Mantelbuizen geplaatst

Het zand onder de fundering was best hard. De grondboor moest nog even een verlenging krijgen (2,5 meter). Na een kwartiertje boren kwam ik precies in het midden van de meterkast-put uit, dat was alvast gelukt!

Met een verwarmingsbuis en een steeds wisselende kop (stripje er bij, stripje er af) heb ik het gat breder gemaakt zodat er straks vier buizen naast elkaar passen. En toen was het tijd voor de eerste buis!

Ik had de bochten zo afgezaagd dat ze in de put met een lijm-mof te verlengen waren. Het afgezaagde stuk heb ik aan een 50mm PVC-buis gelijmd, zodat je aan die kant kan zien welke buis voor welke leiding is.  Een plastic zakje om de buis zorgde er voor dat er geen zand in kwam.

Het lijmen ging net, zo diep in de put. Maar de verbindingen zijn allemaal goed gelukt. De mal heb ik tegen de achterwand geschroefd, met de mantelbuizen er in. Electriciteit, telefoon, water en Centrale Antenne Inrinchting (glasvezel binnenkort). 

Elk detail van de meterkast staat getekend, ook de afstand tussen de buizen, en de lengte die ze onder de fundering uit mogen steken...

Om die blauwe buis was het allemaal te doen

En daarna kon het gat dicht! Met de Skidster het gele en daarna zwarte zand in de kuil, vlak gereden en de snippers weer terug. Fijne machine... 

Zand erover

Door het beton heen!

Toch nog sneller dan gedacht (of beter: gevreesd) was ik vandaag door de beton heen. Eerst door de dikke harde gewapende betonnen laag, en daarna door de 60cm dikke laag schuimbeton. De makkelijkste manier om dat te doen was om eerst met de grondboor een gat te boren, en daarna met de boorhamer de wand van dit gat steeds verder af te breken.

Door het beton! Nu nog door het schuim

De schuimbeton is behoorlijk nat. Dat is niet zoals ons was verzekerd, maar wel zoals ik had verwacht... Ik heb een paar brokken op de keukenweegschaal gewogen, en weeg ze over een week nog een keer om te kijken hoeveel vocht er uit verdampt is. Maar de foto laat genoeg vocht zien...

Schuimbeton isoleert best aardig, maar als het nat is blijft er van de isolatiewaarde niet veel over. Voor onze situatie is dat niet zo erg: we hebben nog een laag schuimbeton boven de gewone betonlaag en deze blijft wel droog. Schuimbeton is dus niet zo ideaal als wel beweerd wordt...

Morgen verder aan het gat onder de schuimbeton door. Maar... het zou wel fijn zijn als er dan geen water meer in de kuil staat! Want vannacht is er toch behoorlijk wat water in gestroomd.

En met een beetje pech is het geen regenwater maar grondwater. Hmm!

Begonnen aan de nuts-leidingen

Ik ben begonnen met de doorvoer van de nutsleidingen. Gerry van Rijbroek kwam een mooi werkgat graven aan de buitenkant van de fundering. Inclusief traptrede om het iets makkelijker te maken naar de bodem te springen. Meteen een klein stukje geprobeerd onder de fundering door te graven. Dat viel niet mee, want de grond is behoorlijk hard. Maar niet onmogelijk. We gaan het zien de komende dagen!

Traditioneel ging het, de dag na het graven van een diep gat, heel hard regenen. Het gat liep natuurlijk meteen vol, en twee wanden van het gat stortten gedeeltelijk in. Zo gaat dat in een moerasgebied...

Ook binnen is met de doorvoer begonnen met het slijpen en bikken van het gat in de fundering. Eerst door een 15cm dikke laag gewapend beton, dan ruim 50cm schuimbeton. 

De eerste snede was weinig hoopvol: ik kwam er bijna niet doorheen. Wat een taaie bedoeling! Een uur later bleek dat ik de pech had, dat deze snede over een lengte van 40cm precies in het midden van een staaf betonijzer zat. Een cm meer naar links of rechts was het een stuk makkelijker geweest. Zo gaat dat...

Een paar uur lang slijpen, bikken, slijpen bikken etc. heb ik de wapening er uit en ben ongeveer halverwege met het weghalen van deze laag. Het is, zoals verwacht, veel werk. Maar goed te doen met alle gereedschappen die onze maatschappij tot haar beschikking stelt. Morgen verder!

De eerste elektriciteitsleidingen

Hans heeft thuis een handige groepen-indeling uitgezocht. Dus we konden beginnen met de elektriciteitsleidingen! Nog wat puzzelen en overleggen over hoe en waar we de centrale dozen monteren en nu kan ik weer lekker verder!

