Tuinhuisje ophalen

Naast de plaatselijke houthandel kwam een tuinhuisje vrij dat we gratis konden ophalen. Het was niet heel nieuw meer, en er zat van alles aan vastgebouwd. Maar een prima huisje.

Eerst binnen de elektriciteit losgehaald, kastplanken er afgehaald, kasten er uit, schroeven en spijkers uitgehaald en alles losgemaakt dat ergens aan vastgeschroefd zat.

Daarna moet het dak er af. Ik had gehoopt een deel van de singles te kunnen laten zitten, maar helaas; ze moesten er allemaal af. Anders kon ik de dakplaten er niet af krijgen.

De dakplaten waren niet allemaal even hard meer, en ook een aantal schroeven waren zodanig verroest (of zover in het hout weggezonken) dat die niet los te krijgen waren. Een slijptol opgehaald om de koppen er af te slijpen en de rest met een koevoet los te trekken.

Ondertussen waren we host van de fietstocht 'Vat Oew Fiets', zo'n 600 fietsers kwamen langs ons huis waar een stempelpost stond. En broodjes en soep, koffie en thee. Heel gezellig!

De volgende ochtend kwamen Marleen, Helma en Steef mee om het huisje uit elkaar te stapelen en naar de aanhanger te dragen.

Een leuk werkje dat lekker opschoot! De planken zitten in elkaar geschoven, er zijn er steeds 2 of 3 de allerbovenste, en zo haal je het hele huis uit elkaar.

Helaas niet voor mij. Kennelijk was er ooit iets met een tuindeurtje gebeurd, want daar zaten zoveel schroeven en spijkers van verschillende diktes in het kozijn gewerkt dat ik de grootste moeite had om die paar plankjes los te maken...

Maar een uurtje later was het hele huisje opgeladen, inclusief de deurtjes, planken, platen, elektriciteit etc.

Het hele huisje paste makkelijk op de aanhanger. Met de Skidster de aanhanger naar de plek waar de schuur komt gereden.

De komende dagen opbouwen!

Tomatenkas

Eindelijk heeft Marleen een kas waarin de tomaten lekker in de volle grond kunnen staan! Via Marktplaats gekocht, een keurig frame met een amper beschadigd zeil. 

Aan het eind van de zeef-dag hebben Bart en Marleen het frame in elkaar gezet. De dagen erna hebben Marleen en Helma het zeil erover gedaan en vastgezet met een flinke lading (met kruiwagens gesjouwd als fitness) stoeptegels. 

 
De grond in de kas losgeriekt en er de tomatenplanten gezet.

En vervolgens een laag champost er op. Als de tomaten wat groter zijn krijgen ze een metalen spiraal waarin ze stevig staan. Hopen op grote opbrengst!

De kas staat nu redelijk onbeschut voor wind. Er komen nog banden overheen. We hopen natuurlijk dat de bomen snel gaan groeien, maar het zal nog wel even duren voor de kas daar iets van merkt... ;-)

Ondertussen op het terrein

Terwijl het Grote Groentetuin Project voortduurde, gebeurde er nog van alles op het terrein. 

Helma knapt het kleine stukje ingerichte voortuin op.

De wijnbessen en bramen in het voedselbos dreigden door gras overgroeid te worden. Tot Helma ingreep, het gras afknipte, de honderden wilgjes uittrok en twee karren blad verspreidde.

De komende week wordt het nat, dus snel nog even maaien. Helma dan, helaas deels in een te vroeg vallende regenbui. Maar die bijpassende regenjas wilde ik jullie niet onthouden. Volgende keer zorg ik voor oordoppen die minder storen. 

De aardappels zijn van onkruid ontdaan. Ondanks de droogte groeien ze goed!

Een impressie van het voedselbos; de weide in het midden, bessen in het blad, boompjes die amper boven het gras uitkomen... Helma heeft ook de geënte bomen vrij van gras geknipt en daar een flinke laag blad op gelegd zodat het gras niet zomaar meer terug groeit. Ook helpt dat blad tegen uitdrogen van de grond in de zomer en levert voeding voor het bodemleven.

Champost

Om extra organisch materiaal in de groentetuin te krijgen heeft Marleen champost besteld. Via webshops kan je een Big Bag (1m3) champost kopen voor prijzen tussen de € 97.- en € 199.-. We hebben nu voor dat bedrag 30m3, en thuisbezorgd. En dat was geen foutje. 

Helma was het weekend de hort op, dus ik heb 10m3 champost naar de weide gereden en daarmee een doorgang voor de camper gemaakt. Het was voor haar niet nodig; ze heeft na het weekend de camper in het voedselbos gezet en dat is ook een prachtig plekje. 

