Door Marleen
In november zijn Spinnie en Mika spoorloos verdwenen, en nu is er weer een poes weg: Milo deze keer. Vrijdag hebben we hem voor het laatst gezien, hij is 's avonds niet teruggekomen en sindsdien spoorloos.
 |
| Milo | | |
Milo en Moesje zijn 6 weken geleden gecastreerd en gesteriliseerd, en sindsdien hebben ze chronische honger. Dat betekende dat er niets van eten ergens kon blijven liggen of ze hadden het al opgegeten. Best vervelend. Vrijdagmiddag had Milo de boterpot gevonden en daar al aardig wat uit gegeten. Daarna ging hij naar buiten, en kwam niet terug. We hoopten dat hij er een nachtje van moest "uitbuiken", maar helaas.
 |
| Links Moesje, rechts Milo. |
Milo en Moesje waren dikke maatjes. Ze speelden vaak samen en lagen meestal ook samen te slapen. Moesje heeft Milo overal gezocht, miauwend liep ze over het hele terrein en keek in alle schuurtjes en in het oude huis. Dagenlang was ze erg onrustig. Nu wordt dat langzaam beter, maar ze heeft nu wel extra aandacht nodig.
 |
| Samen voor de kachel |
Dinsdag (4 dagen later) lag er een dode vos op de akker naast ons huis, tegen de Veghelse Dijk aan. Ik heb geprobeerd een instantie te vinden die de vos kan laten onderzoeken op vergiftiging. Na 7x naar een andere persoon/instantie te zijn doorverwezen, gaat nu de
BOA (buitengewoon opsporingsambtenaar) proberen door Staatsbosbeheer (die had ik nog niet gehad!) naar de doodsoorzaak te laten kijken. We horen er nog van.
(edit: ze vonden het toch te duur om de vos op vergiftiging te laten onderzoeken, er is dus nooit iets mee gebeurd en we zullen het helaas nooit weten...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten