Resultaat marker test

Door Marleen
In februari dit jaar heb ik een test gedaan om uit te vinden welke marker het meest geschikt is om op de labels te schrijven, die ik voor de groentetuin gebruik. Zie dit blogje daarover.

Ik heb vandaag de labels uit de tuin gehaald, en gekeken welke nog het beste leesbaar was. Van een aantal labels was de stift totaal niet meer te lezen, van sommige nog een beetje en een enkeling was nog prima leesbaar. Ik heb achteraf wel spijt dat ik ze zo dicht tegen de planten aan heb gezet. Ze hebben nu een groot deel van de tijd in de schaduw gestaan.

Wat vreemd is, is dat ik twee Edding 300 stiften heb gebruikt, die nogal verschillend uit de test kwamen. De ene goed leesbaar, de andere veel minder. Ze stonden pal naast elkaar, dus het kan niet  liggen aan de hoeveelheid zon die er op gevallen is. Misschien was er verschil in ondergrond of hoe oud de stift is...? Stanger is ook goed leesbaar, maar maakt wel erg dikke letters.
Dan komen als beste uit de bus: Edding 300 en Benson.

Aanhanger klaar

Door Peter
Met zwaar gereedschap zijn Daaf en ik de vastgeroeste bouten en moeren te lijf gegaan. Een luchtsleutel en een brander kregen de meeste wel los, een paar heb ik losgeslepen. De Skidster is heel handig om de zware assen van- en op de aanhanger te tillen.

Ook het rood-witte achterframe heb ik losgemaakt en van de aanhanger afgehaald: extra loze kilo's.

Een klein beetje laswerk, deze lassen weer in de grondverf gezet en de nieuwe assen konden er weer op. En toen begon het geklooi om de remmen weer werkend te krijgen.

De nieuwe assen hebben platen met gaten om de remleidingen in vast te zetten. Heel handig, niet dus, want deze gaten zijn niet bedacht voor een schamelwagen. Daarom heb ik een deel van de oude as afgeslepen, en deze met een ijzeren profiel en wat draadeinden om de nieuwe as gezet.
En de nieuwe doorvoerkabel bleek aan 1 kant linkse schroefdraad te hebben. Op zich heel handig, maar de aanhanger is zo niet gebouwd...
En zo waren er veel kleine uitdagingen op te lossen. Dus toen de rem klaar was en het bleek te doen... Blij!

Ook de stroomdraad voor de verlichting loopt nu anders, en beter. Met de Skidster kon de aanhanger weer op zijn pootjes gezet, en de aanhanger is klaar om te rijden!

Van een afstandje kun je aan de aanhanger niet zien dat er drie dagen aan gewerkt is... Maar wij weten wel beter!

Start reparatie aanhanger

Door Peter
Het stuc-seizoen loopt een beetje op z'n eind. Tijd om het huis meer winterklaar te maken. Daarvoor is er weer hout nodig, en daarvoor is de grote aanhanger nodig. En... die doet het niet meer.

De assen van de aanhanger zijn al een paar jaar aan het roesten maar nu is de achteras zo zacht geworden dat er echt niet meer mee gereden kan worden. Leeg naar de aanhanger-garage ging nog net....

De aanhanger-garage had weinig zin om het oude beestje op te knappen: de reparatie zou meer kosten dan de aanhanger waard is na reparatie. Maar wegdoen voelde voor mij ook niet goed. Na maanden wikken en wegen is het besluit gevallen: zelf repareren. Het chassis is prima, de oplooprem gaat wat stroef maar is nog in orde, dus het zou te doen moeten zijn.

Het werk aan de aanhanger is enkel aan de onderkant. Daarom heb ik twee bokken gemaakt om de aanhanger stabiel op zijn kant te zetten. Met de Skidster kon hij beheerst in de bokken gelegd worden, en met een spanband vastgezet.

En op deze manier kan ik prima bij de onderkant. 

De assen zullen redelijk makkelijk los kunnen, maar de remleidingen zijn zo verroest dat ik daar nog wel wat mag prutsen om de nieuwe leidingen aan het oude systeem vast te zetten. Morgen verder...

Dieren update

Door Marleen
We hebben dit jaar geloof ik wel 7 nestjes kuikentjes gehad, in totaal ca 30 kuikens. De uitkomst van de nestjes was altijd groot, tussen de 80 en 100%.

Zoekplaatje: mams met 5 kuikentjes

Net uit het ei gekropen. Zooo schattig...

Maar dit jaar overleefden niet alle kuikens het in hun eerste weken. De havik kwam regelmatig langs voor een koekje bij de thee (lees: lekker mals kuikenhapje). Heel de kippenclub weer in rep en roer, en ik ook in de stress, want als ik de paniek hoor, dan stuif ik naar buiten om de schurk weg te jagen. Soms kwam ik dan op tijd, maar meestal niet.

