Deze week...

Door Peter
De week begon matig: de auto schee er mee uit... Iets met de brandstof-pomp; de Wegenwacht kon niets meer doen dan me naar de garage brengen... Marleen en Jamie kwamen de kinderen met de fiets ophalen, gelukkig waren we maar een paar kilometer van huis. Een onvrijwillige vrije dag voor de kinderen.

Het waaide en regende nogal deze week. Twee bomen die er toch al niet zo geweldig bij stonden, waaiden los, dus heb ik ze maar omgezaagd. Emke kwam helpen de stammen op de Skidster te leggen.

De kippen zijn weer flink aan de leg. Dat betekent dat we best wel wat eieren eten. Deze keer hebben de Australiërs gepocheerde eieren gemaakt: koken in een pannetje kokend water met een beetje azijn. .

De kinderen willen wat geld verdienen, en dat doen ze door mee te helpen. Zo stapelt Steef nieuw brandhout voor volgend jaar, ...

 ... en Daaf en Emke hebben het kampvuur-houthok aangepakt: alle dikke stukken naar de klover om ze wat kleiner te hakken, een middenstuk maken (voor oud en nieuw hout) en daarna het hout weer terug stapelen.

Ondertussen is Dana aan het kloven, ze is al aan haar 3e kuub bezig...

Martijn Ballemans van Puur Permacultuur kwam met zijn cursisten langs voor een verhaal over onze manier van bouwen en leven. Als dank had hij ons 5 bessenstruiken en een appelboom (Jonagold) gegeven. Dat is een leuk cadeau: eigenlijk heeft hij ons jaren fruit gegeven!

De eerste Workawayers van dit jaar

Door Peter
Gistermiddag zijn de eerste Workawayers van dit seizoen aangekomen: Jamie en Dana. Ze komen uit Australie en Nieuw Zeeland, en zijn al ruim een half jaar op pad. We pikten ze op van het station in Eindhoven, waar het carnaval vol aan de gang was. Dat hebben ze alvast meegekregen!

Het zijn fijne mensen, rustig, heel geïnteresseerd en harde werkers. Jamie is timmerman van beroep, hij kan zelfstandig veel doen in het huis. Dana kookt graag, en werkt graag in de (groenten-)tuin, hulp die Marleen goed kan gebruiken. Ook in het gezin met de kinderen gaan ze vloeiend mee.

Het eerste dat we met ze gedaan hebben, was een flinke stam hout uit de buurt ophalen, met de Malle Jan. Dat was indrukwekkend! We hebben nog veel ander hout opgehaald van klussen van een collega, en dat mag allemaal gekloofd worden met de bijl (met veer-ketting) en Ingmar's klover. We zitten volgend jaar weer warm in de units! Of in het nieuwe huis, wie weet...! Als we meer van dit kaliber vrijwilligers krijgen, schieten we lekker op.

Brandnetels rieken

door Marleen
Vlak achter de groentetuin is er een brandnetel explosie geweest. Ca 15 m2 gras was de afgelopen jaren ingenomen door brandnetels. En omdat we er nooit maaiden, werd het erger en erger.
Deze woekeraar moest hoognodig gestopt worden, anders hebben we straks geen wei meer over... Tijd voor actie dus! En natuurlijk doen we dat zware werk met de Skidser.

Enorme kluiten brandnetels, die haal je er niet zomaar even met de hand uit.
Ow, wat zijn we blij met ons machientje!
Links zie je trouwens bergen wortels van haagwinde liggen. Die gedijen ook prima hier.

 

Dan (gedeeltelijk met de hand) de bergen wortels afvoeren naar de "afval-heuvel", die je achter op deze foto ziet. Die heuvel loopt helemaal door tot het begin van de groentetuin. Daar gooi ik al jaren al het niet composteerbaar groenafval op.

Op de foto hierboven die je ook de vijf zwarte bessenstruiken, die ik van de week heb verplant. Die stonden veel te dicht bij elkaar, zodat plukken lastig was en de struiken niet meer verder konden groeien. De kluiten waren groot, maar (ondanks de winter) was de grond dieper dan 10 cm nog erg droog. Dat maakte het werk iets lichter. Achteraf gezien eigenlijk ook een Skidster-klus, maar ik zie het maar als gratis fitness...

Naderhand alles een beetje uitvlakken met een verzwaarde pallet, die Peter heen en weer over het terrein trekt.

Nu nog gras zaaien, En dan vooral: blijven maaien! Want gegarandeerd dat er nog honderden haagwindes en brandnetels achter zijn gebleven, die de strijd gewoon opnieuw aangaan...

 
In de haag stond een wilde braam, die ook heel hard terrein aan het winnen was. Vanaf het hart van de struik was hij al zeker 5 meter rondom aan het wortelen (door afgebogen takken die de grond raken). Als je aan zo'n aflegger trekt, breekt het af en blijft de plant dus in de grond zitten. Drama-drama, want het zijn er inmiddels tientallen... De Skidster heeft de grootste klus voor zijn rekening genomen, en de rest doen we later een keer met de hand.

Het hart van de braam ligt op de vork van de Skidster, en alle meters lange takken zitten nog  verstrikt in de struiken. Gelukkig kan de Skidster hard trekken, en krijgt zo de meeste takken er wel uit. Helaas dat alleen de gewortelde uitlopers allemaal afbreken en in de grond blijven zitten...

 

De hoofdmuur wordt nat!

door Peter
Morgen komen er twee Workawayers voor twee weken meewerken, dus Marleen en ik waren hun komst aan het voorbereiden. Het mooie weer is even voorbij: wind en regen.

Opeens viel mijn oog op dikke, natte strepen op de hoofdwand. Wat is dat nu!?

De dakrand is de afgelopen dagen helemaal afgemaakt, en het regenwater van het hele dak verdwijnt nu netjes richting de sloot. Maar omdat de folie boven de hoofdwand niet meer om de dakrand is gevouwen, loopt al het water dat tegen de dakrand aan waait langs de onderkant van de balken naar de hoofdwand. Soms met behoorlijke hoeveelheden, te veel voor de lemen muur!

Ik heb daarom in de regen met kleine stukjes EPDM druiprandjes vastgeniet, en die deden het heel goed. Straks, als het boeiboord tegen de dakrand aan zit, hebben we dit probleem niet meer.

Werken op het hoge dak

Door Peter
Niet alleen voor de dakrand, maar ook voor het onderhoud van het groendak zal er veilig gewerkt moeten kunnen worden op het dak. Daarom is het nodig om een "ankerpunt" te maken op het dak: een plek waar werklijnen aan vastgemaakt kunnen worden. Ik heb lang niet geweten hoe dat het best gedaan kan worden. Maar zoals dat altijd gaat: eenmaal bezig zie je de oplossingen.

De beste plek voor de bevestiging van een ankerpunt is aan de buitenkant van de dakrand: tussen het dak en het boeiboord (dat nog moet komen). Omdat de werklijn meer dan 180graden in richting kan bewegen, is een verticale pin met een dop erop de makkelijkste oplossing.

De werklijn knoop ik aan de pin (lus met vissersteek), en met een Grillon is de lijn in lengte in te stellen. Op deze manier kan ik veilig en comfortabel (= hangend in de lijn) met twee handen aan het werk op het dak.

En dat is nodig, want het stuk dakrand dat nu gemaakt moet worden is met steigers lastig te bereiken (want de veranda staat er onder). Ik hoop dat morgen de extra beugels worden geleverd, dan kan ik voor de natte periode die er aan komt dit werk mooi af hebben.

Kas

Door Marleen
Peter heeft de kopse kanten van het Emté winkelwagentjes-hok dicht gemaakt, waardoor ik nu een heuse kas heb! Het wordt er heerlijk warm, dus prima om de eerste dingen te zaaien. De wateraansluiting is bijna klaar, waardoor water geven een fluitje van een cent wordt. Fijn!!

Niet mooi, maar wel functioneel...

