Schootvanger, dat is een mooi woord. Het is een stuk metaal dat je in het deurkozijn freest, zodanig dat de schoot van de deur er in valt om hem dicht te houden.
De tuindeuren zijn de enige buitendeuren die het al echt "doen". De andere deuren zijn met raamsluiters dichtgemaakt, of staan open. Omdat het met mijn hiel elke dag beter gaat, kan ik ook elke dag meer doen. Het monteren van schootvangers van de voordeur is iets dat ik al prima kan doen.
De voordeur heeft een dagschoot en 3 nachtschoten. De bovenste en onderste nachtschoot zijn zo gevormd dat ze de deur een klein beetje in de tochtstrip kan drukken, daarvoor moet je ze wel nauwkeurig op de goede plaats in het kozijn zetten.
Op de een of andere manier is de plek van zo'n schootvanger altijd op de plek waar ook de schroef zit om het kozijn vast te zetten. Op zich niet zo heel erg: ik kan de schroef er uit halen, een klein stukje opschuiven zodat hij onder de schootvanger komt en weer vastschroeven. Maar... de realiteit is altijd iets weerbarstiger dan je plan: de tochtstrip die in de hoek gespijkerd is, viel precies voor deze schroef. Heb ik weer....
Dus ik heb een klein houten wiggetje gezaagd, deze tussen de tochtstrip en de schroef gemept waardoor de schroef net genoeg naar rechts boog om langs de tochtstrip te draaien. En toen kon de schroef er wel gewoon uit.
De andere twee deuren kan ik nog niet afmaken. De gaten waar de sloten in moet vallen zitten bij beide deuren niet in het midden. Dat is natuurlijk niet zo erg, maar dan moet hij wel aan de goede kant van het midden zitten. Nou, raad eens?
Deze gaten moeten dus nog dichtgemaakt worden. En omdat de vlak-van-dikte-bank van Dorus op nieuwe lagers zit te wachten, kan ik pas volgende week een passtuk maken om het oude gat te dichten alvorens een er een nieuw gat naast te maken. Goed werk heeft tijd nodig, moeten we maar bedenken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten