Riolering beneden klaar

Door Peter
De riolering is beneden (zo goed als) klaar. En het is allemaal gelukt: het goede afschot en geen lekkages.

Omdat in dit huis alles scheef is, is het best puzzelen hoe de leidingen lopen en waar de bochten moeten komen. Met touw en een houten grote zwaaihaak (voor 30- en 45-graden) puzzel je waar de splitsingen moeten komen. Soms zijn er bochtjes schuin naar boven, waarbij je twee 45-graden stukken in elkaar schuift. Door deze op de goede manier in elkaar te draaien, is elke hoek te maken.
Zit alles goed, dan markeer ik de positie van de aansluitingen met een stift en lijm alles (wel in de goede volgorde: het moet nog in elkaar te zetten zijn!) in elkaar. Het lijkt simpel, maar er kan echt heel veel fout gaan zonder dat je daar erg in hebt.

Splitsing in de keuken: links naar de spoelbak, rechts naar de slaapkamer boven

En zo ziet de keuken er nu uit.

De badkamer is natuurlijk helemaal een brei van leidingen: wc, twee wastafels, douche en bad. De leiding die rechts-onder stopt gaat naar de wasbak voor de slaapkamer beneden.

Bij het vullen van de vloer met schuimbeton kunnen de leidingen gaan drijven. Om het afschot goed te houden, heb ik veel plekken de leidingen vastgezet op de goede hoogte. Deze paaltjes waren snel gemaakt, makkelijk op hoogte af te zagen en lekker stevig.

(De foto van de bijkeuken is niet gelukt, ik maak morgen een nieuwe... )

Riolering beneden

Door Peter
De volgende stap voor de bouw van het huis is het ophogen van de vloer met schuimbeton, en daarvoor moeten er eerst alle leidingen in. Ik ben met de riolering begonnen, later in de week komen de waterleidingen. Het is leuk werk om te doen. Zeker omdat in dit huis geen enkele hoek 90 graden is; passen en meten dus.

Het schuimbeton kan je het beste gieten in een "bak" die met folie is bekleed. Daarom heb ik eerst de ruimte leeg gemaakt, folie gelegd en dan de buizen gemonteerd. De buizen komen later dus in het schuimbeton te liggen.

Hier ben ik met de badkamer begonnen. Links hangt een (blauw) inbouwreservoir voor de wc, verder komt er een bad, een douche en twee wasbakken. Dat zijn dus 5 aansluitingen voor het riool...

Steeds meer leidingen...

Na de badkamer gaat er een dikke buis naar de bovenverdieping, voor het geval dat we er ooit een wc gaan aanleggen. De meterkast heeft nu een zijkant gekregen, van pallet-hout. En de vloer is bedekt met folie.

Hierna is de bijkeuken aan de beurt. Eerst moet dus alles eruit, folie erin en kunnen de leidingen weer doorgelegd.

Aardappelveldje

Door Marleen
Tijd om aardappels te poten! Aardappels vind ik wel het belangrijkste gewas in mijn groentetuin. Als mensen zouden weten hoeveel gif er gespoten wordt op aardappels, zou waarschijnlijk niemand ze meer kopen. En biologische aardappels zijn hartstikke duur. Dus ik kweek ze zelf.

Als ik voor ons gezin aardappels wil kweken voor een heel jaar, dan moet ik ca 12 m2 aan aardappelplanten hebben. Nu heb ik een grote groentetuin, maar 12 m2 is toch best veel. En dan moet je ook rekening houden met wisselteelt: pas na 4 jaar mag je aardappels weer op hetzelfde stukje grond telen. In de groentetuin waren mijn vierkante meters nu toch wel op, dus ik besloot het (met gras overwoekerde) bloementuintje van vorig jaar te gebruiken voor aardappels. En dan houd ik nog een stukje over, daar zet ik uien neer.

Peter wil wel even met de Skidster de graskluiten losrieken. In een mum van tijd is hij klaar.

Maar als hij klaar is met rieken laat hij me toch een ravage achter...!
Ja hoor, ik los het wel weer op ;-)

Met de hand spit ik de zware graskluiten eruit. Gratis fitness! Pfff....
De kluiten zijn dik en zwaar van de vochtige grond. Dit werkje was beter geweest in een droge zomer.

Maar na een paar dagen is het dan toch klaar! Paadjes van houtsnippers. De aardappels zitten er ook al in (in het middenvak en rechts). Links komen de uien. En ik heb een permanente sproeier geïnstalleerd, zodat water geven lekker makkelijk gaat.

Nu moet ik de grond nog mulchen (tegen uitdrogen en onkruid) en langs de randen wil ik nog bloemen zaaien.

Corona-crisis: van doen naar zijn

Door Peter
De wereld komt langzaam een beetje tot stilstand.

En dat is nodig ook. We hebben de ene crisis nog niet onderkend (laat staan opgelost) of we botsen al weer tegen de volgende aan. En ondertussen draaien wij maar door. Alles ten behoeve van "de economie". Ook al brandt de aarde, ook al vervuilen we ons nest, we moeten doorgaan!