Nu snel de groentetuin vlak maken, dan kan deze berg daar verspreid worden.

Zeven!

's Ochtends om 8u met Pieter de zeef opgehaald in Best. Met zijn Avant kreeg hij de zeef niet helemaal op de plek die we voor ogen hadden omdat deze (geriekte) grond te zacht was. Maar hij stond aardig in de buurt, dus stempelen maar! Van de 4 stempels deden het er twee, en 1 stempel bleek los op de dissel te liggen. Daar hebben we dus mee op de snelweg gereden...

De zeef startte goed en deed keurig zijn werk. Pieter vulde de zeef, Marleen en Helma zorgden voor de zeef en wat er uit kwam, ik reed al het gezeefde zand weg. 

Vrij snel liep de zeef vol met wortels, waardoor er veel te veel zand bij de wortels en kluiten terecht kwam. 

Nu zit er een borstel op de zeefmachine om de zeef schoon te houden. Maar deze was te ver afgesleten en kon niet meer strakker gezet. Hmm!

Eerst hebben de zeef met een staalborstel op een accuboor schoon geborsteld. Dat werkte op zich prima, maar dan moet de zeef steeds uit- en aangezet worden. Niet handig.

Met een keukentrapje om lekker hoog te kunnen staan konden we met een bezem tijdens het draaien de zeef schoonmaken en schoon houden. Elke paar minuten even een minuutje bezemen, daarmee hielden we de zeef schoon en viel het zand er makkelijk doorheen.

Nog een bak, en nog een, en nog een, en zo uren achtereen... Maar het treintje werkte goed, Bart kwam Helma vervangen en zo hebben we tot kwart over 4 in de grote zandbak gespeeld. Heerlijk!

De zeef goed schoongemaakt, losse stempel in de achterbak ipv op de dissel en om half 6 reed Pieter met zijn Avant op de trailer weer naar huis. Een lange dag, en 70m3 zand gezeefd.

De volgende ochtend stond de Skidster verloren tussen de bergen gezeefd zand. Deze moesten allemaal nog terug verplaatst over de groentetuin; genoeg te doen de komende dagen!

 

Voorbereiden zeven

Het plan was dat ik met de Skidster een groot deel van het te zeven zand op een hoop zou gooien zodat we er, als de zeef zou staan, niet te veel mee zouden moeten rijden. Mooi bedacht, maar de praktijk was anders: de bodem was zo droog, dat ik het zand met de riek niet kon oppakken. Het liep als een zandloper tussen de tanden door... 

Daarbij was het ook best veel zand. Een grote kraan zou het in 10 minuten klaar hebben. Dus toch maar Van Rijbroek gebeld. Het was nog even spannend of ze op tijd zouden komen, maar nee, natuurlijk zijn ze er aan het eind van een werkdag.

Het oude kruidentuintje (links voor op de foto) bleek een hommelnest te huisvesten. Daar moesten we dus omheen graven.

En inderdaad, met een kwartiertje had Nick de voorbereidingen klaar...

Nu ligt er een enorme berg zand, werk aan de winkel morgen!

 

Eindelijk weer een oven!

We hadden een oven bewaard van de keukens die we een paar jaar geleden hadden opgehaald voor de paneeltjes. Helaas was deze door een familie muizen als woonhuis gebruikt en viel er de stroom steeds op aardlek. Toen we de oven uit de units in de keuken hadden gebouwd, gebeurde dat opnieuw, alleen veel minder vaak. Vreemd, want aan deze oven was niets te zien en niets te meten. 

Nu een heel andere oven op Marktplaats gekocht en deze doet het prima. Eindelijk weer een oven! 

Ontheffingsbeschikking

Bij het plaatsen van de woonunits moesten we een bankgarantie geven als ontheffingsbeschikking om misbruik van de situatie te voorkomen: als we niet zouden gaan bouwen, of er zouden anderen in het oude huis gaan wonen had de gemeente financiële middelen om deze misbruik te beëindigen. Aangezien bankgaranties niet goedkoop zijn, maar vooral omdat we niets met banken te maken wilden hebben, besloten we indertijd om de ontheffingsbeschikking over te maken. Als borg. 

Nu, 10 jaar later, hebben we de borg hard nodig. Het oude huis is gesloopt en de woonunits worden niet meer gebruikt dus we wilden onze betaalde borg terug. Nou, dat was een heel gedoe! 

De gemeente vond namelijk dat de units helemaal weg moesten zijn. Ik vond dat de woonunits geen woonunits meer zijn, maar een schuur, en een schuur mag op het terrein staan. Handhaving vroeg dat even na en eiste dat er niet gekookt en gewassen mocht worden in de woonunits. 