De eerste zaadjes zijn gezaaid.
Vooral veel tomaten die ik binnen in de kas wil opkweken, en peultjes, kapucijners en erwten die later naar buiten gaan.

Dieren update

Door Marleen
Het laatste nieuws uit dieren-land...!

• De loopeendjes hebben het hier goed naar hun zin. Ze lopen over het hele terrein, zoeken overal naar eten en plonzen zo af en toe in het zwembadje. Ze beginnen wat minder bang te worden, maar echt tam zullen ze vast nooit worden.

 

En het bewijs dat ze het hier fijn hebben: af en toe ligt er een ei in het hok!

•  Van de kopjes die over bleven van oma's spulletjes, heb ik vogelvoer-hangers gemaakt. Ode aan de vogels en aan oma!

Ik heb sommige gelijmd met een lijmpistool, andere met secondenlijm. Die laatste lijken het beter te houden, want van die met het lijmpistool vielen de schoteltjes er al naar een paar dagen af. Gelukkig niet kapot :-)

• Soms hebben we ook vreemde vogels in de tuin. Zoals deze...

Ik geloof dat het een sperwer was.

• Het lijkt erop dat onze twee katten elkaar een beetje leuk gaan vinden! Ze spelen steeds vaker met elkaar, en laatst lagen ze zowaar tegen elkaar te luieren. Zou het toch nog allemaal goed komen....

Bramen rek

Door Marleen
Vorig jaar heb ik een poging gedaan om een rek te maken voor de bramen. Ik probeer altijd zoveel mogelijk materiaal te gebruiken wat we nog hebben liggen, maar op dat moment was ik toch blijkbaar echt te zuinig geweest. Ik heb veel te dunne bamboe stokken gebruikt, waardoor de zwaarst belaste stukken halverwege de zomer alweer inzakten. Het was een zooitje geworden...

Beetje naïef te denken dat deze stokjes sterk genoeg zouden zijn...

Nu had Peter afgelopen winter een hele berg pallets gesloopt waar prachtige dikke balken vanaf kwamen. Die liggen hier te wachten op een goede bestemming, want voor de bouw zijn deze beukenhouten balken niet geschikt. Deze balken zijn de staanders geworden, die ik aan de hek-paaltjes vast heb geschroefd. De liggers zijn gemaakt van hardhouten latten. Die lagen hier nog ergens in een schuur onder een berg stof, toen we dit huis kochten. Het waren er exact genoeg, ik had een halve lat over. En we hadden nog een flinke rol dik ijzerdraad, waarvan ik twee lagen kon maken tussen de boven- en onderligger. Ik kon het mooi strak spannen met twee hele oude roestige spanners. Blijft toch leuk om van oud materiaal iets moois te maken!

20 meter nieuw bramen rek. Dit moet er weer een paar jaar tegen kunnen!

Het frambozen rek (10 meter) wat hier haaks op staat moest ook vervangen worden. Ook dat is al bijna klaar. Lekker bezig! En wat wil je met dit prachtige weer: 15 graden!

Einde telefoon...

Ik heb het jaren kunnen tegenhouden, maar sinds de opening van de democratische school De Tijd en Ruimte kwam ik niet meer onderuit om een telefoon te hebben die WhatsApp ondersteunt. Een smartphone dus...

Na het overzetten van de contactgegevens was het moment om mijn oude, vertrouwde Nokia1100 voor de laatste keer uit te zetten. Het einde van een tijdperk...

Marker test

door Marleen

In de groentetuin gebruik ik plantenlabels van hout. Het zijn in stukken gezaagde stroken van oude houten luxaflex, die je voor een habbekrats kan kopen bij de kringloopwinkel. Uit één luxaflex haal je al snel zo'n 100 à 150 labels, afhankelijk van de grootte van de luxaflex natuurlijk. De labels gaan ongeveer één groeiseizoen mee, dan beginnen ze te rotten. Voor mijn doel dus precies goed, langer is niet nodig.
Ik beschrijf ze met markers. Maar nu is de ene marker de andere niet, en sommige hebben de nare eigenschap dat de kleur na een aantal weken zonneschijn verdwijnt. Dan kan je niet meer lezen wat je hebt gezaaid, niet handig.