De achterwand van de meterkast zit inmiddels ook vast. Dat is nodig, want de elektriciteitsleidingen beginnen vanaf deze wand. Op de grond staat de mal voor de mantelbuizen van de nuts-leidingen. Binnenkort komt Van Rijbroek om het werkgat te graven, en inmiddels zal mijn nieuwe slijptol wel binnen zijn. Dan kan ik ook daar weer mee verder.

De dagen worden steeds donkerder. Het huis ziet er met lampen heel anders uit dan overdag, en de Pi maakte er een mooie foto van (beetje bewerkt omdat de Pi geen nachtopnamen kan maken):

Zaagbok

Na jaren onverantwoord intensief gebruik is mijn oude zaagbok overleden. Tijd voor een nieuwe, en dan eentje die iets degelijker is.

Wie wat bewaart heeft wat: pallethout, houtbouten van pallets en wat oude balken. Het is even werk, maar dan heb je ook wat.
De bedoeling van zo'n bok is dat je er allerlei lang spul in legt. Als hij vol (genoeg) is pak je een zaag en zaag je langs de staanders het lange spul in kleine stukken. Snel, en veilig. 

Voor dikkere palen wil ik nog een klem (naast de klover) aan de mast hangen zodat ik niet meer op de grond hoef te zagen.

De oprit is nu al aardig opgeruimd; dat werd een keer tijd. Voor de bouw heb ik een paar dingen in gang gezet: de loonwerker komt binnenkort een gat graven voor de nuts-aansluitingen, beugels besteld voor het dak, de electricien komt halverwege volgende week met het installatieplan. Dan kunnen we weer aan het huis verder!

Afhankelijk

Vandaag ging ik wat spullen ophalen voor de democratische school die we in Den Bosch aan het starten zijn. Op de terugweg hield plotseling de motor er mee op. Ik schoof de vluchtstrook op en stond stil. Exact in het midden van knooppunt De Hogt (Veldhoven), onder een dubbel viaduct. Hoe krijg ik het voor elkaar...

Knooppunt De Hogt (foto https://beeldbank.rws.nl, Rijkswaterstaat)

De Wegenwacht vond dat ik niet op een heel veilig plekje stond, dus er kwam een bergings-auto om mij op te halen, en een auto van Rijkswaterstaat om het baanvak naast ons vrij te houden tijdens het opladen. Dat was trouwens nodig ook: de signalering had een met rood kruis de rechter rijstrook afgesloten, maar je wilt niet weten hoeveel auto's daar toch nog overheen reden...

De berger bracht me bij het eerste benzinestation (Shell, bij Kastelenplein), en daar kwam de Wegenwacht ook naar toe.

Het euvel bleek eenvoudig te verhelpen: de tank was leeg. Niet volgens de benzinemeter: die stond nog niet in de reserve. Maar de beluchting van de tank was verstopt, waardoor de tank aan het vervormen was. En daardoor was het metertje in de war geraakt...

Tanken dus! Maar wat bleek: het tankstation zat zonder benzine / diesel. Want door de extreem lage waterstand in de Rijn kon Shell niet genoeg benzine / diesel transporteren. Er waren dus meer stations zonder brandstof... Ik reed mee met de Wegenwacht naar een ander tankstation, om twee jerrycans te vullen. En bij de eerste PIN-automaat deed mijn pinpas (Triodos, net nieuw) het niet.

Ik realiseerde me op dat moment hoe afhankelijk we zijn van de complexe systemen "olie" en "geld" en "klimaat"...

Het huis weer voor onszelf!

Vandaag zijn de laatste Workawayers van dit jaar vertrokken: Simon en Christiane. Tijd voor een feestje! We hebben namelijk bijna onafgebroken mensen over de vloer gehad sinds begin mei, en hebben nu het huis weer voor onszelf. Maar ook een feestje omdat Simon en Christiana weg zijn, eerder dan gepland. Het liep namelijk niet.

We zijn heel gezellig met ons 5-jes uit eten geweest en hebben natuurlijk uitvoerig gesproken over de invloed van al die bezoekers op ons gezin. De kinderen waren heel enthousiast over alle gasten (behalve over de laatste). Wij vonden het meestal ook prima, en de wat mindere helpers waren steeds diegenen die we niet specifiek gevraagd hadden naar hun motivatie: waar ben je naar op zoek? Volgend jaar moeten we daar beter op letten.

Maar over het geheel gezien zijn we heel blij me de hulp, het enthousiasme, de verhalen van al die mensen die de moeite hebben genomen naar Wijbosch te komen... Volgend jaar weer!