Wilgentenen

De bonen in de groentetuin hadden heel hard stokken nodig. Bamboestokken waren schrikbarend duur (en ik heb er ongeveer 30 nodig), dus dat moest anders! Ik wilde het proberen met wilgentakken. Gratis en lekker natuurlijk. Véél leuker!

Dus gingen Peter en ik, met de Skidster en de kar, naar het verwilderde wilgenbosje hier vlak achter. Daar hebben we (met toestemming van de eigenaar) een grote bos lange rechte wilgentakken geknipt. Toch nog kletsnat geregend op de terugweg, maar dat mocht de pret niet drukken.

Takken sorteren, toppen eraf knippen en zijtakken er af rissen.

Ik heb ze in één platte rij gezet (dus niet in wigwam-vorm), en door elkaar gevlochten. Ik heb ze op z'n kop in de grond gestoken, zodat ze geen wortels gaan maken en gaan uitlopen (want dat wil je niet tussen je bonen) *). Het geheel is een heel sterk maar flexibel rek, dat vast niet om zal vallen!

Kijk eens hoe mooi mijn bonenrekje is geworden..?

Toen ik de bonenplanten optilde om ze vast te maken aan het rek, (ze lagen al een tijdje omgevallen op de grond), zag ik dat er al een heleboel peulen aan zaten! Volgende keer niet meer zo lang wachten met steunen neerzetten...


De laatste wilgentenen heb ik in een hut voor de kinderen verwerkt. Deze takken mogen wel uit gaan schieten, dan krijg je een groene, levende hut!
Eigenlijk is dit helemaal niet de tijd om met wilgentenen te werken. Als je wil dat ze wortels gaan maken, moet je ze eigenlijk voor maart in de grond stoppen. We gaan de takken veel water geven, en nu maar hopen dat het niet te warm gaat worden de komende tijd!

De kinderen hebben lekker meegewerkt.

Het resultaat! Al zie je het niet zo goed op de foto.

*) Helaas: wilgentenen blijken zelfs op z'n kop nog te kunnen groeien! Het mooie bonenrekje is nu (half augustus) een soort groeiende schutting geworden :-)