Kleine zolder leeg

We zijn al dagen aan het sjouwen, uitzoeken, sjouwen, sjouwen om het oude huis leeg te krijgen. Ook de witte schuur maken we leger.

De rode kar gebruik ik om spullen naar de containers te vervoeren. Het meest kan in het rek dat ik afgelopen december heb gemaakt, maar er komen ook spullen die niet in dat rek passen. Daarvoor maak ik een nieuw rek aan de andere kant. 

 

Op het kleine zoldertje ligt veel hennep-wol-isolatie. Muizen en vermoedelijk ook ratten hebben daar prima holletjes in gemaakt, niet alle isolatie is nog te gebruiken... Wat nog wel bruikbaar is komt ook onder de overkapping terecht, bovenop het oude rek en het nog te maken rek.

 

Rechts de eerste staanders tegen de container aan, op de kar de ander staanders-in-opbouw. De isolatie paste er precies op, en het zoldertje is inmiddels helemaal leeg. 

Deze plankjes lagen er onder de (heul vieze) vloerbedekking: oude kisten van oefenmunitie (Volkel).

O nee, nog net niet helemaal leeg. Hoe die rol vloerbedekking hier gekomen is; geen idee maar hij kan niet van het zoldertje af. Maar dat komt wel als het dak er vanaf gaat.

Sloopvergunning binnen!

Eindelijk hebben we de sloopvergunning binnen. Mondeling. 

Ik heb begin januari in het landelijke "Omgevingsloket (.nl)" een aanvraag gedaan voor een omgevingsvergunning 'slopen huis met asbest en schuur'. Deze aanvraag is naar de OmgevingsDienst Brabant Noord gestuurd en deze hebben twee weken later een brief gestuurd: 

Uw sloopmelding is geaccepteerd
Uw sloopmelding voldoet aan de indieningsvereisten van paragraaf 7.1.3. van het Besluit bouwwerken leefomgeving (BBL).

Aha, dacht ik, de melding die ik heb gedaan is compleet, ze voldoet aan de indienings-eisen! Oh nee, toch niet, want de volgende paragraaf staat:

U mag nog niet starten omdat er nog documenten ontbreken
Uit de sloopmelding blijkt dat het document stikstofbeperkende maatregelen en/of de risicomatrix nog ontbreekt:

Geaccepteerd, terwijl er nog documenten ontbreken? Hoe dan!? Dat ik niet mag starten lijkt me logisch, want ik heb nog geen vergunning.Maar daar krijg ik vast binnenkort nog wel een bericht van.

Maar bericht kwam maar niet. Een paar weken later heb ik met de omgevingsdienst gebeld wanneer ik een uitslag kan verwachten. "Die heeft u al" met een verwijzing naar bovenstaande brief. 

Maar... we hebben een heel dure vleermuizen-check laten doen, deze is helemaal niet gebruikt! En de gemeente moet er ook naar kijken, daar heb ik ook nog niets van gehoord. "Nee, als u een omgevingsvergunning nodig hebt, dan moet u daar zelf de gemeente over raadplegen". 

Waar is dat omgevingsloket dan voor? Ik heb de gemeente gebeld. "We hebben uw melding ontvangen, maar niets gevonden waarvoor u een vergunning nodig heeft." "Dus we mogen slopen zonder vergunning?" "Ja, er zijn geen belemmeringen dus geen vergunning nodig". "Maar de flora en fauna check dan?" "U heeft daarvoor zelf de verantwoordelijkheid". 

We hebben dus mondeling een vergunning gekregen omdat er geen vergunning nodig is. 

Ik ben het spoor helemaal bijster, maar begrijp nu wel hoe het komt dat er schuren gesloopt worden waar bewoonde uilenkasten aan hangen. De bewoners zijn er namelijk zelf verantwoordelijk voor. Handhaving is er niet. De natuur is vogelvrij. Tegen enorme kosten. Wat een verspilling van tijd, geld, mankracht. 

Foto: Mari vd Wijst

Opruimen oude huis

We hebben onszelf ten doel gesteld om voor 16 februari het oude huis leeg en schoon te hebben. Voor de open dag, maar ook voor de asbestsanering in de keuken op maandag 17 februari. 

Een enorme klus, niet alleen voor het sjouwen maar ook het uitzoeken wat weg mag. En als het weg mag, waar dan naartoe. 

De containers op de wei zijn gevuld met kasten. Agnes heeft ze nog even snel schoongemaakt voor we met vullen zijn begonnen. 