En dan vind je dit...

... of dit als je veel te laat bent

Ook Meneer Egel is weer een paar keer langs geweest. Nooit geweten dat die ook op kuikens jaagt, (en dat kan ik ook niet terug vinden op internet), maar bij ons doet hij dat dus echt. Een paar keer op heterdaad betrapt. Als de kuikens (zelfs MET moeder) 's nachts niet in een hokje zitten, zijn ze een makkelijke prooi voor de egel. Kippen zien nauwelijks iets in het donker en kunnen hun kroost niet beschermen. De egel vreet de kuikentjes met huid en haar op, en heeft één keer ook de moeder ernstig verwond. Gelukkig is moeder zo slim om de volgende nacht wel in een hokje te gaan zitten.

Dit was de pech-vogel. Zij besloot in de bosjes haar nest ui te broeden, en ik vond het bij wijze van experiment wel goed. (Normaal laat ik ze in hokjes broeden in de tuin, zodat ik een oogje in het zeil kan houden). Ik had er wel een dakje overheen gezet tegen de regen. Op deze foto zijn de eitjes net uitgekomen. Ze is vervolgens iedere nacht hier gaan slapen met haar kuikens. Maar veilig was het natuurlijk niet... Volgende keer dus toch maar weer in een hokje laten broeden...

De kippen-club 's ochtends bij het voeren.
Rechts de hokjes waar ze hun eitjes leggen, nu het grote kippenhok er niet meer is.

Die hokjes hebben we op bloedluis-proof pootjes gezet: de hokjes hebben onder de vier hoeken een lange schroef, en die staan in glazen potjes met daarin een laagje olie (of zeepsop zal ook werken). Zo kunnen bloedluizen niet van de grond het hok in. Natuurlijk nemen de kippen zelf ook wat mee naar binnen, maar dat is maar weinig.

We hebben nu dus véél te veel kippen. Ik heb de jonge hennen op Marktplaats staan, maar helaas nog niks verkocht. En de eerste haantjes heb ik al geslacht. Ik kreeg ook wat oude hanen en hennen van de buren, ook voor de slacht. Het doden vind ik nog steeds naar. Dat blijft het, ook na de zoveelste kip... Zo'n slacht-dag is altijd een zware dag: hard werken, veel viezigheid, en emotioneel laat het me niet koud. Maar aan het eind, als alle kippen in de vriezer liggen, alles is schoongemaakt en ik heb gedoucht, voel ik me wel tevreden en trots.

De eenden zitten nog steeds op de kippenwei, omdat ze iedere keer naar de vijver van de buren liepen en daar de boel kapot maakten. Omdat ze nu hun taak niet meer kunnen uitvoeren (namelijk slakken eten in de groentetuin), heb ik met pijn in mijn hart besloten om ze allemaal weg te doen. Later, óóit, gaan we zelf ook een mooie grote vijver maken, en dan wil ik ook weer nieuwe eenden. Maar nu is het er gewoon nog niet de tijd voor. Ze staan al een tijdje op Marktplaats, en ik heb er nu 7 van de 13 verkocht. Dat betekent dat ik er nog steeds 6 over heb. Wie-o-wie..?

Toen we er nog 11 hadden. Bangerds zijn het, ze lopen altijd voor je weg.

De 6 overgebleven woerden. Allemaal al groot!

Behalve veel dieren, hadden we de laatste weken helaas ook veel ongedierte. De katten hadden vlooien, en dat werd uiteindelijk een serieuze vlooienplaag in huis. Ik ben er dagen mee bezig geweest om alle kiertjes te stofzuigen, dekens uit te kloppen, beddengoed en bankkussens te wassen, vloerbedekking en banken in te sprayen met anti-vlo-spul en natuurlijk de katten te behandelen. Zodra ik de eerste vlo zag, heb ik de katten behandeld met dimethicone, een goedje gebaseerd op siliconen, en zonder gif. Hetzelfde soort spul gebruik ik al jaren (en met veel succes) als de kinderen luizen hebben. Helaas heeft dimethicone niet bij de katten gewerkt, en in de tussentijd hebben de vlooien zich kunnen uitbreiden tot een plaag in huis. Echt balen, wil je goed doen door geen gif te gebruiken, en dan maak je het daarmee allen maar erger. Zucht...

Mijn benen zagen er echt niet uit door de vlooienbeten. Ik kon er 's nachts vaak niet van slapen, het jeukt verschrikkelijk. Ook Steef had er last van. De rest van het gezin werd gelukkig niet gebeten. Gek dat daar verschil in is trouwens.

En over luizen gesproken, dat hebben de kinderen nu ook. Het heerst weer op school, en zoals altijd hebben onze kinderen het dan ook meteen. Ze hebben nu alle drie zulke lange haren dat kammen met en luizenkam geen doen meer is. Gelukkig heeft het Kruidvat goede shampoo zonder gif, op basis van dimethicone. Dat heeft tot nu toe altijd goed gewerkt. Wel drie keer behandelen, maar dat heb ik er wel voor over.

Zoekplaatje: waar is Emke..?

Appels en peren oogst

Door Marleen

Ik heb de afgelopen dagen de appels geoogst. We hebben 6 verschillende jonge bomen (4½

jaar geleden geplant) en 3 oude bomen die hier al op het terrein stonden toen we het kochten. De meeste nieuwe bomen hebben al behoorlijk wat oogst dit jaar, tussen de 1 en 3 (!!) kratten per boom. Van de drie oude bomen doet er maar eentje het goed (5 kratten overheerlijke appels), de twee andere bomen moeten misschien maar eens de kachel in...

Steef vindt het leuk om mij te helpen met de oogst.
Hier staan we op het dak van de woonunits om de hoogste appels eruit te halen.

Maar ook met het pluk-netje werken is uitdagend.
Wie klein is moet groot zijn...!

Een klein deel van de totale oogst, ca 15 kratten in totaal.

We maken 14 kilo appelmoes en een paar liter sap. De rest van de appels bewaren we in de badkamer van het oude huis, lekker koel. Regelmatig checken op rotte plekken natuurlijk! En als ik eens zin krijg, maak ik daar nog een portie appelcider van.

Appelmoes van de valappels. Daar zitten meestal wormen of rotte plekken in, en dat moet er natuurlijk eerst uit gesneden.

14 kilo, daar kunnen we wel een tijdje mee toe!

Sap maken gaat (nog) met een kleine sapcentrifuge. Veel werk en veel afval. Ik hoop ooit zo'n mooie grote fruitpers te hebben, waar je kilo's tegelijk in kan doen, en wat echt al het sap eruit perst. Later... Ooit...

Maar met hulp van Steef en Moesje, is het een gezellig klusje.

De opslag in de badkamer ziet er nu zo uit. Fijn gevoel, toch?

Ingemaakte peren, appelsap, appelmoes, vele soorten jam, vlierbloemensiroop, eieren (in kalkwater en geolied in eierdozen), héél veel appels, walnoten en hazelnoten (nog van vorig jaar), vlierbloemencider en (te zure) vlierbloemenwijn van vorig jaar.

De perenboom had dit jaar nauwelijks peren. Vorig jaar kratten en kratten vol, dit jaar nog geen twee kratten.... In nog geen twee uurtjes had Peter de hele boom leeg geplukt. Geen perencider dus dit jaar, en geen peren wecken. Gelukkig hadden we vorig jaar zo veel, dat er nog steeds voorraad in de kast staat.

Nauwelijks peren, maar het uitzicht daarentegen was wel heel mooi!

Lekker stuken!

De zomer gaat nog even door: een landelijke hittegolf eind augustus. Buiten stuccen dus! Omdat nu overal de vensterbanken en afdeklatten vast zitten, kunnen alle kozijnen ingestucced worden. Wat knapt het huis er van op!

Raam van de eethoek

Mooi strijklicht

's Ochtends staat dit deel van het huis nog in de schaduw. Zodra de muur in de zon staat, droogt de leem zo snel dat het niet fijn stuccen is. Dus elke ochtend een paar meter...

Het raampje van de WC. Dit is middag-werk, in de schaduw aan de noordkant van het huis.

De zuidkant vordert gestaag, al kreeg ik het net niet af voor de zon begon te branden... In de hoek aan de onderkant van de stromuur moest een laag van zo'n 5 cm dikte opgezet worden. Dat gaat niet in één keer, dus de eerste laag kan nu mooi drogen voor de volgende stuc-dag.

Vorig jaar had een Workawayer het overhangende deel bij het kozijn van de hal gestucced. Dat was heel lastig, want de stuc valt snel naar beneden. Maar het zat best aardig, dus ik besloot het te laten zitten en er een dun laagje overheen te doen voor de afwerking. Maar... doordat de oude laag nat werd met vocht uit de nieuwe laag, liet het zaakje toch opeens los. Terwijl het helemaal klaar was. Flauw hoor!

Voortschrijdend inzicht leerde me al dat zo'n overhang beter op een stukje heidemat gestucced kan- worden. Morgen dus...

Zo'n stukje stuc kan er zomaar opeens uitvallen...