Tijd voor een testje! Over een paar maanden weet ik welke de beste is.

Schattig, zo'n rijtje labels...
Ze staan naast de schorseneren, die helaas niet groot genoeg zijn geworden om te oogsten. Dan laat ik ze maar staan voor de mooie gele bloemen die ze dit jaar zullen gaan maken.

Zie hier het resultaat!

Dakrand hoge dak

Door Peter
De hemelwaterafvoer ligt in de grond. Maar zolang het dak geen rand heeft, valt al het water vanaf het dak nog steeds op de grond. Dakrand maken dus!

Het schuine dak aan de oostkant krijgt niet alleen heel veel water, maar ook veel gewicht van het sedumdak op te vangen. Daarom is de rand daar hoger, de beugels zwaarder en vooral langer. Het begon dus met het maken van de verlengde beugels.

Ondertussen leek de lente begonnen. We konden buiten thee drinken, en al vrij snel in een T-shirt werken... 

Ook de verlengde beugels heb ik in het dak gefreesd. Omdat de afvoer niet helemaal onder in de goot kon, heb ik mooie latjes gezaagd om de folie daar iets op te tillen zodat er minder water blijft staan. En waardoor de hoek minder scherp is.

Aan het eind van de dag heb ik een flink stuk gedaan: een heel groot deel van het dakwater loopt nu de leiding in. Dan blijft de stoep om het huis een heel stuk droger!

Ik merk dat er elke week maar weinig dagen overblijven om aan het huis te werken. Daar moet ik de komende tijd beter op letten... En de eerste Workawayers komen alweer begin maart. Komt goed dus!

Groentetuin

door Marleen

Het is uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar (15 graden), dus ik ben alweer lekker in de groentetuin aan het werk. En dit jaar loop ik voor het eerst eens mooi op schema, in plaats van achter de feiten aan te lopen. Alle bedden liggen nu klaar voor het nieuwe seizoen. Mede dankzij de twee duitse Workawayers, die afgelopen oktober het grootste deel van de verwaarloosde bedden hadden opgeschoond. De laatste boerenkool en palmkool hebben we opgegeten, de paden hebben nieuwe houtsnippers, ik heb een rotte houten bak vernieuwd, nieuwe aardbeibedden gemaakt, een berg compost toegevoegd, en ik heb bemest (dit jaar eens met bloedmeel, beendermeel en lavameel). Ook heb ik de eerste dingen al gezaaid. Iets eerder dan wat er op de zakjes staat, maar het blijft de komende tijd warm weer, dus ik vond dat het al wel kon.

Nu 15 graden, en het wordt nog warmer!

 
Wortels, radijs, pastinaak, véél goudsbloemen, mosterd (voor het lekkere pittige blad), bosui, raapsteel, pluksla, meiraapjes, spinazie, rucola, veldsla, gele bietjes en doperwten. Sommige dingen heb ik in de platte bak (koude kas) gezaaid, andere in de volle grond, sommige in beide in de hoop dat ik uit de kas eerder kan oogsten.

De net ingezaaide bak....

... met de doperwtjes gezaaid onder kun eigen mini-kasje (doorgeknipte kunststof melkpakken). Dit omdat het onder die stolpjes iets warmer wordt, en het houdt de muizen tegen die de zaden een lekkernij vinden.

Het ziet er mooi uit, deze platte bak, maar het blijft toch best een gedoe. Hij is eigenlijk niet hoog genoeg, waardoor de plantjes al snel de ramen raken en verbranden. Bij warm weer moeten de ramen een beetje open staan zodat het niet te warm wordt. Ook is de afstand te groot, waardoor je in de bak moet gaan staan om de plantjes te kunnen verzorgen. En natuurlijk stoot je de ramen dan per ongeluk om... En water geven moet best vaak (het is daar warm en droog), en de ramen zijn groot en zwaar dus nogal onhandelbaar. Kortom, meestal mislukken mijn zaaisels, maar ik wilde het dit jaar toch maar weer eens proberen... Eigenwijs he...