Hier een doorkijkje door de spiegelkamer (vanwege de kast met de spiegel die er staat) naar de oude fietsenwerkplaats. Er is al veel weg, maar er is ook nog veel te ruimen... 

Ook de 'goeikamer' (die wij speelkamer noemen omdat onze kinderen hier vroeger speelden) begint aardig leeg te raken. 

Er zijn diverse bestemmingen voor wat we allemaal uitgezocht hebben. Stort, Ukraine, tweedehands winkels en natuurlijk de weggeefkast met extension.

De gang is klaar. Je wil niet weten hoe vol het hier stond...

De barbiepoppen konden niet in hun blootje naar de volgende bestemming. Die moesten eerst gewassen en aangekleed. Zoveel lol gehad samen!

Het is hard werken, veel meters maken maar het schiet wel goed op. Als ik even niet verder kan met het oude huis waar Marleen aan het uitzoeken is, ga ik verder aan de witte schuur. Daar komt veel spul uit dat wel bewaard moet worden voor de bouw van de schuur. Daarom maak ik ook extra rekken en planken onder de overkapping tussen de twee containers waar al dat spul kan worden opgeslagen.

Douchen!

Eindelijk konden we douchen...!

De leistenen moesten nog allemaal schoongeborsteld. Dat gebeurt met veel water, dus moest de afvoer in orde zijn. Na het voegen (en deze wat tijd gegeven om goed uit te harden) met zwart de overgang van lei-vloer gekit en met grijs de doucheput.

 

Na het borstelen konden de leitjes geïmpregneerd.

De afdekdoppen van de douchekraan gaan er van uit dat de wand verticaal en glad is. Met leitjes is aan geen voorwaarde voldaan. Dat betekende een andere constructie om die doppen vast te zetten: op de draaibank de schroefdraad er afgestoken en uitgedraaid tot de dop over de schroefdraad van de kraan heen kon. Zelf een moer gedraaid om deze afdekdop vervolgens tegen de muur te drukken (en dus vast te zetten). Daarna met slijptol en schuurmachine de dop passend gemaakt voor de leitjes. Best veel werk voor zo'n stom dopje...

Ook de bevestiging van de douche-stang had last van niet-op-een-scheve-muur-passen. Maar ook dat is gelukt.

 Zie je de dopjes zitten? Ik ook niet. Toch een halve dag werk, haha! Douchen maar!

Wacht! Het zou wel fijn zijn als de douche met een deur dicht kan. Deze deur stond al een tijdje in de container te wachten en eenmaal in huis bleek de deur door het vocht niet meer helemaal in vorm. Dus nog snel passend gezaagd en opgehangen.

En toen zat er iemand met natte haren op de bank. Een primeur! :-)

De douche is door de kinderen goedgekeurd. Mooi meegenomen!

Open huis 16 februari

We hebben elk jaar een aantal keer een 'open huis'. Deze zijn om ons nieuwe huis te laten zien. Maar nu hebben we een open huis voor het oude huis. 

 
Omdat we de bijna honderdjarige historie van het huis niet zomaar in een container willen duwen geven we mensen nog de mogelijkheid om het huis een keer van binnen en van buiten te bekijken. Daarbij willen we verhalen verzamelen over het huis en diens bewoners; de familie Pennings. 

Afgelopen week kwam achternicht Kim bij ons langs samen met haar moeder (aangetrouwd met een zus van Tonnie) en zij had gelukkig nog een hele stapel met foto's van de familie. Sommigen echt oud, vele van de laatste jaren dat Tonnie hier leefde en ook van Martien haar man.

Een aantal van deze foto's gaan we vergroot afdrukken en ophangen voor de 'open huis' om de verhalen van vroeger los te maken. 

Zondag 16 februari tussen 14u en 16u.

Auto perikelen II

Na het avontuur met de gebroken achteras zijn we opnieuw in autoperikelen beland. De grijze Berlingo kreeg last van een kapot vliegwiel. Hoe kan een vliegwiel nu stuk gaan? Nou, als je het vliegwiel maakt met twee vliegwielen, dan kan de verende verbinding ertussen stuk gaan. We waren er wel een beetje klaar mee, en diesel rijden ging ons ook tegen staan. Maar een Berlingo beviel ons wel. We liepen zomaar tegen een blauwe Berlingo, even oud maar met de helft van de kilometers. Een broer van een kennis werd te oud om er mee te rijden. Dus een afspraak gemaakt bij de garage om de oude Berlingo 3 weken later te repareren voor de verkoop en de blauwe in gebruik genomen. 