De natuur geeft ons nu een aanleiding om even een pas op de plaats te nemen. Wat eerder onmogelijk leek, blijkt nu toch te kunnen: stoppen met doorgaan. Stoppen met niet-cruciale werkzaamheden, thuisblijven, afstand houden, niet naar school gaan.

Maar wat hebben we het er moeilijk mee! Hoe lastig is het om zelf, van binnen, ook te stoppen. Blijven rennen is het makkelijkst; dan hoef je zelf niet te veranderen. Dan hoef je je niets wezenlijks af te vragen: waarom doe ik wat ik doe? En helpt mij dat, en help ik daarmee de ander, of een betere wereld?

Dus we gaan door. We proberen alle ballen in de lucht te houden, je baas op afstand tevreden te houden, met video-verbindingen, GoogleDrive, telewerken. We blijven (thuis) sporten. We proberen sociaal te blijven zonder bij anderen op bezoek te gaan. We laten kinderen thuis schoolwerk doen. We proberen leuke dingen voor ze te bedenken, zodat ze zich niet vervelen. En ondertussen nog iets leren.

De scholen gaan ook gewoon door. Ze geven kinderen bergen huiswerk, schema's, roosters, les-video's en educatieve websites, rekenboekjes, taalboekjes en goede adviezen over veel bewegen mee. Alle docenten nog een tandje erbij, want onderwijs MOET doorgaan!

Maar stoppen met doorgaan betekent vooral een verschuiving in je mindset. Van rennen naar stilstaan, denken naar kijken, van werken naar leven, van weten naar voelen, van doen naar zijn. Niet-weten. Zijn.

Kinderen kunnen dat, als ze tenminste die vaardigheid in het reguliere onderwijs niet hebben verloren. Dus laat kinderen nu met rust, laat ze zichzelf zijn, en geef ze de ruimte om de wereld die wij zo naar de klote helpen, vanuit een zijns-mindset opnieuw vorm te geven. Om ons, volwassenen, te leren (of te herinneren) om weer te zijn. Want het gaat niet om de online wereld, om de rekenles, om de prijs van aandelen, of het oplossen van een tweedegraads vergelijking. Het gaat om een nieuwe, verbonden relatie met onszelf, met elkaar en met de aarde.

 Inspiratie: Judith Penninx

Kippen klimrek

Door Marleen
We hebben een leuk vrolijk kippenhok, maar door de vele kieren (vooral de messing-groef verbindingen van de planken) een ideale leefomgeving voor bloedluis. Ik kon wel blijven bestrijden, maar die krengen kwamen altijd binnen de kortste keren weer terug. Gewoon omdat ze zich met z'n miljarden in die kieren verstopten. Grrr...
Daarom had ik afgelopen zomer besloten het hok maar weg te doen. Zie dit blogje.
Nu slapen kippen ook heel graag in bomen, dus voor de kippen was het geen probleem zonder hok.
Maar tegen de winter had ik nog steeds geen alternatief kippenhok gevonden, en ik vond het zielig als de kippen in de kou en regen buiten moesten slapen. Het oude kippenhok stond nog ergens op ons terrein, en omdat bloedluis toch niet actief is in de winter, vond ik dat we het hok wel terug konden zetten voor de koude maanden. Zo gezegd zo gedaan. De hele winter stond het hok op de rode kar in de kippenwei. De meeste kippen gingen 's nachts weer lekker in het hok, maar een paar eigenwijze beesten bleven gewoon in de bomen slapen. Ook goed, hoor! Eigen schuld als je het dan koud krijgt...

Nu wilden we de kar eigenlijk wel weer kunnen gebruiken, dus moest het hok eraf en op een permanente plaats neergezet worden. Als in de zomer de bloedluizen weer oprukken, doen we gewoon het deurtje van het hok dicht en mogen de kippen weer in de bomen slapen. Wat een simpele oplossing! Dat ik daar niet eerder aan gedacht had. Had ons een hoop gesjouw gescheeld. Maar goed, beter laat dan nooit. Het hok staat nu dus op een mooi plekje in de kippenwei. Oude dakpannen schoongemaakt, erop gelegd en vastgeschroefd (voor als het weer eens gaat stormen).

En toen ik toch in de kippenwei aan het werk was, wilde ik ook meteen een ander projectje doen wat ik al lang van plan was: een kippen klimrek. Kippen zitten (ook overdag) graag op een stok. Lekker opwarmen in het zonnetje, beetje dommelen of veren poetsen. Ik heb nu van stammen en takken een klimrek gemaakt, waar de kippies fijn op kunnen zitten. EN schommelen, want ik heb er ook een schommeltje bij gemaakt. Je ziet wel eens filmpjes op internet van schommelende kippen. Dat moest ik natuurlijk ook uitproberen!

Het klimrek is een beetje moeilijk te zien op deze foto.
Hopelijk binnenkort een betere foto met de kippen erop!

Hierboven een filmpje van schommelende kippen. Hopelijk gaan de mijne het net zo leuk vinden!

Kas

Door Marleen
Nu de kinderen thuis zitten ivm het coronavirus, doen we allemaal leuke projectjes samen.
vandaag hebben we de kas opgeruimd en schoongemaakt. En natuurlijk de eerste plantjes gezaaid!