De geul is weer dicht!

Door Peter
Een mooie droge dag, en Erik kwam helpen. De geul is dicht, en de bestrating ligt er weer overheen.

De tyleenslang voor de leidingen naar de groentetuin en kas zijn nu naar de kraan gelegd.

De leiding naar de kas is ook ingegraven.

Binnenkort gaan we de voor- en achterkant van deze winkelwagentjes-stalling dichtmaken met halfdoorzichtige kanaalplaat, en kan Marleen met zaaien beginnen.

Toen was het tijd om de geul dicht te maken. Om er voor te zorgen dat de weggehaalde tegels straks op gelijke hoogte komen met de rest van het pad, heb ik eerst nog een extra rij tegels weggehaald.

En dan, na een dag werk, ligt het er bij zoals het een paar weken geleden ook bij lag...

Blijft toch altijd jammer dat er zoveel werk onzichtbaar onder de grond zit...

De geul kan weer dicht

Door Peter
De strobalen muur heeft maar op sommige plekken hout binnenin. Als je iets wil vastzetten op zo'n muur, moet je dus hout zien te vinden. Op foto's is veel terug te zien, maar soms moet je toch even zoeken voor je de balk gevonden hebt. Vandaar het spoor van gaatjes bij de beugel voor de regenpijp. Dat smeren we met de laatste laag leem wel weer dicht!

Omdat de regenpijp veel niet-standaard hoeken moet maken (tja, wat is eigenlijk wel standaard in dit huis..?), zitten overal twee bochtjes van 45graden in elkaar. Deze pijp zit bij de kelder, voor het oostelijk deel van het westelijke dak.

Het wordt tijd de stoep weer dicht te gooien; het is nu een vieze modderboel en lastig overal langs te lopen. De laatste week heb ik maar weinig aan het huis kunnen werken; de school in Den Bosch vraagt veel tijd, Willem en Jessy met knotten geholpen, er kwamen op droge dagen geïnteresseerden kijken, en op vrije dagen ging het regenen...

Schuin onder de nieuwe leiding zat nog een oude leiding die in de put uitkwam onder de uitstroomhoogte. Dat lekte natuurlijk water de verkeerde kant op, dus die leiding heb ik er uitgehaald. Het gat dat overbleef heb ik met beton aangevuld, hier zie je de "bekisting". 

Beton kan best wat water hebben bij het uitharden. Maar als het te vroeg water krijgt, dan spoelt het weg. Er stond regen op het programma, en de put is zo vol. Daarom had ik na het beton gieten de pomp in de put gehangen. Nu slaat de pomp pas aan als het waterpeil veel te hoog zou zijn, daarom had ik de pomp wat aangepast. Maar dat werkte niet lekker. Dus ik kon geregeld de regen in om de pomp aan- danwel uit te zetten. Maar het beton is hard geworden, en daar ging het om.

De afgelopen zomer was er grote behoefte aan water in de groentetuin. Daarom hebben we besloten om een tyleenslang van het oude huis naar de groentetuin te leggen, en die kan langs de hemelwater-afvoer liggen.

Omdat we het puin-weggetje ooit weer weggraven (met een machine!) heb ik een lintje over de leidingen gelegd. Dan weten we waar we voorzichtiger moeten graven. Het lint heb ik ooit uit een afval-container gevist: TV-kabel uit 1994.

Het werd al donker, dus heb ik gauw even met de Skidster het puin verspreid. De put ligt weer onder het zand/puin en we kunnen weer gewoon naar de units lopen / rijden. De rest van de geul moet nog wel gedicht worden, mooi werk voor komend weekend.

Er zat nog een lekje in het veranda-dak. Ik had de naden alleen gelijmd, en dat zag er heel waterdicht uit. Maar het blijkt echt nodig te zijn om ze ook nog te kitten. Vandaag was het droog en warm genoeg, dus heb ik tussendoor nog even gekit. Morgen veel regen: een goede test of het afdoende was. Het ziet er in elk geval mooi degelijk uit, dus ik heb er wel vertrouwen in.