Vandaag, na nog geen 500km begaf de drukgroep het, een onderdeel van de koppeling. 

Nu staan er dus twee kapotte Berlingo's op het terrein. 

En de timing is meesterlijk: de komende weken hebben we nogal wat aanhangers te vervoeren om het oude huis leeg te krijgen. 

In dit soort noodgevallen kunnen we vaak de auto van de ouders van Marleen lenen. Maar die heeft, inderdaad, een kapotte automatische versnellingsbak.

We gaan tijdelijk een auto huren en kunnen helaas geen aanhangers rijden. Dat moeten we maar op een andere manier oplossen. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het zoals het gaat...

De eerste bomen in het voedselbos!

Na kerst had ik een oproepje geplaatst in de plaatselijke facebook-groep voor kerstbomen met kluit. De winkeliersvereniging reageerde dat ik de bomen in het centrum van Schijndel mocht meenemen. Met twee vrachten, in de sneeuw, een stuk of 30 bomen meegenomen. Heel fijn! 

Het bleef echter vriezen, dus van planten was nog geen sprake. Maar nu is de dooi goed ingezet en heb ik de eerste bomen in het voedselbos geplant. 

Hier staat het eerste boompje!

Eerst met de riek als kruiwagen de bomen verspreid in 4 groepen over het terrein. Daarna de graafbak er op om op de goede plekken een gat te graven voor de bomen. Dat ging weer lekker snel! De groepen hebben tussen de 5 a 10 bomen. Er zullen er wel een paar uitvallen, maar we hopen dat het een fijne schuil- en voedselplek wordt voor verschillende vogels.

De rode zakken en potten er af en de bomen konden in de grond.

De eerste bomen staan er dus! We gaan nu volle bak aan de slag om het oude huis leeg te halen. Ergens in maart houden we nog een plant-dag om een gedeelte van de geënte bomen te planten en vooral heel veel wilg de grond in te duwen. Eerst moet de akker een schimmeldominante bosbodem vormen. 

Mantelbuis glasvezel

De nutsleidingen 'Water' en 'Electriciteit' zijn in het nieuwe huis aangesloten, maar de glasvezel moet nog. Deze cowboys vroegen een zodanig hoog bedrag voor de verhuizing van de aansluiting dat we dat geweigerd hebben. Ik heb een mantelbuis gelegd in de sleuf die de aannemer had achtergelaten. Helaas liep deze sleuf niet door naar de voordeur, maar naar de straat. Het laatste stuk moest ik dus zelf graven.

Rechtsonder komt de mantelbuis de grond uit

Met de graafbak op de Skidster kon ik de eerste 40cm prima uitgraven. Gelukkig maar, want er lag een dik pakket wortels van klimop. Met de hand zou dat veel werk geweest zijn! 

Daarna met de hand de geul dieper gegraven. Ik kwam nog een buis tegen van een putje. Dat putje gaat met de sloop weg, en wat er met de leiding gebeurt is nog niet helemaal duidelijk. Daarom de mantelbuis onder deze buis gelegd; dan blijft die tenminste heel. De waterleiding ligt er boven, maar als het oude huis weg gaat is deze leiding niet meer nodig.

Bij de voordeur lag een hele bundel glasvezel ter voorbereiding van het verleggen ervan. Het is waarschijnlijk niet genoeg, maar ze kunnen er een stuk aanlassen. 

De glasvezel ligt echter niet volgens de klikmelding en ook niet zoals afgesproken. Ze zou rechtstreeks naar de straat toe moeten, maar buigt een meter buiten het huis naar rechts om dwars door de tuin (35cm diep, veels te hoog...) de kortste weg naar de Veghelsedijk te nemen. De glasvezel-cowboys mogen dit opnieuw gaan leggen, maar nu goed.

De groene kabel is de glasvezel. Blauw telefoon, maar die doet het niet meer.

Nu de mantelbuis bij de glasvezelkabel uit komt kan ik een nieuwe aanvraag doen voor de kosten van het verzetten. Ben benieuwd waar ze nu mee aankomen, maar heb er weinig vertrouwen in... 

Als het weer onredelijk duur is, gaan we de kabel niet verleggen. Dan maak ik een groot gat in het oude huis om het kastje naar buiten te kunnen halen. Het geheel stop ik in kastje in de tuin, met stroom en UTP, en dan hebben we zonder verplaatsing nog steeds glasvezel.