Bij het plaatsen van de woonunits moesten we een bankgarantie geven als ontheffingsbeschikking om misbruik van de situatie te voorkomen: als we niet zouden gaan bouwen, of er zouden anderen in het oude huis gaan wonen had de gemeente financiële middelen om deze misbruik te beëindigen. Aangezien bankgaranties niet goedkoop zijn, maar vooral omdat we niets met banken te maken wilden hebben, besloten we indertijd om de ontheffingsbeschikking over te maken. Als borg.
Nu, 10 jaar later, hebben we de borg hard nodig. Het oude huis is gesloopt en de woonunits worden niet meer gebruikt dus we wilden onze betaalde borg terug. Nou, dat was een heel gedoe!
De gemeente vond namelijk dat de units helemaal weg moesten zijn. Ik vond dat de woonunits geen woonunits meer zijn, maar een schuur, en een schuur mag op het terrein staan. Handhaving vroeg dat even na en eiste dat er niet gekookt en gewassen mocht worden in de woonunits.
Het fornuis en de oven waren al verhuisd, maar het bad was nog intact. Ik vond het onzin om de badkamer te ontmantelen als de volgende gebruikers van de units er weer een nieuw bad in zouden zetten, dus heb ik van de oudste planken die ik kon vinden er een grote kast omheen gebouwd.
Er kan niet meer gebadderd of gedoucht worden.
Handhaving ging akkoord, maar Vergunningen vond dat we, samen met alle containers die er op het terrein staan, over de toegestane '150 vierkante meter bijgebouw' waren gegaan. Dat klopt natuurlijk formeel, maar we hebben voor die containers een omgevingsvergunning aangevraagd en ook die containers zijn tijdelijk.
Nou, vooruit.
En diezelfde dag nog stond de borg weer op onze rekening. Door de inflatie de afgelopen 10 jaar is de waarde van het bedrag ongeveer gehalveerd. Hadden we er Bitcoins van gekocht, dan waren we nu multimiljonair. Rare wereld, haha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten