maandag 31 juli 2017

Weer een kozijn af

Door Peter
Na het kelder-raam (ingemetseld raam), het opkamer-raam (enkele raam in een strobalen muur) nu een slaapkamerraam (dubbel kozijn in een strobalen muur) vastgezet. Daarmee zijn alle variaties een keer gedaan, en ik hoop dat daarmee het gepuzzel nu een beetje voorbij is...


Deze twee kozijnen gaan achter de paal langs. Ze raken elkaar net niet. De kier wordt met folie en isolatie gedicht.


Voor de volgende ramen is het makkelijker als ik eerst het frame maak waar het kozijn op komt te staan. Dan kan ik de breedte van het kozijn opmeten, en op die maat het kozijn in elkaar zetten. Dat scheelt het pas-maken van de zijkanten.

Overigens zal het gepuzzel nooit over zijn. Ik was begonnen met de kozijnen van de badkamer. Precies daarboven zitten ook de kozijnen voor een slaapkamer. Van dat laatste raam hebben we besloten dat het linkerdeel van dat raam een stuk smaller wordt, want dan kan ik het hele kozijn een stuk hoger plaatsen. De stijl had ik al doorgezaagd, die kon ik dus eerst weer repareren... 

zondag 30 juli 2017

Oogsten!

Door Marleen
Hoewel de groentetuin ook dit jaar niet veel oplevert, doen sommige gewassen het prima, en kan ik af en toe lekker wat oogsten.

Kamille
Ik kweek kamille in de groentetuin voor thee. Ieder jaar drogen we een paar bossen. Ze kunnen mooi hangen in de veranda.



Rabarber
Eind juli heb ik 5 kilo rabarber geoogst. Veel mensen zeggen dat je rabarber niet moet oogsten na 21 juni, want na de langste dag zou er meer oxaalzuur in de plant komen. En als je dat te veel binnen krijgt, zou dat slecht zijn voor de botvorming. Toch vond ik ook sites die vertelden dat oxaalzuur juist weer gezond is, of dat je kilo's rabarber moet eten voor je een schadelijke hoeveelheid oxaalzuur binnenkrijgt, of dat je met het koken van de groente het oxaalzuurgehalte alweer drastisch vermindert. Ik ga me er niet in verdiepen, want iedereen zegt toch iets anders. Ik geloof maar wat mij het beste uitkomt, en dat is in dit geval: lekker rabarber oogsten! En vooral: eet het gewoon met mate. Dan kan het eigenlijk nooit kwaad.


Van die 5 kilo heb ik bramen-rabarberjam gemaakt, rabarberchutney en gewoon wat potten rabarber.


Met de jongens bramen plukken in het bos. Het schijnt verboden te zijn :-)
Pruimen
Onze pruimenboom gaf 2 volle emmers pruimen, dus daar heb ik lekkere jam van gemaakt.



Knoflook
En ook de knoflook kon geoogst worden. Die had ik eigenlijk op het verkeerde moment geplant (in het voorjaar, terwijl het eigenlijk in het najaar moet), dus de bollen waren niet zo groot. Maar in totaal was het toch best een goede opbrengst! Een paar mooie bollen heb ik gedroogd en die liggen nu in de kast. De rest heb ik gepeld. Ik heb één potje gepelde teentjes in de koelkast gezet, en in de vriezer staan nu een potje met hele teentjes, en een potje geperste knoflook. Gewoon eens kijken wat het beste bevalt. (Ik weet nu al dat dat potje met geperste knoflook niet zo'n goed idee was: dat is (logisch...) één harde bonk geworden. Volgende keer in mini ijsblokjes invriezen?)

De oogst zo uit de tuin

Alles mooi schoongemaakt
Mooie opbrengst!

zaterdag 29 juli 2017

Kippen update

Door Marleen
Kippen komen en gaan. Zo kregen we deze lente 2 mooie nesten, met in totaal 18 kuikens. Van die kuikens is er inmiddels eentje spoorloos verdwenen, en eentje kreeg zulke stuiptrekkingen, dat ik hem uit zijn lijden heb moeten verlossen. Ook is er zomaar een mooie grote hen verdwenen, onze koperzwarte Marans. Ze legde zulke mooie donkerbruine eieren. Toen was ook de Marans haan overbodig: ik wilde wel graag Marans kuikens, maar dat is helaas niet meer gelukt. Dus de haan belandde in de pan.
Koperzwarte Marans haan. Mooi beest, maar niet zo'n lieverdje. Rust in de tent nu die weg is!

Mooie grote bruine eieren van de Marans hen. De schillen zijn erg hard, waardoor kuikens het soms moeilijk hebben om eruit te komen. Ook ik moet harder slaan om een eitje te breken!

En dan is vandaag ons kleine Wyandotte hennetje overleden. Geen idee waaraan, maar in een paar dagen tijd werd ze steeds suffer en at ze niet meer. Tot ze vandaag dood in het hok lag. Ze was vanaf het begin al een flinke maat kleiner dan het andere hennetje, maar ze kon toch altijd goed meekomen. Jammer...
De Wyandotjes. Omdat dit kleine krieltjes zijn, zitten ze apart van de rest van de kippen.
Ze worden anders finaal onder de voet gelopen door die grote lompe kippen!
Bovendien kunnen de hennetjes het gewicht van de grote zware haan niet dragen, want die wil er nogal eens bovenop. Agossie...


Dan hebben we de kippen-ren-never-ending-story...
Ik ben het al maanden (jaren?) helemaal zat dat de kippen onze veranda zo vol poepen. Iedereen die ooit bij ons is geweest, weet waar ik het over heb... Daarom heb ik laatst een grote ren gemaakt van bouwhekken, aan 3 kanten rondom de woonunits. Een mooie grote ren van 90 m2 voor de kippen. Maar hoewel kippen echt mega-dom zijn, zijn ze blijkbaar toch slim genoeg om steeds weer te kunnen ontsnappen. Iedere keer bedachten ze wel weer wat nieuws, en iedere keer moest ik dat weer oplossen. Zo konden de meeste er gewoon overheen vliegen (2 meter hoog!), dus toen heb ik alle kippen gekortwiekt (aan één vleugel een paar veren half afknippen). Toen konden er een paar via-via naar boven springen/fladderen, dus heb ik die routes moeten barricaderen of afbreken. Toen vonden ze een gat in het net dat ik bij de sloot had gespannen. Konijnen willen blijkbaar ook in-en-uit de ren (ze hebben hun nesten onder de woonunits), dus die knagen steeds opnieuw gaten in het net, waar vervolgens ook de kippen doorheen kunnen. Het net heb ik vervangen door stevig gaas, dus nu moeten de konijnen een andere route bedenken. En de kippen dus ook. Als laatste hebben de kippen ontdekt dat ze -als ze heel hard wurmen- door de gaten van de bouwhekken kunnen. Dus ik heb alle bouwhekken met grote mazen vervangen door bouwhekken met kleine mazen, waar zelfs kuikens niet doorheen kunnen. Poehee, dat grapje kostte ruim 300 euro. Die hekken behouden hun waarde wel, maar toch. Voor 300 euro kan je een hoop eieren kopen...!

Door deze hekken komt geen kuiken meer gepiept!
Als je zo gaat denken (en ook aan al die uren dat het me al gekost heeft), is het bijna (of eigenlijk: al lang) niet meer leuk. Maar steeds denk ik dat ik nu toch wel alles opgelost heb, dus dat het vanaf nu weer makkelijker gaat. En steeds is er dan toch wel weer wat. Want vandaag zaten er opeens 2 kuikens in de wei van buurman Jan, en als ik dat wil voorkomen, dan moet ik de hele sloot af gaan zetten. En het kippenhok was te klein voor zoveel kippen, dus heb ik het kippenhok-verandaatje dicht gebouwd, 3 extra stokken opgehangen en het automatische kippenhok-luikje verplaatst naar de nieuwe ingang.

Kippenhok uitbreiding: verandaatje dicht gebouwd, 3 stokken erbij en het luikje verplaatst.

Maar denk je nou echt dat de nieuwe kippen in dat hok gaan? Natuurlijk niet joh! Die moet ik de komende 2 weken iedere avond alle 14 vangen en in het hok stoppen. Totdat ze het uit zichzelf gaan doen. En het moet echt, want toen ik het een keertje niet had gedaan omdat het 's avonds zo regende, kwam er om 5:30 een havik langs om een kuiken op te peuzelen. Gelukkig gebeurde dat onder ons slaapkamer raam (met een hoop gekakel), dus ik hoefde maar op het raam te bonzen en het beest ging er snel vandoor.

De kippen slapen net zo lief in de bomen.. Eigenlijk hun natuurlijke slaapplaats

En dan heb ik het nog niet gehad over de parasieten waar ze last van hebben. Het begon met de kalkpoten van Buufje, die echt prachtig genezen zijn. Toen ontdekte ik dat ze ook luizen had, en daarmee de rest van de kippen ook. Die heb ik behandeld met een plantenspuit met spiritus, en dat leek goed te werken. Toch werden de veren van een aantal kippen steeds slechter: de veren breken af en zijn aangevreten (happen eruit).

Aangetaste veren door veermijt
De ergst aangetaste kip begint hier en daar kaal te worden. Laatst heb ik een veer onder de microscoop gelegd, en ik zag overduidelijk mijten. Dat zijn echte krengen, want veermijten zijn echt heel moeilijk te bestrijden. Er is een bestrijdingsmiddel, maar dan mag je 5 weken de eieren niet eten. Dat zijn 35 dagen x 4 eieren = 140 eieren... En toen zag ik laatst toch ook weer luizen over een kip rondlopen. Zucht.... Ik denk dat ik op een flatje ga wonen, naast een supermarkt...

Kip met kale vleugels

Buufje met aangetast verenkleed.
Ter vergelijking: zo hoort Buufje eruit te zien. Hier nog met haar pootjes in het verband tegen de kalkpoten.
Onze kippenclub momenteel. Exclusief de Wyandotjes, die zitten in een ren in de tuin.
En Kukeltje en Kakeltje, die zijn nog steeds super tam en lopen nog wel los door de tuin.

Zo bewaren wij onze eieren. Rechts liggen de oudste eieren, die pak je het eerst. Dan rolt de rest vanzelf door naar rechts.

donderdag 27 juli 2017

Afscheid van Gerrie

Door Peter
In 2014 kochten we ons stekkie: een oud huis met bouwvallige schuren op een mooi stukje grond. Het bleek dat er bij de inboedel ook een persoon was inbegrepen: Gerrie.

Gerrie woonde in Schijndel, maar kwam hier, ruim 50 jaar geleden als klein jochie geregeld (en later dagelijks) op de fiets bij de familie Pennings op bezoek. Eerst bij Driek en Maria, en later, toen zij waren overleden, bij dochter Tonnie en haar man Martien.

Het huis heeft vijf jaar leeg gestaan, tot wij er kwamen wonen. En toen kwam Gerrie maar weer al te graag graag langs. Een paar keer per week, en altijd op z'n fiets. Hij volgde bij ons de veranderingen op het terrein met interesse. Wij vonden het prima; hij drong zich niet op. We zagen dat hij er van genoot weer op het terrein te zijn, te midden van alle herinneringen aan die 50 jaar.

Gerrie kon in onvervalst Schijndels vele verhalen vertellen over vroeger. Over de bewoners, het huis, het terrein, het dorp. Vaak vertelde hij een verhaal voor de 2e (of meer) keer, daar lachten we dan samen om. Maar er kwamen altijd nieuwe verhalen achteraan.

Hij was bescheiden, nam nooit iets van ons aan. Hoogstens een glas water, als de mussen van de hitte van het dak vielen, en hij in zijn grijze jas aan was komen fietsen.

Hij wilde nooit op de foto. "Doe moar nie, dur ken oew camara nie tege. Dan goatie stuk!" zei hij altijd lachend. Dus hij staat bijna nergens op een foto...

