In Wijbosch bouwen wij aan ons huis van hout, strobalen en leem. Low-tech, energie-zuinig, onafhankelijk, zongericht, milieuvriendelijk, gifvrij en toch comfortabel! We wonen nu in woonunits op het terrein.
Door Peter
Afgelopen zaterdag was eindelijk mijn ruim twee weken geleden bestelde meethulp binnengekomen, die ik nodig had om de planken die aan de bovenkant van de kozijnen moest komen af te kunnen tekenen. Maar helaas, het bereik van de dit hulpje is niet groot genoeg.
Van een oude houten luxaflex heb ik vandaag zelf een meethulp gemaakt. Maar dan eentje die wel groot genoeg is.
Het rode ding is de meethulp. Op zich prima, maar niet diep genoeg voor
de kozijnen. Rechtop staat de nieuwe meethulp, met de resten van de
luxaflex er nog omheen.
Met deze meethulp kan ik de vorm van de paal overnemen op de plank die er moet komen. Daarvoor zet ik de hulp tegen het kozijn en schuif elk plankje tot tegen de paal aan.
Vervolgens leg ik de hulp op de goede plek op de (goede) plank en teken de zaagsnede van de hulp over.
En hij doet het fantastisch, meestal in één keer goed.
Als deze planken klaar zijn, kunnen ze worden geolied en vastgezet.
Door Peter
De eerste plank boven een kozijn is opgehangen en ingestuct. Dat ziet er echt prachtig uit!
Hier zie je de plank van dichtbij, samen met een paal van de steiger. De plank zit al in de olie.
Meteen de balk geschuurd en het stuk er boven gestuct. Daarvoor moest ik nog wel (geluids-)isolatie achter de latjes plaatsen. Normaal doe ik dat met stro, maar deze keer heb ik wol gebruikt. Dat ging lekker snel, maar stuc hecht helemaal niet op wol. Dus ik moest alle kieren tussen de plankjes opvullen met nieuwe latjes.
Duurt even, maar dan heb je ook wat!
Deze eerste laag ziet er al mooi uit. Maar net zoals bij alle andere muren, komen hier nog één à twee lagen basisleem overheen, en daarna nog een laag met een lichtere kleur.
Door Marleen
We hebben deze lente aardig wat problemen gehad met de kuikens. Veel eieren komen niet uit omdat ze niet bevrucht zijn. We hebben er misschien een tweede haan bij nodig, want deze trekt het blijkbaar niet in z'n eentje!
Van het eerste nestje (4 kuikens) is er eentje doodgegaan aan (waarschijnlijk) de ziekte van Marek. De andere andere drie scharrelen nu vrolijk rond in de kippenwei.
Van het tweede nestje (ook 4 kuikens) stierven er twee aan coccidiose of wormen (de uiterlijke symptomen zijn hetzelfde, waardoor het verschil voor een leek moeilijk is te zien). De andere twee bleven gelukkig fit en gezond. Toen ik vond dat ze meer ruimte verdienden dan de ren (gemaakt van een oude trampoline frame), zette ik ze in de kippenwei. Normaal gaat dat altijd zonder enig probleem, maar deze keer was direct het witte kuiken doelwit van de grote witte kip, die anders altijd zo lief is. Heel vreemd... De witte kip viel het kuiken twee keer aan, waardoor het flink gewond raakte. Kuiken kunnen vangen en binnen in een doos gezet. Moeder en andere kuiken met heel veel moeite ook kunnen vangen en die weer terug in de ren gezet. Het witte kuikentje bleek een taai beestje, want de volgende dag had het alweer energie genoeg om in paniek in de doos rond te rennen. Terug naar mams dan maar. Dat ging allemaal zonder problemen, dus dat trio zit nu nog steeds in de ren tot de kuikens wat groter zijn.
