidelijk mijten. Dat zijn echte krengen, want veermijten zijn echt heel moeilijk te bestrijden. Er is een bestrijdingsmiddel, maar dan mag je 5 weken de eieren niet eten. Dat zijn 35 dagen x 4 eieren = 140 eieren... En toen zag ik laatst toch ook weer luizen over een kip rondlopen. Zucht.... Ik denk dat ik op een flatje ga wonen, naast een supermarkt...

Kip met kale vleugels

Buufje met aangetast verenkleed.

Ter vergelijking: zo hoort Buufje eruit te zien. Hier nog met haar pootjes in het verband tegen de kalkpoten.

Onze kippenclub momenteel. Exclusief de Wyandotjes, die zitten in een ren in de tuin.
En Kukeltje en Kakeltje, die zijn nog steeds super tam en lopen nog wel los door de tuin.

Zo bewaren wij onze eieren. Rechts liggen de oudste eieren, die pak je het eerst. Dan rolt de rest vanzelf door naar rechts.

Afscheid van Gerrie

Door Peter
In 2014 kochten we ons stekkie: een oud huis met bouwvallige schuren op een mooi stukje grond. Het bleek dat er bij de inboedel ook een persoon was inbegrepen: Gerrie.

Gerrie woonde in Schijndel, maar kwam hier, ruim 50 jaar geleden als klein jochie geregeld (en later dagelijks) op de fiets bij de familie Pennings op bezoek. Eerst bij Driek en Maria, en later, toen zij waren overleden, bij dochter Tonnie en haar man Martien.

Het huis heeft vijf jaar leeg gestaan, tot wij er kwamen wonen. En toen kwam Gerrie maar weer al te graag graag langs. Een paar keer per week, en altijd op z'n fiets. Hij volgde bij ons de veranderingen op het terrein met interesse. Wij vonden het prima; hij drong zich niet op. We zagen dat hij er van genoot weer op het terrein te zijn, te midden van alle herinneringen aan die 50 jaar.

Gerrie kon in onvervalst Schijndels vele verhalen vertellen over vroeger. Over de bewoners, het huis, het terrein, het dorp. Vaak vertelde hij een verhaal voor de 2e (of meer) keer, daar lachten we dan samen om. Maar er kwamen altijd nieuwe verhalen achteraan.

Hij was bescheiden, nam nooit iets van ons aan. Hoogstens een glas water, als de mussen van de hitte van het dak vielen, en hij in zijn grijze jas aan was komen fietsen.

Hij wilde nooit op de foto. "Doe moar nie, dur ken oew camara nie tege. Dan goatie stuk!" zei hij altijd lachend. Dus hij staat bijna nergens op een foto...

Bijna twee jaar na zijn eerste bezoekje werd Gerrie ziek. Een zware operatie volgde, met moeizaam herstel. Hoewel hij best veel steun van kennissen had (de relatie met familie was wat minder...) vertelde hij dat hij soms verzuchtte dat hij beter niet wakker was geworden na de operatie. Veel pijn, vermoeidheid, en dat hij zich vaak eenzaam voelde.

Met het verloop van de lente en zomer krabbelde hij stukje bij beetje op. Hij kwam weer langs, op zijn fietstocht naar Veghel of Heeswijk. Niet meer zo vaak, maar als hij er was, dan kwamen de verhalen weer boven. Mijmerend over vroeger genoot hij van de herinneringen en ons luisterend oor.

Twee weken geleden kwam hij voor het laatst. Hij had last van pijn overal, maar hij wilde niet naar de dokter; zijn vertrouwen in het medische circuit was niet groot. Zijn vrees voor de diagnose waarschijnlijk ook. Want toen hij uiteindelijk toch ging, was het inderdaad niet goed wat de onderzoeken vertelden. Twee dagen na de uitslag kreeg hij een bloeding, en het eind van de dag heeft hij niet gehaald. Hij stierf alleen, in het ziekenhuis.

Gerries buurvrouw Joke (bij wie Gerrie iedere dag koffie ging drinken) kwam dinsdag langs om het droeve nieuws te vertellen. "Er zijn bijna geen kaarten verstuurd, heel veel mensen weten niet dat Gerrie dood is". Gerrie lag de volgende dag opgebaard en het afscheid zou de dag erna zijn, in besloten kring. "Ik ben niet eens uitgenodigd... Maar ik ga toch." En wij gingen ook.

Het afscheid was kil, ongeïnteresseerd, Gerrie-onwaardig. Er was koffie, thee en broodjes, en dat was het. Geen muziek, geen sprekers. Gerrie lag opgebaard, en liet het gelaten gebeuren. Na een uur ging de kist dicht, en men ging huiswaarts. Maar we weten zeker, dat als hij volgende week langs zou komen, dan zou hij er, in onvervalst Schijndels, geen goed woord voor over hebben.


Rust zacht, Gerrie! We zullen je niet vergeten.

Eerste kozijn in een stro-muur

Door Peter
Vandaag heb ik het eerste kozijn in een stro-muur gezet. Een klein mijlpaaltje, want het heeft me een hoop puzzelwerk gekost...

De strobalen-muur boven de kelder is een lastige muur. Op het metselwerk heb ik een balk geschroefd. De stro-muur steunt nu op deze balk. Vervolgens heb ik een balk onder het dak gemaakt, zodat het dak ondersteund wordt. Toen kon het kozijn er tussen worden gezet. De afwerking (vensterbank, plafond-plank, leemstuc binnenkant, waterslag en leemstuc buitenkant) kan later makkelijk aangebracht worden. En het kozijn kan, over lange tijd hoop ik, makkelijk uit de constructie worden gehaald als het vervangen moet worden.

Eiken kozijn met spijker-verkleuring. Het kozijn moet overigens nog wel geschuurd en geolied worden.
Maar dat doen we later.

Ik weet nu hoe het moet, dus de volgende ramen gaan zeker een stuk sneller. Hoewel; het eerstvolgende raam is er eentje in een afwijkende muur. Dus dat wordt vast weer puzzelen.

De bouwvak komt er aan. Dat betekent dat ik nog een boodschappenlijst moet maken voor materialen die ik de komende weken nodig heb. Een aantal bedrijven is namelijk 3 weken dicht, en bedrijven die wel open zijn, zijn verder weg en duurder...

Dag poesjes..!

Door Marleen
Kleine poesjes worden groot, zo ook Abeltje en Boefje. Ze gaan samen naar een nieuw gezin. Maar vóór ze weggaan, moeten ze natuurlijk nog uitgebreid geknuffeld worden..!

Maja gaat binnenkort naar onze vrienden Willem en Jessy, en Milo en Moesje blijven bij ons wonen.