Bijna twee jaar na zijn eerste bezoekje werd Gerrie ziek. Een zware operatie volgde, met moeizaam herstel. Hoewel hij best veel steun van kennissen had (de relatie met familie was wat minder...) vertelde hij dat hij soms verzuchtte dat hij beter niet wakker was geworden na de operatie. Veel pijn, vermoeidheid, en dat hij zich vaak eenzaam voelde.

Met het verloop van de lente en zomer krabbelde hij stukje bij beetje op. Hij kwam weer langs, op zijn fietstocht naar Veghel of Heeswijk. Niet meer zo vaak, maar als hij er was, dan kwamen de verhalen weer boven. Mijmerend over vroeger genoot hij van de herinneringen en ons luisterend oor.

Twee weken geleden kwam hij voor het laatst. Hij had last van pijn overal, maar hij wilde niet naar de dokter; zijn vertrouwen in het medische circuit was niet groot. Zijn vrees voor de diagnose waarschijnlijk ook. Want toen hij uiteindelijk toch ging, was het inderdaad niet goed wat de onderzoeken vertelden. Twee dagen na de uitslag kreeg hij een bloeding, en het eind van de dag heeft hij niet gehaald. Hij stierf alleen, in het ziekenhuis.

Gerries buurvrouw Joke (bij wie Gerrie iedere dag koffie ging drinken) kwam dinsdag langs om het droeve nieuws te vertellen. "Er zijn bijna geen kaarten verstuurd, heel veel mensen weten niet dat Gerrie dood is". Gerrie lag de volgende dag opgebaard en het afscheid zou de dag erna zijn, in besloten kring. "Ik ben niet eens uitgenodigd... Maar ik ga toch." En wij gingen ook.

Het afscheid was kil, ongeïnteresseerd, Gerrie-onwaardig. Er was koffie, thee en broodjes, en dat was het. Geen muziek, geen sprekers. Gerrie lag opgebaard, en liet het gelaten gebeuren. Na een uur ging de kist dicht, en men ging huiswaarts. Maar we weten zeker, dat als hij volgende week langs zou komen, dan zou hij er, in onvervalst Schijndels, geen goed woord voor over hebben.


Rust zacht, Gerrie! We zullen je niet vergeten.




woensdag 26 juli 2017

Eerste kozijn in een stro-muur

Door Peter
Vandaag heb ik het eerste kozijn in een stro-muur gezet. Een klein mijlpaaltje, want het heeft me een hoop puzzelwerk gekost...


De strobalen-muur boven de kelder is een lastige muur. Op het metselwerk heb ik een balk geschroefd. De stro-muur steunt nu op deze balk. Vervolgens heb ik een balk onder het dak gemaakt, zodat het dak ondersteund wordt. Toen kon het kozijn er tussen worden gezet. De afwerking (vensterbank, plafond-plank, leemstuc binnenkant, waterslag en leemstuc buitenkant) kan later makkelijk aangebracht worden. En het kozijn kan, over lange tijd hoop ik, makkelijk uit de constructie worden gehaald als het vervangen moet worden.

Eiken kozijn met spijker-verkleuring. Het kozijn moet overigens nog wel geschuurd en geolied worden.
Maar dat doen we later.
Ik weet nu hoe het moet, dus de volgende ramen gaan zeker een stuk sneller. Hoewel; het eerstvolgende raam is er eentje in een afwijkende muur. Dus dat wordt vast weer puzzelen.

De bouwvak komt er aan. Dat betekent dat ik nog een boodschappenlijst moet maken voor materialen die ik de komende weken nodig heb. Een aantal bedrijven is namelijk 3 weken dicht, en bedrijven die wel open zijn, zijn verder weg en duurder...

zaterdag 22 juli 2017

Dag poesjes..!

Door Marleen
Kleine poesjes worden groot, zo ook Abeltje en Boefje. Ze gaan samen naar een nieuw gezin. Maar vóór ze weggaan, moeten ze natuurlijk nog uitgebreid geknuffeld worden..!



Maja gaat binnenkort naar onze vrienden Willem en Jessy, en Milo en Moesje blijven bij ons wonen.

donderdag 20 juli 2017

Kozijnen maken

Door Peter
Als eerste heb ik het kelderraam gemaakt, een mooi klein raampje om uit te proberen hoe zo'n kozijn te maken is. Deze week heb ik het kozijnhout geschaafd en ongeveer op lengte gemaakt, dus nu moeten alle balken afgewerkt worden.

Genummerd, en gesorteerd op kozijn
Met de afkortzaag maak ik de houtverbindingen tussen de stijlen (zijkanten) en de dorpels (onder- en bovenkant). Met malletjes en aanslagen kan ik een hap uit de stijl zagen.


Omdat de onderdorpel ook nog een schuine kant heeft, zijn het heel veel bewerkingen na elkaar: schuin afzagen, sponning zagen, lengte aftekenen, recht zagen en (nu voor de bovenkant) de sponning er uit.

Onderkant van de stijlen, met schuine kant
De zaag is mooi stabiel, en de balken zijn mooi gelijk van afmetingen, waardoor de verbindingen er heel goed uit zien.

Hier verbinding van de bovenkant van het kozijn (haaks):


En hier de verbinding met de onderdorpel, waar een schuine naad in zit. Dat ziet er goed uit, al zeg ik het zelf!

Een gedeelte van de voldoening wordt wel getemperd door de hoeveelheid fouten in het hout. Een paar balken moet ik echt opnieuw doen, omdat ze te veel slechte plekken hebben. Zoals deze:


Hout is een natuur-product, geen industrie-product. Er zitten dus wat onregelmatigheden, "foutjes" in. Sommige fouten, zoals knoesten, zien er prachtig uit, als ze maar op een plek zitten die niet erg aan zon en water bloot staat. Maar andere fouten geven een wat ongemakkelijk beeld: "meutel" (houtworm). Hoewel deze al lang niet meer actief is, ziet het er uit alsof de degradatie al begonnen is. En dat in een nieuw huis...?



We zullen per kozijn beslissen of er een balkje vervangen gaat worden of dat het nog wel kan. Omdat we pas 2e helft augustus weer kunnen schaven in de houtwerkplaats, betekent "een balkje vervangen" ook een vertraging van 4 weken. Maar ja, als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...

woensdag 19 juli 2017

Kelderraam

Door Peter
Het eerste kozijn dat in het huis gezet is, is het kelderraam. Hier staat het even voor de show voor het gat in de muur:


Het raam erboven gaat aan een paneeltje vastgemaakt worden. Het is wel mooi is als de twee ramen precies boven elkaar staan, en daarom moet het gat in de keldermuur 15cm naar rechts worden opgeschoven...

Piepschuim er tegenaan, ventilatiegaten doorzetten, spouwlatten-frame maken en schilderen (kleur: ochtenddauw, en oude pot die ooit fl 22,95 heeft gekost... haha!) metsel-balken zetten, stenen sorteren en schoonmaken. Zand en cement aanvoeren. Aan het eind van de middag kon het metselen beginnen. Daaf hielp mee!


Met lampen er bij: pas om 23:00 zaten alle stenen er op. Voegen uitkrabben leverde een mooi muurtje op!

Het kozijn zit hier dus nog niet in. Het hout wat je ziet is het frame waar het kozijn aan vast gezet gaat worden.

dinsdag 18 juli 2017

Open middag en extra paal

Door Peter
De kinderen waren bij opa en oma, zodat wij lekker aan de slag konden. Voornamelijk opruimen voor de open middag van vandaag.

Vanaf 15:00 was iedereen welkom. Een bord aan de straat, de vlag in de mast, koffie, thee, limonade en brownie stonden klaar. Er kwamen ca. 20 mensen langs; sommigen kwamen kort koekeloeren, anderen bleven ruim een uur zeer geïnteresseerd kijken en luisteren tijdens de rondleiding. Allemaal prima!


Nadat iedereen vertrokken was, heb ik nog aan het huis gewerkt. In de slaapkamer beneden komt een extra paal, omdat dat mooi uitkomt met de nieuwe kozijnen-indeling. Gelukkig had ik nog een reserve paal liggen.

De paal vervangt twee paneeltjes, die moesten er dus uit. Eerst een stempel gezet om het dak te ondersteunen. Met de kettingtakel aan de ladder kon ik de paal mooi op z'n plek zetten. Aan het eind van de avond stond de paal er op maat gezaagd in.

Zonder paal
Met paal




zaterdag 15 juli 2017

Tussendoor...

Door Marleen

Rondleiding klas Steef
Steef had laatst op school een spreekbeurt gehouden over ons strobalen huis. En daarbij hoorde ook een heuse rondleiding!


Zo'n kettingtakel is eigenlijk veel interessanter dan het hele huis :-)

Smeden
We hebben een klein, licht aambeeld, wat de kinderen af en toe gebruiken om op te smeden. Eigenlijk is het niet meer dan oude roestige profielen (zoals gordijnrails) platslaan. Uren kunnen ze ermee bezig zijn. Meestal verhitten ze het ijzer eerst in het kampvuur, tot het roodgloeiend is. Maar als er geen kampvuur voorhanden is, is koud smeden ook leuk!

Steef aan het koud smeden.
Dat gele ding aan z'n rug is een kattenstaart.
Nog een overblijfsel van Steef z'n poezenfeestje, waar ieder kind een staart en oortjes kreeg.

Laatste schooldag Emke en Steef
Het voelt voor ons als een bevrijding: gisteren was voor Emke en Steef de laatste dag op een reguliere school. Na de zomervakantie gaan ze allebei naar DOE040 in Veldhoven, de democratische school waar Daaf al anderhalf jaar naar toe gaat. Op deze school zijn ze vrij, mogen ze gaan en staan waar ze willen, hun neus achterna, ècht zichzelf zijn, hun eigen leerproces bepalen zonder verplichte toetsen. Binnen de afspraken die (met consent van iedereen) zijn gemaakt. Het is primair- èn voortgezet onderwijs in één school. Dus hier kunnen ze lekker nog een hele poos blijven!

Laatste schooldag: reden voor een feestje!

Kampvuur
Genieten van het mooie zomerweer, lekker een avondje bij het kampvuur, wijntje erbij, en fijne gesprekken. Wat wil een mens nog meer..?
Met een vriendje van Daaf pizza eten bij het kampvuur

Tot in de late uurtjes kletsen, sterren kijken, opwarmen aan het vuur, wijntje drinken.... Heerlijk!

Ontwerp schooltuin
Voor Stichting Ik Wil in Eindhoven, heb ik een ontwerpje gemaakt van de voortuin. Ze zitten in een schoolgebouw, en de tuin is lang en smal. Ik heb me laten uitbetalen in Talenten, de alternatieve munt van Eindhoven. En van deze Talenten hebben Peter en ik deze maand een weekendcursus Geweldloze Communicatie gedaan.


vrijdag 14 juli 2017

Spijkers met koppen

Door Peter
Morgen is de laatste dag dat ik bij de timmerman terecht kan (hij gaat op vakantie), en dan moeten de kozijnen zijn geschaafd en gefreesd. Want anders kan er in de zomervakantie geen strobaaltje in het huis gezet worden...

Dat de kozijnen nog steeds niet geregeld waren, kwam omdat we niet uit de maatvoering kwamen. We probeerden een speels ontwerp te maken, maar het werd eigenlijk alleen rommelig.


Veel probeersels, gewoon in Paint met knippen en plakken.


Na bestudering van andere rondige huizen in de wereld, bleek dat de mooiste huizen de kozijnen juist heel strak en regelmatig hadden verdeeld. Dus dat hebben we toch ook maar geprobeerd, en dat zag er eigenlijk best goed uit... Wel een lastige beslissing, want wij houden niet zo van strak en recht...


Eindelijk spijkers met koppen: de afmetingen bepaald, lijsten met maten en vormen gemaakt, morgen aan de slag!

Zijaanzicht van de westkant. Zo ongeveer gaat het worden!