Nu hadden we de laatste weken maar liefst drie broedse kippen tegelijk, de kuikens zouden allemaal afgelopen dinsdag uitkomen. De hennen zaten, ieder in een eigen hokje, te broeden onder het afdak in de zandbak. Dagelijks een zandbadje en wat scharrelen in de tuin, alles leek prima te verlopen. Maandag, dus precies één dag voor de kuikens uit moesten komen, verlieten twee hennen hun nest. Eieren koud, kippen tussen mijn aardappel- en tomatenplanten de boel aan het omspitten, en ik kon ze met geen mogelijkheid overhalen weer terug op hun nest te gaan zitten. Ik vond uit dat de eieren van één nest allemaal niet bevrucht waren. De hen had het blijkbaar al eerder door, want af en toe mikte ze een ei uit haar nest, of at het zelf op. Kippen schijnen te kunnen merken of er leven in zit of niet. De andere hen heeft haar nest waarschijnlijk verlaten omdat er bloedluis in het hokje zat. En dat terwijl ik het hok nog zo goed schoon had gemaakt en met kalk had behandeld. Zou genoeg moeten zijn, maar met deze temperaturen blijkbaar niet... Met de lamp van mijn telefoon kon ik mooi door de eitjes heen kijken, en kon ik zien dat er volgroeide kuikentjes in zaten. Ik kon ze zelfs zien bewegen, dus, hoe koud ze ook waren, er zat nog leven in!
Ik legde de eieren onder de warmtelamp, en wat was de vreugde groot toen we de volgende dag gepiep uit de eitjes hoorden komen, en de dag erna de eitjes één voor één uitkwamen. Emke en Steef zaten er met hun neus bovenop, want wanneer gebeurt het nou dat je dit zo mooi kan zien? Normaal zit er een kip bovenop, die je echt niet in de buurt laat komen!
Alle zes de kuikentjes zijn gezond en eten en drinken goed. Daar hebben
ze helemaal geen moeder voor nodig. Een warmteplaatje houdt ze lekker
warm, en de kinderen zorgen voor liefde en aandacht. Het is één groot
kuikenfeest hier in huis :-)
Tot 's avonds laat bij de kuikentjes kijken om ze één voor één uit te zien komen
Dat vinden kuikentjes de fijnste plek om te zitten: in je nek!
Als ze het fijn vinden, vallen ze meestal snel in slaap...
Moesje is ook geinteresseerd, maar waarschijnlijk om andere redenen!
Door Peter
Het is nu even een tijd van "veel dingen tegelijk". Vandaar dit rommelige blogje dat straks opgesplitst wordt in de verschillende klussen.
Marcin (een Poolse WorkAwayer) is deze week begonnen. Hij heeft de eerste dagen een flink aantal balken geschuurd in de woonkamer.
Ik ben ondertussen de elektriciteitsleidingen beneden verder gaan aanleggen. Dat levert soms lekker spaghetti op!
Een lichtschakelaar in de bijkeuken. Niet de meest logische route, maar wel de meest pragmatische.
In de slaapkamer beneden moest een leiding liefst achter de spaanplaat beplating. Maar... ik kon er van de achterkant niet meer bij. Maar door met een vlinderboor steeds een klein stukje uit de haakse plankjes te boren, door de spaanplaat heen, kon ik de leiding achter deze spaanplaat langs duwen.
En dat ging eigenlijk best goed!
Om binnen nog meer te kunnen stuccen (de zomer komt er aan!) ben ik ook begonnen met de planken die boven de kozijnen komen te hangen. Daarvoor had ik de breedste planken die eigenlijk voor de dakrand bedoeld waren, apart gelegd. Het was een beetje puzzelen hoe je de goede lengte en de goede breedte uit deze verzameling planken kon halen, maar het is goed gelukt. Ik hield zelfs nog 2 meter over...
Ook de plinten moeten worden vastgezet voor er gestuct kan worden. Hier zit er eentje vast. Het schuren van deze plank is best wat werk. Morgen ga ik de vlakvandiktebank uitproberen. Want je kan hem ombouwen om mee te schaven, maar dat heb ik nog nooit gedaan.
Door Peter
Van de buren kregen we een IBC-vat. Alleen het kunststof deel, de krat waar die ooit in zat, hadden ze zelf nodig.
Er zou regen aan komen, dus heb ik 's ochtends in de warmte de regengoot van de witte schuur aangepast zodat die met goed afschot het water in het IBC-vat liet stromen.
En de regen kwam, er stroomde een kleine 500 liter in. Dat vond het vat wat zwaar, dus van de vierkante vorm bleef niet veel over. Het vat moest leeg om er een constructie omheen te maken. Zonde om het water weg te gooien; met de pomp in de tank pompen dan maar.
Het maken van een krat was snel gedaan. Daarna de 500 liter water weer terug gepompt. Maar de krat had het zwaar, wat een enorme krachten komen er vrij! Een spanband en wat extra balken er omheen leken me geen overbodige luxe.
Een paar dagen later was de tank vol. En weer een paar dagen (en een spanband) later begon de stapel stenen, de krat en het vat zelf flink te verzakken. Klusje voor binnenkort...