Het fornuis en de oven waren al verhuisd, maar het bad was nog intact. Ik vond het onzin om de badkamer te ontmantelen als de volgende gebruikers van de units er weer een nieuw bad in zouden zetten, dus heb ik van de oudste planken die ik kon vinden er een grote kast omheen gebouwd.

 
Er kan niet meer gebadderd of gedoucht worden.

Handhaving ging akkoord, maar Vergunningen vond dat we, samen met alle containers die er op het terrein staan, over de toegestane '150 vierkante meter bijgebouw' waren gegaan. Dat klopt natuurlijk formeel, maar we hebben voor die containers een omgevingsvergunning aangevraagd en ook die containers zijn tijdelijk. 

Nou, vooruit. 

En diezelfde dag nog stond de borg weer op onze rekening. Door de inflatie de afgelopen 10 jaar is de waarde van het bedrag ongeveer gehalveerd. Hadden we er Bitcoins van gekocht, dan waren we nu multimiljonair. Rare wereld, haha!

Rieken! Of zeven?

De grond waar de groentetuin gaat komen zit vol akkerwinde en brandnetel. Dat kunnen we daar niet hebben. Daarom zijn we een tijdje terug begonnen met het uitrieken van deze grond. We hebben intussen uitgezocht wat 'zeven' gaat inhouden en het is erg prijzig. Toch maar zelf rieken dus! 

Op sommige plekken zit er erg veel winde in de bodem. 

Als je met de riek een schep oppakt, dan zie je de dikke strengen al meteen zitten!

In de warme droogte maken we het terrein klaar om te rieken. Er moet een hoop zooi weg; van tijdelijk neergezet gereedschap tot een berg oude snippers op een zeil, blad, buis, nou ja, veel rommel dus nog.

Ik heb een parasol op de Skidster gezet zodat ik niet al te erg in de brandende zon sta. Ook voor Marleen is er een parasol, maar die geeft alleen in de ochtend schaduw.

Voordat we kunnen rieken moet eerst alle bovengronds rommel er af. Met de bosmaaier gemaaid om dat vervolgens weg te harken.

In het midden van de huidige groentetuin staat een paaltje met stroom en water. Ook deze moet uit de groentetuin. Daarvoor is het graafbakje op de Skidster heel geschikt!

We hebben nu ongeveer 1/5e van de tuin geriekt en dat gaat heel langzaam. Nu komen we op plekken waar veel meer gras staat, waardoor het rieken nog langzamer gaat. Misschien toch maar zeven? 

Ja, we gaan toch zeven. We vragen Pieter met zijn Avant (die kan wat hoger invoeren) en samen met de Skidster moeten we die hele groentetuin in een dag door de zeef gewerkt krijgen. 

Kachel schilderen

De volgende laag verf zit alweer op de kachel. Na vele, vele proefjes met pigment en witte leemverf hebben we het opgegeven de goede kleur te kunnen maken. Daarom overgestapt op latex radiatorverf, de enige op kleur te maken verf die tegen de wat hogere temperaturen van de kachel kan. 

Samen met Roos uit België hebben ze de kachel twee lagen geschilderd. De kleur is nu helemaal goed, maar... deze verf is zijdeglans, en dat ziet er uit alsof er een pot olie over de kachel heeft gelekt. 

IBC-vaten inpakken en takkenril

Sonja, Kjeld en Bram kwamen op zaterdag ochtend (7:45!) langs om ons een flinke ochtend te komen helpen. Ik had het inpakken van de IBC-vaten voorbereid, Marleen had het maken van een takkenril voorbereid. 

Bram begon met het zagen van de planken van de oude schutting van Flip en Agnes, Kjeld spijkerde er panelen van die Peter rond de IBC-vaten in elkaar zette.

Het eerste vat was even puzzelen hoe je ze op z'n plek kreeg en hield tijdens het in elkaar zetten. Er moesten kleine blokjes aan de binnenkant van de panelen om ze zorgen dat ze op hoogte bleven. En een gat voor de kraan natuurlijk. 

Marleen en Sonja begonnen aan de takkenril-met-doorgang door een van de vele stammen die te dik zijn om te kloven te gebruiken.

Agnes kwam nog even langs, met paaseieren.

De ril is heel bijzonder geworden! Twee grote schijven hout maken samen een mooie doorgang.

De vaten staan nu heel natuurlijk in het veld in plaats van zo opzichtig 'industrieel'.

Het bovenste vat vul ik vanuit ons handgemaakte grondwaterputje. Er komt niet veel water uit; een halve kuub per uur. Als het vat vol is, stroomt het via een leiding 'over' in het vat er onder.

De slangen hangen nu aan deze vaten, maar misschien haal ik ze er weer af omdat het er best rommelig uit ziet. En dat was precies niet de bedoeling...